Πέρασαν σαράντα μέρες από τότε που ο αείμνηστος τ. διοικητής της Αγροτικής Τράπεζας Δημήτρης Κανελλόπουλος έκλεισε το βιβλίο της ζωής του και αναχώρησε προς την αιωνιότητα.
Στο φύλλο της εφημερίδας σας της 30ής Αυγούστου, αναγγείλατε τον θάνατό του με τον τίτλο της είδησης: «Έφυγε ένας καλός φίλος της Κρήτης». Πράγματι ήταν ένας μεγάλος φίλος της Κρήτης αλλά και των Κρητικών!
Υπήρξα ένας από τους στενούς συνεργάτες του στην Αθήνα, αλλά και ως διευθυντής του Κεντρικού Καταστήματος Ηρακλείου επί διοικήσεώς του, είμαι βαθύς γνώστης της μεγάλης προσφοράς του, των ικανοτήτων του, αλλά και γενικά της προσωπικότητάς του. Μεταξύ των αρετών του, ήταν το ταλέντο του στις δημόσιες σχέσεις.
Έλεγε τη γνώμη του κάθε φορά με τον κατάλληλο τρόπο και με εύστοχα επιχειρήματα. Στην Τράπεζα εξελίχθηκε γρήγορα και νωρίς κατέλαβε τη θέση διευθυντού σε πολλές επιτελικές διευθύνσεις, καθώς και αντιπρόεδρος και δ/νων σύμβουλος της Τράπεζας Κεντρικής Ελλάδος κ.ά.
Αλλά επί διοικήσεως του Αδ. Πεπελάση, ο ρόλος του ήταν ανεκτίμητος ως διευθυντής του Γραφείου Διοίκησης και βασικός σύμβουλός του.
Στο σημείο αυτό πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι από το 1975 μέχρι το 1981 επί διοικήσεως Πεπελάση η ΑΤΕ αναγεννήθηκε και απέκτησε την αυτοδυναμία της, ενώ η περίοδος 1993-96 χαρακτηρίζεται ως περίοδος εξυγίανσης της Αγροτικής Τράπεζας με διοικητή τον Δημ. Κανελλόπουλο, υποδιοικητή τον Φώτη Παναγιωτόπουλο και οι δύο τέκνα από τα «σπλάχνα» της ΑΤΕ. Την περίοδο αυτή οι επισφαλείς και ανεπίδεκτες εισπράξεων απαιτήσεις της ΑΤΕ από τις συνεταιριστικές οργανώσεις έφταναν στο ιστορικό ρεκόρ των 750 δισ. δρχ. και απειλούσαν άμεσα την ύπαρξη της Τράπεζας.
Ύστερα από υπερπροσπάθειες ψηφίστηκε στη βουλή ο νόμος, με τον οποίο δόθηκε στην ΑΤΕ το ποσόν των 500 δισ. δρχ και αποσβέστηκε το μεγαλύτερο μέρος των απαιτήσεων έναντι των συνεταιριστικών οργανώσεων, εξυγιάνθηκε και στην κυριολεξία σώθηκε η Τράπεζα την περίοδο αυτή. Παράλληλα προώθησε τη μετεξέλιξη της ΑΤΕ σε σύγχρονο πιστωτικό ίδρυμα και όχι μόνο να ασκεί αποκλειστικά την αγροτική πίστη.
Στις αρχές Ιουνίου (1-3) του 1995 ο Δημ. Κανελλόπουλος ήρθε στην Κρήτη συνοδευόμενος από βασικά στελέχη της Τράπεζας, προκειμένου να εξαγγείλει τη ρύθμιση των αμπελουργικών χρεών που έγινε προνομιακά μόνο για τους αγρότες και μη του νομού Ηρακλείου που ανέρχονταν στα 12,5 δισ. δρχ. και είχαν συσσωρευτεί εξαιτίας της φυλλοξήρας, του Τσερνομπίλ κλπ.
Παράλληλα, ύστερα από ευρεία σύσκεψη με υπηρεσιακούς παράγοντες και αγροτικά στελέχη, τόνισε ο Διοικητής: «Θέλουμε να ζήσουν οι συνεταιριστικές οργανώσεις της Κρήτης και πιστεύω ότι θα βρούμε τη λύση» και τελικά σ’ αυτή τη φάση διασώθηκαν.
Το τριήμερο της καθόδου του ο Δημ. Κανελλόπουλος επισκέφθηκε όλες τις υπηρεσιακές μονάδες της Κρήτης, προκειμένου να γνωρίσει τα προβλήματα που απασχολούν τους υπαλλήλους αλλά και τους πελάτες της Τράπεζας, γεγονός που ουδείς διοικητής το είχε κάνει.
Οι γραμμές αυτές ας είναι ένα μικρό μνημόσυνο, σαράντα μέρες από τότε που έφυγε για το μεγάλο ταξίδι.