Τα πολιτικά κόμματα, με πρακτικές και τακτικές του παρελθόντος, με τα ίδια λόγια, συνθήματα, και απατηλές υποσχέσεις, απευθύνονται σε ένα έντονα οργισμένο, αγανακτισμένο, βαθιά προβληματισμένο εκλογικό σώμα και επιχειρούν με περισσή υποκρισία να το εξαπατήσουν προτρέποντας τους ψηφοφόρους να επιλέξουν στις εκλογές της 21ης Μαΐου 2023 πρόσωπα με κριτήρια τις ιδεολογικές θέσεις των κομμάτων, τα προεκλογικά τους προγράμματα και τα πρόσωπα που προβάλλουν τις ιδεολογίες και ευαγγελίζονται τα προγράμματα.
Με το συλλογισμό: είναι αυτονόητο να γνωρίζουμε τι πρέπει και λογικό τι μπορούμε και τι θέλουμε να ψηφίσουμε, δε διαφωνεί κανείς. Όμως είναι και πέρα από βέβαιο, ότι δε θα συμφωνήσει με τα επιμέρους «πρέπει», «μπορώ» και «θέλω» των ψηφοφόρων στις επικείμενες εθνικές εκλογές του Μαΐου.
Τα Επιμέρους «πρέπει», που εκφράζουν την υποχρέωση, το σωστό, το αναγκαίο, το επιβαλλόμενο και σχετίζονται με τις ιδεολογικές θέσεις των κομμάτων, τις οποίες μας προτρέπουν να αξιολογήσουμε εμείς οι ψηφοφόροι που εύλογα διερωτώμεθα:
Ποιες ιδεολογικές θέσεις των κομμάτων πρέπει να αξιολογήσουμε… ;
–Τις στείρες περιεχομένου ιδεολογικές θέσεις, που θεωρούν ιδεολογικά κριτήρια την επιβίωση των κομμάτων με την εκμετάλλευση των κοινωνικών ανισοτήτων, αναγκών και προβλημάτων, τα οποία χειραγωγούν και καπηλεύονται και όχι τις αρχές και τις αξίες της συνεργασίας, της συναίνεσης, της υπευθυνότητας και της αντικειμενικής πολιτικής ευθύνης, που ποτέ δεν έδεσαν με τον πολιτικό και ηθικό τους κώδικα ;
-Τις ιδεολογικές θέσεις, που καλλιεργούν τις πελατειακές σχέσεις, που ευνοούν τα προσωποπαγή και αρχηγικά κόμματα, που καταλύουν κάθε έννοια εσωκομματικής δημοκρατίας, που θέτουν σε δοκιμασία τις βουλευτικές συνειδήσεις με την πρακτική της «κομματικής πειθαρχίας» και εγκλωβίζουν την κομματική βάση και τα στελέχη στη λογική του «κομματικού μαντριού»;
-Τις ιδεολογικές θέσεις, που συντηρούν και προβάλλουν την εικόνα των σημερινών κομμάτων, ως θλιβερές κλωνοποιήσεις του παλαιοκομματικού κατεστημένου, που δεν πείθουν πλέον ότι εκφράζουν πολιτικές θέσεις επειδή αυτό δηλώνουν, αλλά τα δικά τους συμφέροντα, όπως προκύπτει διαχρονικά από τις πράξεις τους;
Τα Επιμέρους «μπορώ», τα οποία συναρτώνται με το αξιόπιστο της εφαρμογής των προεκλογικών προγραμμάτων, που παραμένει ζητούμενο και μας οδηγεί στο δίλημμα. Ποια προεκλογικά κομματικά προγράμματα μπορούμε να πιστέψουμε;
-Τα προεκλογικά προπαγανδιστικά προγράμματα, που απαριθμούν τα θα.. θα.. θα.. των απατηλών υποσχέσεων με σκοπό την εξαπάτηση και υφαρπαγή της ψήφου;
-Τις απατηλές κομματικές υποσχέσεις, τις οποίες και οι ψηφοφόροι αποδεχόμεθα με χαρακτηριστική αφέλεια, γιατί έτσι μας βολεύει. Γιατί ανεχόμεθα και αποκρύβουμε ενοχές και ενόχους προκειμένου να εξασφαλίσουμε αναφαίρετα δικαιώματά μας και μερίδιο στα εξουσιαστικά παράγωγα. Γιατί δεν αφήνουν άλλη επιλογή τα φοβικά και εκβιαστικά διλήμματα. Γιατί τελικά είμαστε Αμετανόητοι, Αδιόρθωτοι, Αμνήμονες;
Αλήθεια..! Τι έγινε πραγματικότητα από τα προεκλογικά προγράμματα, τα οποία μετά τη μεταπολίτευση με επιλεκτική βαρύγδουπη συνθηματολογία ευαγγελίστηκαν διαδοχικά την «Αλλαγή» με διαρθρωτικές και ριζοσπαστικές τομές. Την «Επανίδρυση του κράτους» με θεσμικές παρεμβάσεις για τη βελτίωση της δημόσιας διοίκησης.
Τη «Μεταρρύθμιση» για ανάπτυξη και εκσυγχρονισμό της χώρας. Τη «Νέα αλλαγή» το 2009 με κοινωνικές-δομικές παρεμβάσεις και με πολιτικό σύνθημα «πρώτα ο πολίτης», τον οποίο διαβεβαίωναν ότι λεφτά υπάρχουν και τελικά τον ενοχοποίησαν για κοινό φαγοπότι, με το τσιτάτο «μαζί τα φάγαμε».
