Το «περιβόητο» πολυνομοσχέδιο που μας απασχολούσε πολύ καιρό τώρα, έγινε νόμος του Κράτους με την πειθήνια στάση και θετική ψήφο των κυβερνητικών βουλευτών, ακόμη και εκείνων που αρχικά είχαν δηλώσει προβληματισμένοι αν θα το ψήφιζαν ή όχι.
Ήταν ένα νομοσχέδιο – μαμούθ, 1.500 σελίδων (!), δαιδαλώδες, που δεν πρόφθασαν ούτε καν να το διαβάσουν, πόσω μάλλον να το κατανοήσουν, όπως παραδέχθηκαν ακόμη και βουλευτές της συμπολίτευσης. Κάτι τέτοιο άλλωστε συνέβη και στο παρελθόν – με ένα εκ των μνημονίων – με αντίστοιχες και τότε καταγγελίες παλαιών και έγκριτων κοινοβουλευτικών!
Οι άσπονδοι – βλέπετε – και αδίσταχτοι «φίλοι μας και εταίροι», οι πιστωτές μας δηλαδή, μόνο τέτοιες μεθόδους γνωρίζουν και επιβάλλουν στους αδύναμους λαούς για να τους έχουν είλωτες και δεσμώτες τους και να τους εξουσιάζουν στο διηνεκές! Ακολουθούν κατά γράμμα τη γνωστή λαϊκή παροιμία «παλιά μου τέχνη κόσκινο»! Και εμείς – η Κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός, όχι όμως και ο λαός – τους ακολουθούμε πιστά για να μας χορηγούν κάθε φορά τη δόση μας με το σταγονόμετρο!
Ο καινούριος πλέον νόμος είναι πέρα για πέρα αντικοινωνικός, αντιπαραγωγικός και αντιαναπτυξιακός, γιατί: α. επιβάλλει περικοπές επιδομάτων στις πιο ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, τις τρίτεκνες και πολύτεκνες οικογένειες, παρά τη συνεχή υπογεννητικότητα που κατατρύχει χρόνια τώρα την Ελλάδα, αλλά και στους ένστολους, παρά τις αντίθετες διαβεβαιώσεις του Πρωθυπουργού και του υπουργού Εθνικής Άμυνας,
β. επιβάλλει ακόμη μεγαλύτερες περικοπές στους, ήδη πετσοκομμένους, μισθούς και τις συντάξεις των φορολογουμένων,
γ. περιορίζει αισθητά το δικαίωμα της απεργίας, κεκτημένο από τους εργαζομένους ύστερα από πολλούς και αιματηρούς αγώνες και θυσίες, δ. καθιερώνει πια σαν αναγκαστικό μέτρο είσπραξης των οφειλών στο Δημόσιο, τις τράπεζες και τους ιδιώτες πιστωτές τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, χωρίς καν να το παίρνουν είδηση οι οφειλέτες, έτσι, που στο άψε – σβήσε θα χάνουν την περιουσία τους – κινητή και ακίνητη – για απλήρωτες οφειλές τους.
Ο νόμος αυτός προβλέπει και σωρεία άλλων μέτρων τόσο καταπιεστικών και εξουθενωτικών για τις αντοχές του κόσμου, που δημιούργησε πανελλαδικό ξεσηκωμό. Βγήκαν στους δρόμους οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, οι συνταξιούχοι κι όλη η κοινωνία και τα συνδικάτα κήρυξαν απεργίες.
Ο κόσμος και σύσσωμη η αντιπολίτευση κατηγορούν τον Πρωθυπουργό πως τίποτα απολύτως δε διαπραγματεύθηκε με τους πιστωτές μας. Πως ο ίδιος και ο Υπουργός των Οικονομικών είπαν «ΝΑΙ σε όλα», όσα τους ζήτησαν, ενώ ο πρώην επικεφαλής του Eurogroup τούς έπλεξε το εγκώμιο γιατί, όπως είπε, με αυτούς (Πρωθυπουργό και Υπουργό των Οικονομικών μας) τα πάντα έγιναν πιο εύκολα με την Τρόικα!
Και ενώ τα τελευταία 10 χρόνια όλοι οι Έλληνες τραβάμε τον σταυρό του μαρτυρίου και προσπαθούμε να επιβιώσουμε μετά το ξεπούλημα της χώρας και του πλούτου της στους πιστωτές – εταίρους μας και τις λάθος πολιτικές που – οι ίδιοι – μας επέβαλαν, οι Γερμανοί «φίλοι μας» αποκόμισαν κέρδη, τα χρόνια αυτά της κρίσης, πάνω από 290 δις ευρώ!
Με την κρίση, δηλαδή, τα μεν αδύναμα – όπως η Ελλάδα – κράτη της Ευρώπης καταστρέφονται απ’ τις λάθος επιλογές της Γερμανίας, η ίδια όμως το ίδιο ακριβώς διάστημα θησαυρίζει, γεγονός πέρα για πέρα ασύμβατο με τα οράματα και τις αξίες του αλτρουϊσμού, του ανθρωπισμού και της αλληλεγγύης των ιδρυτών της Ένωσης.
Ο κόσμος, λοιπόν, έχει αγριέψει, έχει αγανακτήσει και δεν κρατιέται άλλο. Γιατί δεν αντέχει άλλο το ψέμα, τη διγλωσσία, τη διπροσωπία και τα κούφια λόγια. Το έχουμε πει πολλές φορές πως «όποιος σπέρνει ανέμους θύελλες θερίζει». Και αυτό το επιβεβαιώνουν οι συνεχείς δημοσκοπήσεις, που δείχνουν τον μεν Πρωθυπουργό και το κόμμα του να χάνουν διαρκώς τη δημοφιλία και τα εκλογικά τους ποσοστά, τους δε ΑΝ.ΕΛ. να μην μπαίνουν ούτε στη Βουλή!
Και όμως θα μπορούσε ο Πρόεδρος της Κυβέρνησης να ήταν λαοφίλητος ηγέτης, αν ως Πρωθυπουργός δεν ξεγελούσε και δεν ξεπουλούσε τον λαό με τα ψέματα και τις συνεχείς κυβιστήσεις του ίδιου και των Υπουργών του χάριν μιας ολιγόμηνης ακόμη εξουσίας τους και αν εφάρμοζε πιστά τη σοφή συμβουλή του Σααδή, του μέγιστου των Περσών ποιητών πως «ο ηγεμόνας πρέπει να φοβάται τα δάκρυα του λαού του όσο και το χειρότερο δηλητήριο»!