Αυτήν την δεύτερη δεκαετία του εικοστού πρώτου αιώνα που διανύομε ο ελληνικός λαός υπέφερε πολλά. Και αίτιοι είναι κυρίως αυτοί που τον κυβέρνησαν, δηλαδή οι πολιτικοί του. Φτώχυνε ο Έλληνας με την λιτότητα που του επιβλήθηκε. Τα χρέη αυξήθηκαν, επιχειρήσεις έκλεισαν, σπίτια κατασχέθηκαν.
Οι τράπεζες σταμάτησαν να χορηγούν δάνεια. Πολλοί έχασαν την δουλειά τους. Αυξήθηκε η ανεργία. Μειώθηκαν μισθοί και συντάξεις, σε μερικές περιπτώσεις με άδικο τρόπο και σε παράλογο βαθμό.
Κάποιοι, άτομα με υπόληψη παλαιότερα, αναγκάζονται να μπουν ακόμη και στην ουρά των δημόσιων συσσιτίων, σαν ζητιάνοι, για να μην πεθάνουν από την πείνα. Άλλοι ψάχνουν ακόμη και σε κάδους σκουπιδιών για τροφή, την ώρα που λαοί άλλων κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης ζουν άνετα και με αξιοπρέπεια λαμβάνοντας κανονικά τους μισθούς τους.
Και κοντά σ’ αυτό ο άλλοτε υπερήφανος Έλληνας ένιωσε και την ταπείνωση του ανεπιθύμητου μέσα στην παρέα των Ευρωπαίων. Οι ευημερούντες εταίροι μας θέλησαν να μας πετάξουν έξω από την Ένωση σαν άχρηστους. Σαν λαό που μόνο προβλήματα τους δημιουργεί και χαλά την ευτυχία τους. Μας έδιναν και λεφτά για να φύγομε και να τους αφήσομε ήσυχους. Να μας ξεφορτωθούνε. Έσχατος εξευτελισμός.
Και δεν είναι μόνο αυτά. Εκμεταλλευόμενη την φτώχεια μας και την αδυναμία μας η αλαζονική με τους εξοπλισμούς της σύμμαχός μας στο ΝΑΤΟ Τουρκία, περιφρονώντας μας σαν ασήμαντους και τιποτένιους, άρχισε να εκτοξεύει συχνές και έντονες απειλές εναντίον μας. Απαιτεί ως δικό της το μισό Αιγαίο με τα νησιά του.
Πύρινους απειλητικούς λόγους εκφωνούν καθημερινώς οι κυβερνώντες την Τουρκία εναντίον μας. Ογκώδεις ασκήσεις με πλοία, αεροπλάνα, ελικόπτερα, πυραύλους, ντρόουνς… κάνουν οι στρατιωτικές δυνάμεις της κάτω από την μύτη μας, δίπλα στα νησιά μας. «Πρόβες πολέμου» αυθαδώς τις ονομάζουν.
Αθρόες οι καθημερινές παραβιάσεις στον εθνικό εναέριο και θαλάσσιο χώρο μας. Θέλουν να μας τρομάξουν. Στο μεταξύ ούτε μια κουβέντα συμπαράστασης δεν ακούμε ούτε από τους εταίρους μας της ΕΕ ούτε από τον αρχηγό μας στο ΝΑΤΟ, την Αμερική. Μόνο επιπλήξεις για την κακή κατάσταση της οικονομίας μας. Ούτε έναν καλό λόγο. Είμαστε τα απόπαιδα.
Φτώχεια, ταπείνωση και συνεχής απειλή κάτω από την μπούκα του κανονιού ενός «συμμάχου», που οπλισμένος σαν αστακός και με αρχηγό έναν άπληστο δικτάτορα δεν σταματά να διεκδικεί την μισή νησιώτικη Ελλάδα. Χαιρέκακη σιωπή από τους εταίρους και τους συμμάχους μας. Και πήραν θάρρος και άρχισαν να μας δημιουργούν προβλήματα και άλλοι γείτονές μας, οι Αλβανοί και οι αχάριστοι Σκοπιανοί. Την γενναιοδωρία μας, φαίνεται, την εκλαμβάνουν ως αδυναμία.
Οι πολιτικοί, κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι (γιατί αυτοί κατάντησαν την χώρα μας φτωχή και ανυπόληπτη), ας προσέξουν. Αντί να τρώγονται μεταξύ τους, ας μονιάσουν, για να βοηθήσουν – ομονοώντας, από κοινού – την Ελλάδα στην δυστυχία που βρίσκεται.
Ασφαλώς είναι πάρα πολύ δύσκολο να μπει κάποια τάξη στο χάος στο οποίο σήμερα βρίσκεται η χώρα. Χρειάζεται τόλμη και ικανότητα για ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις. Όμως και οι πολίτες ας προσέξουν ποιον ψηφίζουν. Χρειαζόμαστε πολιτικούς ειλικρινείς, πατριώτες, συνετούς, τολμηρούς και ικανούς. Ο ψεύτης, ο ανίκανος και ακατάλληλος πολιτικός είναι ζημιά μεγάλη για το έθνος.