Η Μεγάλη Εβδομάδα, όπως μας λέει ο Ι. Χρυσόστομος, προβάλλει όλα όσα έκαμε ο Χριστός για μας τους ανθρώπους. Καταπάτησε το θάνατο με το δικό του θάνατο κι έπαψε να βασανίζει κι απογοητεύει.
Κατάργησε την τυραννία του διαβόλου κι άνοιξε τις πόρτες του Παραδείσου. Αναιρέθηκε η αμαρτία κι ανεβήκαμε στους ουρανούς παρέα με τους Αγγέλους.
Η είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα για την εορτή του Πάσχα, είναι η αρχή της σταυρικής Του θυσίας για να συμμεριστεί τους πόνους των ανθρώπων και να τους ελευθερώσει. Μ. Δευτέρα: Το πρώτο βήμα για να συναντήσομε το Χριστό είναι ο έλεγχος των σαρκικών μας επιθυμιών γι’ αυτό η Εκκλησία μας προβάλλει τον Πάγκαλο Ιωσήφ.
Ο Ιωσήφ δεν υπέκυψε στις παρενοχλήσεις της γυναίκας του Πετεφρή. Διαχειρίστηκε δε σωστά την παραγωγική κρίση. (7 έτη αφθονίας σιτηρών και 7 όχι).
Η ζωή του είναι παράδειγμα και για τους πολιτικούς.
- Προβάλλεται η καταστροφή της άκαρπου συκής: Η άκαρπος συκή παρομοιάζεται με παραγωγικό σύστημα. Όταν αυτό δεν είναι παραγωγικό “εκκόπτεται και εις πυρβάλλεται”. Η ζωή χωρίς πίστη, μετάνοια κι αγάπη δεν είναι ζωή. Είναι άκαρπη ζωή. 3. Προβάλλονται τα “οναί” κατά των υποκριτών. Ο Χριστός καταδικάζει αυστηρότατα την υποκρισία των γραμματέων και των Φαρισαίων. 4. Προβάλλεται η παραβολή του πλούσιου πατέρα με τους 2 γιους του. Κάλεσε τον πρώτο γιο να εργαστεί στο κτήμα κι αυτός αρνήθηκε. Σε λίγο άλλαξε γνώμη και πήγε. Κάλεσε το δεύτερο κι είπε θα πάω, μετά δεν πήγε. Αξίζουν οι πράξεις κι όχι τα λόγια.
Μ. Τρίτη: η παραβολή των 10 παρθένων προβάλλεται πρώτη κι ακολουθούν, η παραβολή των ταλάντων κι η τελική κρίση. Η παραβολή των 10 παρθένων συνιστά στον καθένα μας συνεχή επαγρύπνηση για την προϋπάντηση του νυμφίου. Εγρήγορση κι όχι Ρυθυμία. Οι πέντε πρώτες παρθένες εκτός από την προσδοκία είχανε εφοδιαστεί μ’ εφεδρείες (λάδι). Οι άλλες πέντε είχαν μόνο την προσδοκία. Οι παρθένες της παραβολής είναι όλες παρθένες. Δεν διαφέρουν στην αρετή.
Οι μικρές εφύλαξαν την εξωτερική αρετή και ξέχασαν την εσωτερική. Πότε θα ‘ρθει ο θάνατός μας δεν το ξέρομε. Χρειάζεται προετοιμασία κι εγρήγορση. Στη συνέχεια προβάλλεται και η παραβολή των ταλάντων. Έχομε τρεις κατηγορίες ανθρώπων με διαφορετικές ικανότητες. Αθυτές οι ικανότητες επιδέχονται ανάπτυξη. Όμως, άλλοι τις αναπτύσσουν κι άλλοι όχι. Αυτοί που τις αναπτύσσουν αμείβονται οι άλλοι τιμωρούνται. Ακολουθεί η τελική κρίση:
Ο μεταφυσικός κόσμος θα κριθεί με κριτήριο τον παρόντα κόσμο. Πώς συμπεριφερθήκαμε στους συνανθρώπους μας. Στα πρόσωπά τους είναι ο ίδιος ο Θεός. Τα δικαιώματα του Θεού από τους ανθρώπους ειναι τα ίδια με τα δικαιώματα του κάθε ανθρώπου προς το συνάνθρωπό του. Όλα τα δεινά έρχονται στον άνθρωπο από την παραμόρφωση της εικόνας του Θεού που έχομε μέσα μας.
Η παραμόρφωση φέρνει την απώλεια της γνησιότητας. Το γνήσιο, ο Θεός, είναι τ’ αληθινο. Ο άνθρωπος απομακρύνεται από την γνησιότητα (Θεό) όταν αιχμαλωτίζεται στην εξουσία, επιστήμη, τα κόμματα, τον πλούτο και κάθε υλικό γιατί εξαρτάται απ’ αυτά. Μ. Τετάρτη: Προβάλλονταια η μετάνοια της πόρνης κι η προδοσία του Ιούδα. Και τα δύο γεγονότα έχουν σχέση με το χρήμα.
Η πόρνη εμπορεύται το σώμα της, το ναό της ψυχής και το κάνει εργαλείο ηδονής, εμπορεύσιμο. Η μετάνοιά της όμως είναι η ελπίδα. Σταματά το εμπόριο και την παραμόρφωση της ύπαρξής της. Ο Ιούδας πουλάει την ψυχή του με την έμμισθη προδοσία. Η πόρνη με τη μετάνοια, μετακινείται στο όπως “Θέλεις εσύ Χριστέ μου”. Ο Ιούδας επιμένει στο όπως “Θέλω εγώ, όπως θέλει ο εγωκεντρισμός μου”.
