Δικαιολογημένα θυμόμαστε και τιμούμε τον προπονητή Ευγένιο Γκέραρντ. Στο θάνατό του λυπήθηκε ο κόσμος και οι Αρχές της Μεγαλονήσου μας το κατευόδωσαν με τιμή. Αδικαιο- λόγητα όμως ξεχνούμε τον μεγάλο Κρητικό επιχειρηματία Θεόδωρο Βαρδινογιάννη, που η αγάπηγ του για την Κρήτη και τον ΟΦΗ δεν είχε όρια.
Υπήρξε ο μεγάλος χορηγός της ηρακλειώτικης ομάδας. Διέθετε πολλά χρήματα για το γήπεδο της ομάδας. Περισσότερα για έμπειρους και διεθνείς παίκτες. Άλλα τόσα για υποδομές και ακαδημίες.
Ήταν αυστηρός σ’ οποιονδήποτε πήγαινε να σπείρει ζιζάνια στην ομάδα, ανίκητη στο “Γεντί Κουλέ”. Ο προπονητής Ευγένιος Γκέραρντ με την τεχνική, την ανθρωπιά και τις προϋποθέσεις που δημιουργούσε ο μεγάλος χορηγός πέτυχε και κέρδισε τις καρδιές του κόσμου.
Ο σημερινός ΟΦΗ είναι η σκιά του εαυτού του. Συνεχώς εξασθενεί γιατί δεν έχει χρήματα. Αν δεν βρεθεί λύση θα διαλυθείι.
Οι παίκτες φεύγουν ο ένας μετά τον άλλο. Είναι περιζήτητοι από αντίπαλλες άλλες ομάδες. Αυτοί που έχουν απομείνει, με τον άξιο προπονηνητή Νίκο Παπαδόπουλο δίδουν καρδιακές μάχες στα γήπεδα και κερδίζουν.
Αυτή η ιστορική και ένδοξη ομάδα δεν είναι κρίμα και προσβολή για την Κρήτη να διαλυθεί;
Οι μέτοχοι την έσωσαν παλαιότερα με την ομόνοια και την αποφασιστικότητά τους. Γιατί σήμερα διχογνωμούν και εξασθενούν το μέτωπο; Δεν έχουν διδαχτεί από το παρελθόν μας πως η ασυμφωνία σε κάθε ομαδική προσπάθεια οδηγεί σε διάλυση; Η ομάδα σήμερα ζει μια έκτακτη ανάγκη. Οι υπεύθυνοι να σημάνουν συναγερμό και προσκλητήριο.
Οι επιχειρηματίες, προπαντός του Ηρακλείου, να δηλώσουν παρόντες. Παρόντες να δηλώσουν κι όλοι όσοι θέλουν να βοηθήσουν. Λένε πως στα δύσκολα επαναστατούν και φαίνονται οι Κρητικοί. Αυτό κυκλοφορεί ως βεβαιότητα. Ας το επαληθεύσομε.