Επιτέλους και κάτι νέο από την «πρώτη φορά αριστερά»! Για πρώτη φορά αντεστράφη ο κανόνας και αντί να διορίζει ο πατέρας το γιο όπως γινόταν μέχρι σήμερα, διόρισε ο γιος τον πατέρα! Η φαντασία στην εξουσία, ή καλύτερα η ψυχολογία στην εξουσία!
Διότι αγαπητοί μου όλα ψυχολογία είναι. Δεν μπορεί να φανταστεί κανείς τι προσφέρει η ψυχολογία στην ψυχοσύνθεση του σημερινού καταρακωμένου Έλληνα! Γι’ αυτό άλλωστε και η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται για τη λήψη οικονομικών μέτρων για την ανόρθωση της οικονομίας (αντίθετα τη στραγγαλίζει καθημερινά) ούτε για την προσέλκυση επενδύσεων (αντίθετα τις διώχνει) ούτε για την εξεύρεση θέσεων εργασίας (που κατά περίεργο τρόπο ενώ οι επιχειρήσεις κλείνουν, αυτές «αυξάνονται και πληθύνονται»). Διότι κατά βάσιν το πρόβλημα του σημερινού ‘Ελληνα δεν είναι ούτε οικονομικό ούτε εργασιακό.
Είναι ψυχολογικό (ή ίσως και ψυχιατρικό, αν κρίνουμε από τις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις). Στο πλαίσιο δε αυτής της αντιμετώπισης εκ μέρους της κυβέρνησης, ανήκει και η τοποθέτηση του κ. Παππά-μπαμπά στο τιμόνι του ΟΑΣΘ: Γιατί να τοποθετήσουν, σου λέει, έναν νέο επιστήμονα με πολλά πτυχία, μεταπτυχιακά, γνώσεις και εμπειρία στο μάναντζμεντ των μέσων μαζικής κυκλοφορίας, ο οποίος προφανώς θα ασχοληθεί με την ανόρθωση των οικονομικών και τη σωστή λειτουργία του νέου δημόσιου πλέον Οργανισμού, και να μην τοποθετήσουν, πιστοί στην κυβερνητική γραμμή κατά της αξιολόγησης και των πτυχίων, ένα έμπιστο κομματικό στέλεχος, που το μόνο που διαθέτει είναι κομματική εμπιστοσύνη και τίποτα άλλο.Διότι, σύμφωνα με τις νέες «πρωτοφοριακές» αντιλήψεις, το μόνο προσόν που πρέπει να διαθέτει ένας μάναντζερ δημόσιου οργανισμού (σημειωτέον ότι η πρόσφατη ρύθμιση για τον ΟΑΣΘ είναι ουσιαστικά – αν εξαιρέσουμε το Μέγαρο Μουσικής- η πρώτη κρατικοποίηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ) είναι η κομματική εμπιστοσύνη και τίποτα άλλο. Ούτε σπουδές ούτε εξειδίκευση ούτε εμπειρία ούτε όρεξη για δουλειά ούτε νέες ιδέες, ούτε καινούργιες μέθοδοι ούτε… ούτε… (τρανό παράδειγμα ο Καρανίκας).
Και βάσει λοιπόν της παραπάνω αρχής της εμπιστοσύνης, ποιος θα ήταν περισσότερο κατάλληλος από τον πατέρα του κ. Παππά; Κανένας!Γι’ αυτό λοιπόν και στη σχετική αξιολόγηση φακέλων (που δεν μπορεί επί αυτής της κυβέρνησης να μην έχει γίνει) βγήκε πρώτος και με τα (από Λαμία μεριά νομίζω) τσαρούχια ο κ. Παππάς-μπαμπάς, ο οποίος προφανώς στη σχετική αξιολόγηση συγκέντρωσε τα περισσότερα μόρια (δεν ξέρω αν την επιμέτρηση των μορίων την έκανε μόνος του ο κ. Σπίρτζης ή τον βοήθησε και ο κ. Πολάκης ο οποίος έχει αποκτήσει τεράστια εμπειρία στην αξιολόγηση φακέλων, αλλά το αποτέλεσμα μετράει). Τι σημασία λοιπόν έχει το ότι είναι πατέρας πρωτοκλασάτου υπουργού, αφού ως γνωστόν ο νεποτισμός και η οικογενειοκρατία ανήκουν μόνον στους φιλελέδες, στους δεξιούς, τους κεντρώους και τους Πασόκους, όχι όμως και στους «αριστερούς».
