Δεν προλάβαμε να ανασάνουμε από τις αναθυμιάσεις των πυρκαγιών, που άφησαν το μαύρο στίγμα τους σε πολλά και πανέμορφα μέρη της πατρίδας μας και καινούργια προβλήματα ανέκυψαν στην πορεία. Φαίνεται πως δεν διαθέτουμε την τύχη ως πολίτες ετούτης της χώρας να μείνουμε για λίγο ήσυχοι, ανενεργείς και αδιάφοροι για τα κοινά, αφού ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης αποδείχτηκε απαραίτητος με σκοπό την διόρθωση κάποιων γενόμενων αστοχιών ή συναφών παραβλέψεων.
Όμως κάτι δεν πήγε πάλι καλά, αφού καινούργια στοιχεία ήρθαν στην οικτρή επικαιρότητα. Η διάθεση υπουργοποίησης ενός υψηλόβαθμου στελέχους των ενόπλων δυνάμεων και πρώην υπουργού της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης και η άρνηση του τελευταίου παρά τις πρώτες επιλογές του, ξανανέβασε το πολιτικό θερμόμετρο τη στιγμή που προοιωνιζόταν η αντίστροφη διαδικασία.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Αν βασιστούμε στην δήλωση του νεοδιορισμένου κυβερνητικού εκπροσώπου, μαθαίνουμε πως ο πρωθυπουργός έχοντας κατά νου τις πρόσφατες απώλειες υλικών αγαθών στις περιοχές όπου έγιναν οι πυρκαγιές και επιθυμώντας να κάνει πράξη την περιβόητη συναίνεση μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων στον ολοένα και κρίσιμο τομέα της Πολιτικής Προστασίας, πήρε την απόφαση να ιδρύσει υπουργείο με αυτό ακριβώς το αντικείμενο.
Μάλιστα πρώτη του προτίμηση ήταν ο πρώην υπουργός άμυνας στην προηγούμενη κυβέρνηση, ναύαρχος ε. α. Ευάγγελος Αποστολάκης. Ενώ φαίνεται πως εκείνος αποδέχτηκε την θέση αυτή, αργότερα, λίγο πριν την τελετή της ορκωμοσίας συγκεκριμένα, ανέκρουσε πρύμναν με θεαματικό τρόπο, ίσως και λόγω της πολύχρονης απασχόλησής του στο πολεμικό ναυτικό και γνώστης καλός των ανάλογων συμπεριφορών.
Προφανώς κάτι μεσολάβησε την τελευταία στιγμή, αφού είχε ήδη ανακοινώσει και ενημερώσει τις αρχές πως θα συνοδευτεί και από τη σύζυγό του η οποία βρισκόταν στο στάδιο της αναμονής της τελετής. Ένα άλλο στοιχείο που έχει σχέση με αυτό, είναι πως για την προταθείσα θέση, είχε ενημερωθεί κάπου δέκα μέρες πριν και η αξιωματική αντιπολίτευση χωρίς να προβεί σε σχόλια και δηλώσεις θετικές η αρνητικές.
Όμως αίφνης, λίγο πριν την τελετή ο κ. Αποστολάκης κατηγορήθηκε από την αξιωματική αντιπολίτευση με μια αχαρακτήριστη, από κάθε πλευρά, ανακοίνωση ότι τυχόν υπουργοποίησή του βάζει νερό στο μύλο της αποστασίας και ότι δεν την βρίσκει σύμφωνη, αφήνοντας αιχμηρά υπονοούμενα για τον πρώην υπουργό και αρχηγό ΓΕΕΘΑ. Τα υπόλοιπα παρουσιάστηκαν, αναλύονται και θα συνεχίσουν έτσι για πολύ καιρό ακόμα σε όλες τις εφημερίδες και τα τηλεοπτικά δίκτυα της χώρας.
Όμως, κάποια πράγματα δεν προοιωνίζουν κάτι το ελπιδοφόρο για ετούτη τη χώρα. Ας αρχίσουμε από την αξιωματική αντιπολίτευση. Αλήθεια, αυτή δεν ήταν όταν προ ημερών ζήτησε μέσα στο κοινοβούλιο τη σύσταση κάποιας υπηρεσίας για αντιμετώπιση αυτών των φαινομένων; Μάλλον λησμόνησε όσα τόσο φιλόδοξα πρότεινε! Με την τωρινή της απόφαση τορπίλισε μια μορφή συναίνεσης σε κρίσιμα ζητήματα που ταλάνισαν και έτσι θα συνεχίσουν τον εθνικό κορμό λόγω της προελαύνουσας κλιματικής αλλαγής με τις δραματικές της επιπτώσεις.
