Δρόμοι κλειστοί, που επί μήνες, κάποιες φορές και χρόνια, επισκευάζονται και ανακατασκευάζονται. Και ποτέ δεν τελειώνουν. Δρόμοι ξεχαρβαλωμένοι, με λακκούβες, μπαλώματα και σκαψίματα. Δρόμοι, στους οποίους έρχεται ξαφνικά ένα συνεργείο, κλείνει την κυκλοφορία οχημάτων και για κάποιες μέρες σκάβει. Και ύστερα φεύγει το συνεργείο και για μήνες ο δρόμος μένει κλειστός, ατέλειωτος, χωρίς κανένας να ξέρει τι γίνεται και γιατί. Αδιαφορία; Πάντως είναι καταστροφή για τους καταστηματάρχες ο κλειστός δρόμος. Ποιος τους λογαριάζει…
Δρόμοι, από τους οποίους κάποιο συνεργείο πέρασε, έσκαψε αυλάκια, τοποθέτησε κάτι σωλήνες ή καλώδια, τα παράχωσε με λίγο χώμα από τα σκαψίματα και τα άφησε έτσι. Και έβρεξε και γέμισαν τα αυλάκια με νερό. Δεν φαίνονται. Περνά ο οδηγός αμέριμνος, τσαλαβουτούν οι ρόδες, κάνουνε μούσκεμα με λασπόνερα τον περαστικό.
– Ρε αναίσθητε, ρε ηλίθιε…
Διαμαρτύρεται ο πεζός.
Δρόμοι με καμένες λάμπες σε φανάρια επικίνδυνων διασταυρώσεων, με φανάρια που δεν φαίνονται πίσω από ακλάδευτα δέντρα, με καπάκια υπονόμων που ή εξέχουν ή είναι επικινδύνως βουλιαγμένα. Δρόμοι στενοί με παρκαρισμένα αυτοκίνητα δεξιά και αριστερά. Άθλος είναι να περάσει οδηγός ανάμεσά τους χωρίς να τρακάρει ο καθρέφτης του και να κάνει ζημιά και στα παρκαρισμένα αυτοκίνητα.
Δρόμοι συνοικιακοί με πεζοδρόμια, που μόνο μισός άνθρωπος χωράει να περάσει. Αλλά και εκείνα είναι συνήθως σκαμμένα, με σπασμένα πλακάκια, πιασμένα από κολόνες γεμάτες από αηδιαστικώς κολλημένες διαφημίσεις ή, χειρότερα, από αγγελτήρια μνημοσύνων και θανάτων. Ανατριχιάζεις να περάσεις από δίπλα τους. Δρόμοι δαιδαλώδεις, σε κάποιες περιπτώσεις χωρίς πινακίδες που να γράφουν το όνομα της οδού στα γωνιακά σπίτια, χωρίς αρίθμηση κατοικιών. Πόλη με πολλές μονοδρομήσεις. Για να πάω στο σπίτι μου με το αυτοκίνητο, πρέπει να ταξιδέψω μισό χιλιόμετρο πέρα. Και να γυρίσω πίσω από άλλον δρόμο. Αλλιώς απαγορεύεται. Σε δαιδαλικό λαβύρινθο θα βρεθεί όποιος τολμήσει να κυκλοφορήσει με αυτοκίνητο στους κεντρικούς δρόμους της πόλης.
Δρόμοι βρόμικοι. Λίγοι οι υπάλληλοι καθαριότητας. Δεν προλαβαίνουν. Ανύπαρκτοι οι τροχονόμοι. Μπορείς ως οδηγός να παρανομείς χωρίς τον φόβο να σε γράψουν.
Αυτό είναι το Ηράκλειο, στο οποίο ζω. Μια πόλη παντού σκαμμένη (όποιο έργο αρχίζει να γίνεται μένει τελικώς μισοτελειωμένο και ποτέ δεν τελειώνει), πνιγμένη στα παρκαρισμένα στους δρόμους αυτοκίνητα. Γεμάτη σκουπίδια. Σαν οι υπεύθυνοι να απελπίστηκαν και ξαφνικά να τα παράτησαν όλα στην μοίρα τους.