Τα Επιμέρους «θέλω», που μέσω της ψηφοφορίας εκφράζουν τη θέληση-βούληση* του εκλογικού σώματος για τα πρόσωπα εκείνα της επιλογής, που θεωρούνται φερέγγυα, αξιόπιστα, αξιότερα, καταλληλότερα, ή προτιμότερα για το σκοπό της εκλογής. Θέληση-βούληση, η οποία συναρτάται πρωτίστως με τις πολιτικές μας πεποιθήσεις αλλά και παράγοντες που αφορούν και σχετίζονται με:
-Τις νοοτροπίες και συμπεριφορές του εκλογικού σώματος τις οποίες το πολιτικό κατεστημένο, καλλιέργησε και τεχνηέντως συνδύασε με τα εξουσιαστικά παράγωγα (διορισμούς, ρουσφέτια, εξυπηρετήσεις, διευκολύνσεις πελατειακές σχέσεις κ.α).
-Τις θεσμικές ελλείψεις, αδυναμίες και δημοκρατικά κενά, που συντηρεί, διαιωνίζει και αξιοποιεί το πολιτικό κατεστημένο.
Τα αξιόπιστα, αξιότερα, καταλληλότερα, προτιμότερα για το σκοπό της εκλογής πρόσωπα, που καλούμεθα στις εθνικές εκλογές της 21ης Μαΐου 2023 να εμπιστευθούμε δεν είναι:
-Τα πρόσωπα των κομματικών ιδεολογικών «μαντριών», που κυριαρχούν στην πολιτική σκηνή, υπηρετούν πιστά το κομματικο-πολιτικό κατεστημένο και έχουν καταφέρει να επιβάλλουν στην κοινωνία την εντύπωση πως μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα, ότι έχουν δυνάμεις και θέληση για ουσιαστική αλλαγή, πως μπορούν στο πνεύμα «ο τρώσας και ιάσσεται» να διαχειριστούν και να επιλύσουν τα προβλήματα που η πολιτική τους δημιουργεί και το χειρότερο, πως δεν υπάρχει άλλος τρόπος και ότι αυτός είναι ο μόνος και μοναδικός.
-Τα πρόσωπα, που επιλέγονται από τον κομματικό αρχηγό για να υπηρετήσουν τις προσωπικές του επιδιώξεις και όχι τα συμφέροντα του πολίτη, του οποίου μάλιστα στερούν το αναφαίρετο δικαίωμα να επιλέγει και να εκλέγει τους αιρετούς που αυτός επιθυμεί να διαχειριστούν τις τύχες του, από τις επιλογές του και όχι τις επιλογές των κομμάτων και τα χρίσματα των τοπικών μηχανισμών και παραγόντων, οι οποίοι στη συνέχεια νέμονται και λεηλατούν την εξουσία.
-Τα πρόσωπα, στα οποία το βαθιά ριζωμένο και θεσμικά κατοχυρωμένο πολιτικό σύστημα αρνείται πεισματικά να καθορίσει χρονικό όριο θητείας, με αποτέλεσμα την αδυναμία ανανέωσής τους, την επαγγελματικοποίηση της πολιτικής και τη διαιώνιση των κομματικών μηχανισμών ελέγχου και ποδηγέτησης της λαϊκής βούλησης;
-Στις επερχόμενες εθνικές εκλογές του Μαΐου πέραν και έξω από δεξιόστροφες και αριστερόστροφες πολιτικές ιδεολογίες πρέπει και οφείλουμε:
-Να αναλογιστούμε ότι η εκλογή ως πολιτική πράξη μάς καθιστά συμμέτοχους της ευθύνης στο διαμορφούμενο μετεκλογικό πολιτικό γίγνεσθαι, αλλά και της πολιτικής ευθύνης εκείνων που εκλέγουμε αλλά επιλέγουν άλλοι.
–Να ξεπεράσουμε τα κομματικά σύνδρομα, τα οποία μας εγκλωβίζουν σε πολιτικές επιλογές που επιβάλλουν οι συναισθηματισμοί των κομματικών μας δεσμών και να αναδείξουμε δυναμικά και ανυποχώρητα μέσω της ψήφου μας τις θεσμικές εκείνες αλλαγές, που θα δώσουν πραγματική εξουσία, νόημα και δυναμική στην πολιτική μας υπόσταση.
-Να επιλέξουμε μόνο τα νέα πρόσωπα των κομματικών ψηφοδελτίων, αφού δεν έχουμε άλλη επιλογή και χωρίς αλληθωρισμούς σε δεξιές και αριστερές πολιτικές, να αναδείξουμε τις προθέσεις και διαθέσεις μας να απαλλαγούμε από τους επαγγελματίες βουλευτές, που σήμερα κουβαλούν τις παθογένειες του πολιτικού μας πολιτισμού.
-Γνωρίζουμε τις μέχρι σήμερα στείρες περιεχομένου ιδεολογικές θέσεις των κομμάτων, τα ανεφάρμοστα μεταπολιτευτικά προεκλογικά τους προγράμματα και κυρίως την αναξιοπιστία των προσώπων, που προβάλλουν τις ιδεολογίες και ευαγγελίζονται τα προγράμματα. Δεν έχουμε λόγους να εμπιστευτούμε πρόσωπα αναξιόπιστα στις εθνικές εκλογές της 21ηςΜαΐου 2023.
* Ετυμολογικά οι λέξεις θέληση και βούληση αποδίδουν το ίδιο εννοιολογικό περιχεόμενο. Μια απλοποιημένη, αλλά χρήσιμη διάκριση είναι ότι: η βούληση ταυτίζεται με το «θέλω και πρέπει» ενώ η θέληση με το «θέλω και μπορώ».
* Ο Μανόλης Κομπολάκης είναι τ. ειδικός σύμβουλος νομάρχη
Email: [email protected]