Βέλτιστοι γιγνόμεθα προς τους θεούς βαδίζοντες έλεγε ο Πυθαγόρας. Ο αρχαίος ελληνικός κόσμος, όπως και όλοι οι λαοί, υπήρξε κατεξοχήν θεοκεντρικός. Η θρησκεία φαίνεται να είναι ο πιο μεγάλος συνεκτικός συντελεστής ενός λαού. Ήθη, έθιμα, παραδόσεις και θρησκεία ενώνουν και δυναμώνουν τον λαό κάνοντας τον να αισθάνεται μεγαλύτερη ασφάλεια και σιγουριά…
Στις μέρες μας υπάρχει καθημερινή έκπτωση των αξιών και φυσικά συστηματική απαξίωση της θρησκείας μας. Εξαιτίας της έκπτωσης αξιών και της απαξίωσης των θεσμών η κοινοβουλευτική δημοκρατία παρουσιάζει σημαντικό έλλειμμα στη δομή και στη λειτουργία της, για το οποίο, την κύρια ευθύνη έχουν τα κόμματα που κυβέρνησαν και κυβερνούν τη χώρα.
Στις μέρες μας η συνύπαρξη πολιτικής και ηθικής έχει θεωρηθεί και εξακολουθεί να θεωρείται από πολλούς ως ουτοπία. Ηθική είναι ένα σύνολο αρχών, κανόνων και αξιών που κατευθύνουν την πράξη. Μια πράξη είναι ηθική, όταν κάποιος την πράττει χωρίς προκατάληψη, χωρίς υστεροβουλία, και χωρίς να λαμβάνει την προσδοκία της ανταμοιβής. Η ηθική είναι ο σεβασμός των δικαιωμάτων, των αναγκών και των επιθυμιών, που έχει σαν αποτέλεσμα την αμοιβαία εμπιστοσύνη. Αυτό σημαίνει ότι η ηθική δεν αρκείται μόνο στον προσδιορισμό του τι είναι καλό και σωστό, αλλά προϋποθέτει και την υλοποίησή του.
Μόνο το ψεύτικο και το αβέβαιο δημιουργούνται γρήγορα. Για κάτι αληθινό χρειάζεται χρόνος. Δεν υπάρχουν άλλωστε επείγοντα θέματα παρά μόνο επειγόμενοι άνθρωποι. Όποιος βιάζεται δείχνει ότι αυτό με το οποίο ασχολείται είναι πολύ μεγάλο για τα μέτρα του.
Τις τελευταίες δεκαετίες ακούμε συνεχώς και εντονότατα για τον πλήρη διαχωρισμό κράτους και εκκλησίας και μάλιστα πρωθυπουργοί όπως ο Κωσταντίνος Καραμανλής, ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Κωσταντίνος Σημίτης, ο Γεώργιος Παπανδρέου και ο Αλέξης Τσίπρας πρωτοστάτησαν και πάλεψαν για τον διαχωρισμό αυτό. Η ανάγνωση και μόνο των ονομάτων προκαλεί τρόμο, διότι όλοι αυτοί είναι οι θεμελιωτές της ελληνικής τραγωδίας και ο αγώνας τους για τον διαχωρισμό, είναι έντονος και μεγάλος, λες και η εκκλησία φταίει για όλα τα δεινά του τόπου.
Λες και η εκκλησία φταίει για την δυσκαμψία και την αναλγησία ενός ολόκληρου κομματικού κράτους.
Η εκκλησία έχει το μερίδιο ευθύνης που της αναλογεί και πρέπει και αυτή, στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε να βοηθήσει τα μέγιστα, με όσες δυνάμεις διαθέτει, υλικές, ψυχικές και πνευματικές, να σταθεί στο πλευρό του ποιμνίου της. Άλλωστε η αλληλεγγύη, κύριο χαρακτηριστικό της εκκλησίας, αποτελεί την απόδειξη της υλικής, ψυχικής και πνευματικής ενότητας, συνεργασίας και συμπαράστασης μεταξύ των ανθρώπων, πέρα από φυλετικές, θρησκευτικές, οικονομικές, πολιτικές ή άλλες διαφορές.
Φυσικά η εκκλησία δεν πρέπει να παρεμβαίνει στα ζητήματα του κράτους. Δεν έχει αυτό το δικαίωμα και δεν πρέπει να το αποκτήσει. Είναι ανάγκη να αναγνωρίσει τα λάθη του παρελθόντος, να ζητήσει συγνώμη ώστε να απαλλαγεί από τα φορτία που την βαραίνουν και να κερδίσει ξανά την κοινωνία. Είναι άλλωστε γνωστοί οι αφορισμοί του Αλεξάνδρου Υψηλάντη, του Μιχαήλ Σούτσου, του Ρήγα Φεραίου, του Ανδρέα Λασκαράτου, του Εμμανουήλ Ροΐδη, του Νίκου Καζαντζάκη. Τα λάθη αυτά δεν πρέπει να επαναληφθούν.
Φυσικά το κράτος δεν πρέπει να αποκλείσει την εκκλησία και την θρησκεία από την κοινωνία.
Δεν έχει ούτε το ηθικό δικαίωμα, ούτε την εξουσιοδότηση. Μπορεί όμως να υπάρξει απόλυτη συνεργασία κράτους και εκκλησίας. Πρέπει να καθοριστεί ο αριθμός των ιερέων που απαιτούνται προκειμένου οι πιστοί να ασκούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Η εκκλησία να διαθέσει μέρος της περιουσίας της για το κοινωνικό κράτος,την εκπαίδευση και την ενίσχυση της άμυνας της χώρας.
Ο πρωθυπουργός της χώρας με την τελευταία του διακύρηξη, απέδειξε πόσο δημαγωγός και δημοκόπος είναι. Προκύρηξε 10.000 χιλιάδες ψηφοθηρικές θέσεις εργασίας και άλλες 10.000 θέσεις ομηρίας.
Οι ιερείς σύμφωνα με την πολιτική ηγεσία δεν είναι μάλλον χρήσιμοι άνθρωποι, δεν έχουν οικογένειες και παιδιά. Δεν έχουν ανάγκη. Περισσότερο ανάγκη, έχουν τα τέκνα του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος. Αλλωστε κόμμα είναι “Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν’ αναγιγνώσκωσι και ν’ αρθρογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπό ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι να αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι”. Ο εκβιασμός είναι μέρος του πολιτικού παιγνίου. Οι ύστατοι όμως εκβιασμοί είναι σημάδι απελπισίας.
Τα προβλήματα αυξάνονται συνεχώς αφού η ελληνική κοινωνία αλλάζει. Με τη μαζική μετανάστευση αυξάνεται ο αριθμός των αλλοθρήσκων Ελλήνων πολιτών. Το ίδιο αυξάνει και ο αριθμός αυτών που δηλώνουν άθεοι.
Αγαπητοί συμπολίτες, η ψήφος είναι πιο δυνατή από τη σφαίρα. Με τη σφαίρα μπορεί να σκοτώσεις τον εχθρό σου. Με την ψήφο μπορεί να σκοτώσεις το μέλλον των παιδιών σου. “Και πώς μπορώ να μαντεύω το μέλλον;
Μέσα από τα σημάδια του παρόντος. Στο παρόν βρίσκεται το μυστικό· αν προσέξεις το παρόν, τότε αυτό που θα συμβεί στο μέλλον θα είναι καλύτερο”.
* Ο κ. Γεώργιος Ν. Κλάδος είναι μαιευτήρας – γυναικολόγος