Για ακόμα μια φορά το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης προσχώρησε στο κόμμα του λαϊκισμού και του διχασμού από το οποίο φαίνεται πως δυσκολεύεται να αποστασιοποιηθεί. Η τωρινή του στάση, το επιβεβαιώνει περίτρανα.
Κάνοντας σημαία του τον όρο συναίνεση, στην ουσία υπαινίσσεται συγκυβέρνηση, τουτέστιν ανικανότητα της κυβέρνησης να τα βγάλει πέρα αφ’ εαυτής ζητώντας βοήθεια έξωθεν! Οι επίσημες δηλώσεις του πριν και μετά την απόφαση του κ. Αποστολάκη, μόνο σοβαρότητα δεν δείχνουν αλλά κάτι άλλο, πολύ χειρότερο που παραπέμπει σε πρακτικές καταδικασμένων ολοκληρωτικών τακτικών του προηγούμενου, φευ, αιώνα.
Οι όποιες αναφορές του σε ‘αποστασία’ δεν θα έπρεπε να έρθουν μπροστά γιατί τον απλούστατο λόγο ότι με τη λογική αυτή το σημερινό κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε, ότι αποτελείται από αρκετούς τέτοιους ‘αποστάτες’ από το κόμμα του πρώην ΠΑΣΟΚ.
Ο πρώην υπουργός αμύνης τώρα, μάλλον αποδείχτηκε κατώτερος των περιστάσεων και των πολιτικών και κοινωνικών προκλήσεων, δεδομένου ότι ενώπιον των απειλών από τη μεριά του πολιτικού σχηματισμού που υπηρέτησε, μετάνιωσε από την ληφθείσα απόφασή του και αποσύρθηκε. Κοινώς δεν επιθυμούσε να έρθει σε προστριβή μαζί του και να ακολουθήσει εκείνο το περιβόητο «διότι δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις».
Η στάση του αυτή θα αποδειχτεί δραματική και σημαδιακή για την υστεροφημία του, όσο και να φαίνεται αρχικά ότι δεν έχει σχέση με την επιτυχημένη επαγγελματική του καριέρα, αν και πολλοί τελευταία αρχίζουν να παρουσιάζουν μια άλλη άποψη γι’ αυτόν. Όπως και να το κάνουμε, όμως, αρνήθηκε μια θέση ζηλευτή στην πολιτική σκηνή και φυσικά την όποια προσφορά του προς το κοινωνικό σύνολο.
Για το κυβερνητικό στρατόπεδο, τώρα, πολλά λέγονται, όπως ο χειρότερος εχθρός τους είναι ο εαυτός τους και ουχί η ανίκανη αντιπολίτευση. Αλλά προς τι η βιασύνη για ένα υπουργείο που δεν βρισκόταν ούτε καν στα χαρτιά; Προφανώς έγινε για λόγους καθαρά επικοινωνιακούς λόγω των προηγηθέντων γεγονότων στην Αττική και στη Εύβοια. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κάποια πράγματα δρομολογήθηκαν πολύ γρήγορα και το χειρότερο επιπόλαια, γιατί αλλοιώς δεν εξηγούνται.
Σε ποιες αρχές τελικά πάνω βασίστηκε η υπόθεση της συναίνεσης με την αντιπολίτευση; Άγνωστον! Κι’ ούτε πρόκειται να μαθευτεί ποτέ παρά τα όσα επακολουθήσουν. Αλλά όπως και να έχουν τα πράγματα, το συγκεκριμένο γεγονός υπήρξε πλήγμα για το κύρος του πρωθυπουργού. Τις επόμενες εκλογές, φυσικά, δεν θα κριθεί σίγουρα από τα πρόσωπα που χρησιμοποίησε στο όποιο κυβερνητικό σχήμα, αλλά από την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων οι οποίες οφείλουν να γίνουν με ταχύτητα και κυρίως με σοβαρότητα και αποφασιστικότητα.
* Ο Γιώργος Σχορετσανίτης είναι χειρουργός και διευθυντής του χειρουργικού τομέα στο ΠΑΓΝΗ