Άρχισαν πάλι εδώ και μέρες οι ένθεν και ένθεν κατηγορίες μεταξύ των πολιτικών, είτε απλών μελών των κομμάτων, είτε, κυρίως, μεταξύ των βασικών τους στελεχών.
Και έρχονται οι διάφοροι επιχειρηματίες να καταγγείλουν τους πολιτικούς (συνήθως συγκεκριμένα πρόσωπα), που τους εξώθησαν να προβούν σε σύναψη πλαστών συμβάσεων, προκειμένου να εξαπατηθεί το Δημόσιο, δηλαδή ο δυστυχής Έλληνας φορολογούμενος και να γεμίσουν εκείνοι τις τσέπες τους.
Κι έρχονται κάτι καθώς πρέπει κύριοι του επιχειρηματικού κόσμου να καταθέσουν κασέτες με μαγνητοφωνημένες συζητήσεις, που καίνε πρόσωπα με την ελπίδα ότι καιγόμενοι εκείνοι θα σωθούμε εμείς.
Και ακούγεται π.χ. ο Υπουργός να λέει: θα πω στον συνάδελφό μου Υπουργό κ. τάδε να στείλει στο γραφείο μου την εισαγγελέα τάδε να την μαλώσω και να της πω τι ακριβώς πρέπει να κάνει. Έτσι για να … δικαιωθούν οι αγώνες όλων αυτών που πάλεψαν κάποτε για ανεξάρτητη δικαιοσύνη.
Και κυκλοφορούν την μια ημέρα κασέτες από τη μια πλευρά και (δικαίως ή αδίκως) ωρύεται η άλλη. Και έρχονται π.χ. αύριο οι κατάλογοι χρηματοδότησης των ΜΜΕ και (δικαίως ή αδίκως) ωρύεται η άλλη πλευρά τώρα.
Με πίστη στο καθήκον της ενημέρωσης αναπαράγουν τις συζητήσεις οι τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, συχνά μάλιστα με τρόπο που τονίζεται η προσωπική ερμηνεία κάθε μέσου, δηλαδή συνήθως η ερμηνεία που τοποθετείται στην πλευρά που στηρίζει το συγκεκριμένο μέσο. Και ακολουθούν ή άλλοτε προηγούνται οι συζητήσεις στη Βουλή των Ελλήνων, όπου συνήθως ακολουθείται η πολιτική του εντυπωσιασμού, η πολιτική της ατάκας.
Δεσπόζουν δηλαδή οι ατάκες και οι «εξυπνακισμοί», αντί της λογικής επιχειρηματολογίας που θα βάλει σε τάξη τα πράγματα και θα βοηθήσει τον λογικά σκεπτόμενο πολίτη να κάνει μια λογική διευθέτηση στο μυαλό του και να καταλήξει στο δικό του συμπέρασμα.
Έτσι ο απλός πολίτης δεν βγάζει άκρη, τρελαίνεται, κουράζεται, αηδιάζει και δικαίως δυσανασχετεί και κλείνει την τηλεόραση ή το ραδιόφωνο. Το μόνο που του μένει στο τέλος είναι μια γενική εντύπωση ανηθικότητας, λάσπης, σήψης και παρακμής. Η εσφαλμένη εικόνα του «όλοι το ίδιο είναι», που ευνοεί βεβαίως τους περισσότερο ένοχους και αδικεί την πολιτική.
Και μέσα σε όλα αυτά έρχεται η κ. Κεραμέως, η Υπουργός της Παιδείας, να εισηγηθεί ότι πρέπει να αναγράφεται η διαγωγή στο απολυτήριο και σε κάθε αποδεικτικό σπουδών του μαθητή. Και η διάταξη αυτή του νόμου πήρε τις περισσότερες ψήφους.
Και εγώ, ο απλός πολίτης ο συνειδητοποιημένος Παιδαγωγός, βλέποντας όλα αυτά διερωτώμαι: Αλήθεια κυρίες και κύριοι της πολιτικής δεν φοβάστε μήπως οι μαθητές αυτοί αξιολογήσουν σήμερα τη δική σας διαγωγή;
Και χρησιμοποιώ συνειδητά το σήμερα, γιατί αν ακολουθήσουν το δικό σας πρότυπο, τότε για το αύριο ίσως δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας. Ως τότε, ακολουθώντας το δικό σας πρότυπο, θα σας έχουν μοιάσει τόσο πολύ, που πιθανότατα θα είναι απολύτως δικοί σας.
Και αυτός είναι ο λόγος που γράφω αυτό το κείμενο σήμερα. Επειδή, επιτέλους κυρίες κύριοι της πολιτικής, πρέπει να αντιληφθείτε ότι είναι πολύ κακό αυτό που κάνετε, με την κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος, με την σήψη, την παρακμή και τη διαφθορά που, ως φαίνεται, επιτρέπετε να καλλιεργείται στην ελληνική κοινωνία.
Είναι όμως επίσης καιρός να αντιληφθούμε όλοι μας, ότι το μεγαλύτερο κακό αυτή τη στιγμή, είναι αυτό που δεν φαίνεται. Εννοώ αυτό που συντελείται μέσα από τα πρότυπα που καθημερινά παραδίδομε στους νέους μας, ο καθένας από τη δική του θέση.
Γατί η αγωγή που ασκείται μέσα από τα οποιαδήποτε πρότυπα μπορεί να μην είναι άμεσα ορατή, αλλά βέβαιη και σταθερή και οπωσδήποτε ιδιαίτερα επιδραστική, μόνο που παίρνει κάποιο χρόνο για να εκδηλωθεί ως συμπεριφορά.
Με την έννοια αυτή είναι βέβαιο ότι θα την εισπράξομε κάποια στιγμή, αν δεν έχομε αρχίσει να την εισπράττομε ήδη. Γιατί με το παράδειγμά μας εκτρέφομε τις γενιές της ανομίας, τις γενιές της σήψης και της παρακμής, αφού η αγωγή δεν τελειώνει στο σχολείο, όπως εν πολλοίς συνέβαινε παλαιότερα.
Η αγωγή συνεχίζεται μετά το σχολείο με τα πρότυπα που αφήνομε να ενστερνιστούν οι νέοι μας μέσα από την κοινωνία. Γι’ αυτό είναι καιρός να ξανασκεφθούμε όλοι μας πάνω στο θέμα αυτό και να επανεξετάσει καθένας τα πρότυπα που παραδίδει με τη δημόσια παρουσία του.
Και τότε, θα έχει λιγότερη σημασία, αν στο απολυτήριο του μαθητή αναγράφεται διαγωγή κοσμία ή κοσμιωτάτη. Τότε ο μαθητής θα έχει σίγουρα περισσότερες πιθανότητες να συμπεριφέρεται με διαγωγή κοσμιωτάτη.
*Ο Ι.Ε. Πυργιωτάκης είναι ομότιμος καθηγητής και πρ. αντιπρύτανης Πανεπιστημίου Κρήτης