Έφυγε χτες από τη ζωή πρόωρα ένας από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους που γνώρισα στη ζωή μου, ο πολυτάλαντος Δημήτρης Ξυριτάκης. Ιδιαίτερα ευφυής, με ευρύτατη μόρφωση και καλλιέργεια και, πιο σημαντικό απ’ όλα, άντρας με εξαιρετικό θάρρος κα αφιλοκερδή αγωνιστικότητα.
Τον γνώρισα μαθητή, στην τελευταία τάξη του Λυκείου, όταν ήμουν πρόεδρος της Νεολαίας της Ενώσεως Κέντρου στο Ηράκλειο. Ήρθε να με συναντήσει στο δικηγορικό γραφείο που έκανα την άσκησή μου. Με εντυπωσίασε αμέσως με τα άψογα ελληνικά του, τις γενικότερες γνώσεις του, με τις ιδιαίτερες αναφορές του στον Καβάφη, που τότε δεν ήταν ακόμα ευρύτερα γνωστός και δημοφιλής, όπως σήμερα. Εντάχθηκε αμέσως στο μαθητικό τμήμα της Νεολαίας και συμμετείχε ενεργά στον πρώτο Ανένδοτο Αγώνα. Τον επόμενο χρόνο εισήχθη στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου και ανέπτυξε συνδικαλιστική δραστηριότητα.
Το καλοκαίρι του 67 ήρθε και με βρήκε στο Ηράκλειο. Τον εμπιστεύθηκα αμέσως και έγινε στέλεχος της αντιστασιακής μας οργάνωσης Δ.Ε.Κ.Α. (Δημοκρατικό Εθνικό Κίνημα Αντίστασης). Όταν στις 5 Νοεμβρίου 1967 προχωρήσαμε σε δυναμικές εκδηλώσεις αντίστασης, πήρε ενεργό μέρος και έριξε πυροβολισμούς με πιστόλι που του είχα δώσει στην Πλατεία Ελευθερίας.
Ο Δημήτρης, όταν αντελήφθη ότι τον αναζητούσαν, δεν δίστασε να βγει αμέσως στην παρανομία. Δεν μπόρεσαν να τον εντοπίσουν και φυγοδικούσε για πολλές μέρες. Η αδίστακτη χούντα όμως, συνέλαβε τον πατέρα, τη μητέρα του και άλλους δέκα συγγενείς του, για να τον αναγκάσουν έτσι να εμφανισθεί. Η πολύ θαρραλέα μητέρα του κρατήθηκε για πολλές μέρες στα κρατητήρια, μαζί με τη γυναίκα μου, που είχε συλληφθεί για να με εκβιάζουν ότι θα την παραπέμψουν κι εκείνη στο Έκτακτο Στρατοδικείο και μάλιστα με κατηγορία για κατασκοπία, διότι είχε συλληφθεί με τη Σουηδή δημοσιογράφο Χότζεμπεργκ. Μαζί τους εκρατείτο και η Τασία Σκουλά, η γυναίκα του Θανάση Σκουλά, που επίσης δεν είχε συλληφθεί και φυγοδικούσε.
Ο Ξυριτάκης, για να γλιτώσουν οι δικοί του εμφανίσθηκε τελικά, όπως και ο Μανώλης Παπαϊωάννου, επειδή είχε συλληφθεί αντ’ αυτού ο δεκαεπτάχρονος αδερφός του Γιώργος, μαθητής. Στη συνέχεια στο Στρατοδικείο ο Δημήτρης, μετά τη γενναία απολογία του, καταδικάσθηκε σε τριετή φυλάκιση. Έμεινε αγόγγυστα πάνω από δύο χρόνια στις φυλακές στην Αίγινα.
Ο αείμνηστος Δημήτρης, μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, διακρίθηκε ως εξαίρετος ποινικολόγος και συγγραφέας νομικών και ιστορικών μελετών. Ανάμεσα στα άλλα του προσόντα ήταν και το αστείρευτο χιούμορ του, καθώς και η ικανότητά του να σκιτσάρει. Είχε μάλιστα κάνει το σκίτσο του θαλάμου μας στην Αίγινα, απεικονίζοντας όλους όσους μέναμε μαζί, στα σημεία που καθόμαστε και διαβάζαμε ή γράφαμε. Αυτό το έργο του το έχω πάντα σε περίοπτη θέση στο σπίτι μου στο Ηράκλειο, πλάι σε ένα κομπολόι με πολύ μεγάλες ξύλινες χάντρες, σε καθεμιά από τις οποίες είχε κάνει το σκίτσο όλων των συγκρατουμένων του θαλάμου.
Ο Δημήτρης δε θα λείψει μόνο στους οικείους του, στη γενναία γυναίκα του την Κατερίνα, που τόσο του παραστάθηκε στα δύσκολα χρόνια της ασθένειάς του και στους δυο γιους του. Θα λείψει πολύ σε όσους τον γνωρίσαμε από κοντά και σε μένα ιδιαίτερα.