Δεν μπορούμε, από τη μεριά μας, παρά να υποκλιθούμε στην ιδιαίτερη συνέπεια για την υλοποίηση των εξαγγελθεισών υποσχέσεων του Προέδρου της γειτονικής, εξ’ ανατολών, χώρας.
Είναι μια τακτική η οποία φαίνεται πως αποδίδει οφέλη σε μακροχρόνια βάση για τη χώρα του. Έτσι βλέπουμε πως από τα τέλη του Φεβρουαρίου δρομολογεί ένα έξυπνο σχέδιο «επίθεσης» εναντίον μας χρησιμοποιώντας μετανάστες και ίσως μικρό αριθμό πραγματικών προσφύγων, για το θεαθήναι, φυσικά.
Ήταν η συνέχιση της επιθετικής τακτικής στη χώρα μας μετά την υπογραφείσα συμφωνία μεταξύ της δικής του και του σημερινού καθεστώτος της Λιβύης η οποία παρά τα νομικά κενά που εμπεριέχει, δεν παύει να ισχύει και πως θα προσπαθήσει να την υλοποιήσει, με όποιο τρόπο, κάποια στιγμή και αυτή.
Έτσι λοιπόν τον τελευταίο καιρό γινόμαστε μάρτυρες της αποκαλούμενης «ασύμμετρης» απειλής από την γείτονα και μάλιστα χωρίς την χρήση στρατιωτικής βίας. Επιθέσεις ξεκάθαρα συντονισμένες στα σύνορα του Έβρου οι οποίες αν γίνονταν σε άλλα μέρη του πλανήτη, θα είχαμε πιο εκτεταμένα και επικίνδυνα επεισόδια, αφού αποτελούν κατάφωρη και ευθεία απειλή ξένης χώρας.
Είναι προφανές και έχει τονισθεί κατά κόρον ότι ο απώτερος σκοπός του Ερντογάν είναι η δημιουργία κάποιας μορφής προβοκάτσιας ή ενός θερμού επεισοδίου τα οποία και θα οδηγήσουν τη χώρα μας στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, με αμφίβολη περαιτέρω έκβαση για τα δεινοπαθούντα εθνικά μας θέματα.
Και σαν μην έφτανε μόνο αυτό, πριν λίγες μέρες τουρκικά μαχητικά αεροπλάνα βρέθηκαν απέναντι σε ελληνικό ελικόπτερο με οφθαλμοφανή κίνδυνο γι’ αυτό. Παράλληλα με όλες αυτές τις καθαρά επιθετικές ενέργειες και τακτικές της γείτονος, τα μέσα πλημμυρίζονται από ψευδείς ειδήσεις οι οποίες σκοπό έχουν να προετοιμάσουν τη γνώμη κρατών και πολιτών για το δήθεν τουρκικά δίκαια.
Νεκροί και κακοποιημένοι μετανάστες, έλλειψη σεβασμού σε γυναίκες και παιδιά και τόσα άλλα που φροντίζουν να μας προμηθεύουν τα δικά του μέσα ενημέρωσης και δικτύωσης. Η επιθετική συμπεριφορά συνεχίστηκε και πριν λίγες μέρες με προσπάθεια εμβολισμού μικρού ελληνικού αλιευτικού σκάφους έξω από την Κω και σε ελληνικά χωρικά ύδατα, γεγονός που προϊδεάζει για τα χειρότερα.
Η έως τώρα πολιτική της Ελλάδας, η ίδια και απαράλλαχτη, δηλαδή η αέναη προσπάθεια αποφυγής ατυχήματος και η διατήρηση με νύχια και δόντια ψυχραιμία των Ελλήνων πιλότων, κατά κύριο λόγο.
Όμως τα δυσάρεστα δεν έχουν τελειώσει για εμάς, και μάλιστα τα χειρότερα βρίσκονται μπροστά μας. Οι μαξιμαλιστικοί σχεδιασμοί και τακτικές της Τουρκίας θα συνεχιστούν, αυτή τη φορά στο Αιγαίο ή ακόμα χειρότερα στην περιοχή του μακρυνού Καστελόριζου, ή στη θαλάσσια περιοχή που βρίσκεται στα νοτιοανατολικά της Κρήτης και στον κυκεώνα της προηγηθείσας συμφωνίας Τουρκίας-Λιβύης.
Για τις επιθέσεις στην περιοχή του Έβρου, ως γνωστόν ενημερώθηκαν και μάλιστα από πρώτο χέρι οι υπεύθυνοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίοι βρέθηκαν εκεί πριν μια εβδομάδα. Η αντίδρασή τους, αν και χλιαρή, έδωσε ίσως κάποιο μήνυμα στη γείτονα για την βοήθεια και συμπαράσταση των ευρωπαίων, μαζί με κάποια υλική βοήθεια και την αποστολή μικρού αριθμού συνοριοφυλάκων οι οποίοι θα συνδράμουν τους Έλληνες συναδέλφους τους.
Όμως τι μέλλει γενέσθαι στην περιοχή της Κω, αν συνεχιστούν οι προκλήσεις και ακόμα χειρότερα τι θα γίνει εάν η Τουρκία προχωρήσει με παρουσία ερευνητικών σκαφών στα ελληνικά χωρικά ύδατα δίπλα στην Κρήτη;
Γιατί είναι προφανές πλέον ότι η Άγκυρα δεν ορρωδεί προς ουδενός για να πετύχει ολοένα και περισσότερα υπέρ της. Το επόμενο βήμα που προετοιμάζει είναι σίγουρα στην περιοχή που προαναφέραμε, κι’ αυτό μόλις αναρτηθεί η συμφωνία και το μνημόνιο στον ΟΗΕ, αποκτώντας έτσι μια βάσιμη δικαιολογία και φυσικά επίφαση διεθνούς νομιμότητας.
Εκεί δυστυχώς, υπολογίζεται σε μικρό χρονικό διάστημα, θα κριθούν πολλά, τα οποία όπως τονίζουν αρκετοί θα είναι εις βάρος της χώρας μας. Εκεί σηματοδοτείται και το επόμενο θερμό αυτή τη φορά επεισόδιο μεταξύ των δύο συμμάχων, υποτίθεται, χωρών.
Ο Ερντογάν μετά τις τελευταίες ήττες σε διπλωματικό περισσότερο επίπεδο, χρειάζεται απεγνωσμένα μια κάποια νίκη, τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό της χώρας του, κι’ εκεί θα την αναζητήσει μανιωδώς.
Επιπλέον όμως θα κριθεί, την ίδια στιγμή, και η συμπεριφορά των ευρωπαίων απέναντι στις χώρες μέλη και βεβαίως η ευρύτερη και στην ουσία ανύπαρκτη εξωτερική πολιτική της Ε.Ε., μακρυά από υποκρισίες, υπεκφυγές και αποφυγές συγκεκριμένων ενεργειών λόγω των διμερών, οικονομικών περισσότερο, σχέσεών τους με την πολυπληθή χώρα της Τουρκίας.