Οι πατέρες της Εκκλησίας μας με τα δύο αυτά παραδείγματα θέλουν να μας δείξουν πως δεν μας σώζουν θρησκευτικότητα, ευσεβισμός κι ηθικισμός, ούτε σοφία και γνώση. Μόνο η Χάρη του Θεού μας σώζει γιατί μας αγαπά κι έρχεται να μας συναντήσει στο δράμα των αμαρτιών μας. “Ο Χριστός ενανθρώπησε καλέσας εις μετάνοιαν ληστάς και πόρνας” (τροπάριο Μ. Κανόνα.). Η μετάνοια είναι μυστήριο σταύρωσης κι ανάστασης κι έχει δάσκαλο και μαρτυρά, τον Τριαδικό Θεό.
Η μετάνοια είναι η πραγματική ελευθερία και μεταμόρφωση του ανθρώπου. Εκφράζει την αγάπη κι εμπιστοσύνη μας στο Θεό κι όχι στον εαυτό μας. Για τη λογική μας το θαύμα της σωτηρίας της πόρνης είναι σκάνδαλο. Πως μπορεί να γίνει παρθένος, μαθητής και προφήτης; Μ. Πέμπτη: Ο δρόμος του Χριστού στον κόσμο είναι η ταπείνωση που κορυφώνεται στο σταυρικό θάνατο (Φιλιπ. 2,38).
Αυτό είναι το μεγαλύτερο κι ωραιότερο παράδειγμα ταπείνωσης. Η καρδιά της Εκκλησίας μας είναι η Θεία Ευχαριστία. Είναι ο ίδιος ο Σταυρωμένος Χριστός που δεν μας παρέδωσε θεωρίες και προγράμματα αλλά τον ίδιο τον εαυτό του. Τρώγοντας και πίνοντας το αίμα Του και το Σώμα Του, φωτίζεται ο καθένας μας και νικά το θάνατο.
Ο άνθρωπος που κλείνεται στον εαυτό του, προδίδει το Χριστό και την Εκκλησία. Γι’ αυτόν ο Σταυρωμένος Χριστός είναι “σκάνδαλο και μωρία (Α’ κορ. 1,23) τη Μ. Πέμπτη διαβάζομε τα 12 Ευαγγέλια, ισάριθμα με τους Αποστόλους που ήταν κι οι πηγές-μαρτυρίες των γεγονότων. Το κέντρο όλης της ακολουθίας είναι η μεταφορά του Σταυρωμένου στο κέντρο του Ναού.
Το πάθος του Χριστού έχει σμωατική βία εμητυσμούς, ραπίσματα και ψυχολογική βία. Βλαστήμιες, ειρωνείες, γέλωτες, λόγια. Σταύρωση και μαρτύριο του θανάτου. Η δίκη του Χριστού έγινε στο Μεγάλο Συνέδριο, αποτελούμενο από 71 μέλη με πρόεδρο τον Αρχιερέα. Εκεί προσπαθήσαν οι γραμματείς και Φαρισαίοι να τον παγιδεύσουν με το γνωστό θέμα της φορολογίας των Ρωμαίων, χωρίς να τα καταφέρουν: “Απόδοτε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ”.
Τον κατηγόρησαν ότι παραβιάζει την αργία του Σαββάτου. Διακήρυξε πως το Σάββατο έγινε για τον άνθρωπο κι όχι ο άνθρωπος για το Σάββατο. Με ψευδομάρτυρες τον καταδίκασαν σε θάνατο”. Τον έστειλαν στον Πιλάτο να επικυρώσει. Εκείνος τον έστειλε στον Ηρώδη, που τον επέστρεψε στον Πιλάτο. Εκείνος χρησιμοποίησε για συμβιβασμό τον κατάδικο Βαραβά.
Ο όχλος ζητούσε τη σταύρωση του Χριστού απειλώντας τον Πιλάτο όπως αν τον ελευθερώσει δεν θα’ναι φίλος του Καίσαρα. Ο Πιλάτος του παρέδωσε να σταυρωθεί. Διάσημοι νομικοί Ιουδαίοι το 1931 έκαμαν δικαστήριο στα Ιεροσόλυμα που αθώωσε το Χριστό.
Μ. Παρασκευή, Μ. Σάββατο: Η Σταύρωση έγινε 9 η ώρα το πρωί της Παρασκευής, μαζί με δύο ληστές. Ο ένας μετανόησε και σώθηκε, 12 η ώρα το μεσημέρι, ήρθε το μεγάλο σκοτάδι, που κράτησε 3 ώρες , 3 η ώρα μ.μ. ξεψύχισε ο Χριστός.
Πριν από τις 6 μ.μ. ο Ιωσήφ από την Αριμαθεία, κρυφός μαθητής του Χριστού και μέλος του Συνεδρίου ζήτησε από τον Πιλάτο την άδεια να θάψει τον Χριστό. Ο Πιλάτος αφού βεβαιώθηκε πως ο Χριστός είχε πεθάνει έδωσε την άδεια.
Ο Ιωσήφ μαζί με το Νικόδημο έθαψαν το Χριστό 6 μ.μ. Ο Αρχιερέας κι οι Φαρισαίοι είχαν πείσει τον Πιλάτο να βάλει φρουρό στον τάφο. Αυτό έγινε μετά την ταφή και σφράγιση του τάφου. Ο Χριστός έμεινε στον τάφο μέχρι την αυτή της Κυριακής που έγινε η Ανάσταση. Αυτή η Ανάσταση έφερε μεγάλες αλλαγές στην ιστορία του κόσμου. Αλλαγές στην κοινωνία μεταξύ των ανθρώπων και του πολιτισμού μεταξύ των λαών. Αυτή η Ανάσταση είναι η ελπίδα της δική μας Ανάστασης.
Καλό Πάσχα αδέλφια μου.