Τι σημασία έχει αν ο άνθρωπος είναι συνταξιούχος, αφού άμα δείτε την απόδοση του συνομήλικου και συναγωνιστή του κ. Φλαμπουράρη, θα πάθετε την πλάκα σας. Αν όχι κάθε μέρα, τότε σίγουρα κάθε δυο μέρες κατεβάζει και ένα νομοσχέδιο στη Βουλή! Εξάλλου, αν τύχει και σας έρθει αυτόματα στο μυαλό η σκέψη «είδαμε τι έκαναν μέχρι σήμερα και οι νέοι Τσίπρας και Παππάς, γιατί να μη δοκιμάσουμε και ένα ώριμο φρούτο;», μη βιαστείτε να την αποδιώξετε, μπορεί να είναι και η αλήθεια!Τι σημασία έχει που ο άνθρωπος δεν έχει ιδέα από μέσα μαζικής μεταφοράς, αφού πλέον πρόκειται περί δημόσιου οργανισμού και ως γνωστόν οι δημόσιοι οργανισμοί διοικούνται με το σύστημα του Ελληνικού Δημοσίου, δηλαδή με αυτόματο πιλότο (γι’ αυτό και όλες τις πρώην ΔΕΚΟ τις πήρε και τις σήκωσε: ΟΣΕ, Ολυμπιακή, ΔΕΗ κ.λπ.). Εξ άλλου και στην πάλαι ποτέ Σοβιετία οι κομισάριοι, πλην της ιδιότητας του έμπιστου κομματικού στελέχους, δεν είχαν κανένα άλλο προσόν.
Τι σημασία έχει που ο άνθρωπος δεν έχει ούτε κατά διάνοια γνώσεις μάναντζμεντ για να διοικήσει έναν τόσο δύσκολο και πολύπλοκο οργανισμό, αφού ως γνωστόν ήταν αντιστασιακός επί Χούντας, πράγμα που ακόμα και σήμερα (50 χρόνια μετά) υπερτερεί των πάντων κι υπερκαλύπτει τα πάντα. Τι σημασία έχει ότι ο άνθρωπος θα παρέχει τις υπηρεσίες του αμισθί, αφού πρώτον ενδεχόμενη ατζαμοσύνη και ανικανότητά του μπορεί να στοιχίσουν στον ελληνικό λαό δεκάδες ή και εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ (βλ. ΟΣΕ, Ολυμπιακή κ.λπ.), και δεύτερον ποιος είπε στον κ. Παππά-υπουργό ότι η αμοιβή είναι πάντα χρηματική ή το συμφέρον είναι πάντα οικονομικό; Και η εξουσία είδος αμοιβής και άμεσου συμφέροντος είναι, για ορισμένους μάλιστα προτιμότερο από τα λεφτά (βλ. Τραμπ).
Τι σημασία τέλος έχει ότι ο άνθρωπος αυτός ως «συντονιστής του τμήματος ευρωπαϊκής πολιτικής του Συνασπισμού» έκανε τόσο καλή δουλειά, που όλο της το μεγαλείο αναδείχτηκε στην «περήφανη» εξάμηνη «διαπραγμάτευση» του Τσίπρα του πρώτου εξαμήνου του 20016, όπου φάνηκε ότι οι άνθρωποι όχι μόνον δεν είχαν ιδέα τι θα πει Ευρώπη, αλλά ήθελαν και την έξοδό μας από αυτήν.
Γι’ αυτό σας λέω, άντε με το καλό βρε, να αξιωθούμε σαν Έλληνες μέχρι το 2019 που θα γίνουν οι εκλογές, να δούμε και το εγγόνι του κ. Παππά-μπαμπά, να προσφέρει τις υπηρεσίες του στο ελληνικό Δημόσιο, έστω και αμισθί! Ό,τι δεν έκανε ο μπαμπάς και ο γιος, να το κάνει το εγγόνι! Αμισθί! Είπαμε, τα πάντα ψυχολογία είναι!