Είναι κάποιες δουλειές που πραγματικά εξοντώνουν την ανθρώπινη φύση. Σαν τέτοιες είναι του ανθρακωρύχου, του εργάτη στην καθαριότητα και του μεσολαβητή του ΟΗΕ. Εσείς δεν ξέρετε τι τραβάει εδώ και 25 χρόνια ο Ματθαίος Νίμιτς. Η μία μέρα χειρότερη από την προηγούμενη, είναι να τον λυπάται η ψυχή του κάθε Έλληνα και Σκοπιανού πολίτη.
Άγχος, αγωνία, ξαγρύπνια, ταχύνοια, αεροπορική επικινδυνότητα και πάνω απ όλα η τεράστια ευθύνη. Απ αυτόν κρεμόμαστε, σ αυτόν ορκιζόμαστε.
Μη συζητάς, ούτε ψύλλος στον κόρφο σου και κυρίως στα αχαμνά σου, κινδυνεύεις από αφαίμαξη του οργανισμού σου, μπορεί να μείνεις ο μισός και ο άλλος μισός να μετατραπεί σε λίπος του ψύλλου. Ούτε που να το σκέπτομαι.
Ο Ματθαίος επί εικοσι πέντε συναπτά έτη διαπερνά σαν βελόνα τον Ατλαντικό Ωκεανό με αυταπάρνηση και κίνδυνο της ζωής του προκειμένου να φέρει την ειρήνη στα Βαλκάνια και να αποδώσει την σωστή ονομασία σε ένα μικρό κράτος στα νότια των Βαλκανίων. Δεν προσπαθεί μόνον αλλά αγωνιά για την έκβαση της διαφωνίας σε σημείο να δυσκολεύεται πλέον στην κατάποση τόσο του Foie gras όσο και της αστακομακαρονάδας. Καταπίνει τον αστακό και τον δυσκολεύουν τα μακαρόνια Νο 5.
Πολύ χοντρά βρε παιδί μου. Κάτι θα κάνουμε και γι αυτό, πρέπει να αποφύγουμε το ατύχημα πάσει θυσία, άσχημος θάνατος ο πνιγμός. Νονός, νονός!
Και σας ερωτώ, δεν δικαιούται αυτός ο άνθρωπος ένσημα βαρέα και ανθυγιεινά; Ελάτε, μην είστε σκληροί.
Ο Μάθιου Νίμιτς λοιπόν επί 25 χρόνια ασχολείται με το άνω Μακεδονία, την Βόρεια Μακεδονία, την πέρα Μακεδονία και την δώθε Μακεδονία. Κανένα άλλο επάγγελμα δεν κάνει.
Είκοσι πέντε χρόνια σε πλήρες ωράριο ασχολείται κάθε μέρα με τρείς λέξεις. Γυπαετός! Αυτός τώρα κοντεύει να το λύσει το γλωσσικό-γεωγραφικό πρόβλημα, άλλος στη θέση του θα ήθελε άλλα είκοσι πέντε χρόνια, ίσως και πενήντα. Τα χρόνια δικά μας είναι, όπως θέλουμε τα καταναλώνουμε, σιγά μην τα τσιγκουνευτούμε, λες και θα τελειώσουν οι αιώνες!
Τον κούρασε πολύ αυτή η πνευματική εργασία. Άντε τώρα να τηλεφωνάς κάθε μήνα στην Ελλάδα, και τον άλλον μήνα στα Σκόπια, αυτό δεν είναι δουλειά, αυτό είναι οργή Θεού.
Άσε που πρέπει κάθε τρεις και πέντε να πηγαίνεις στο αεροδρόμιο, να μπαίνεις στο αεροπλάνο, να κάθεσαι στην πρώτη θέση. Και μέχρις εδώ καλά, άντε όμως να κατεβαίνεις από το αεροπλάνο, να πηγαίνεις στη Μεγάλη Βρετανία για ύπνο σε σουίτα και μετά να πρέπει και να ξυπνάς κατά τις 11 πρωινιάτικα. Ανθρώπινος εξανδραποδσιμός, τραγικές συνθήκες. Ούτε για τον εχθρός σου να μην το επιθυμίσεις, μόνον για τον πλησίον σου. Θα βάλεις τα γέλια από μόνος σου. Αστείες πράξεις ελαχίστων ανθρώπων με ανάστημα μετρημένο με το υποδεκάμετρο της πρώτης δημοτικού.
Εικοσιπέντε συναπτά χρόνια και να ασχολείσαι με τρεις λέξεις κι από πάνω να θεωρείσαι και σοβαρό πρόσωπο.
Να μην κάνεις τίποτα και να φέρεις επιπλέον και τον βαρύγδουπο τίτλο του διαμεσολαβητή. Αν όμως λύσει το πρόβλημα θα τον απολύσουν αμέσως.
Οι διαμεσολαβητές έχουν σαν κύρια αποστολή την μετάβαση ακρωτηριασμένων από νάρκες νέων στον μυθικό παράδεισο του Αδάμ και της Εύας. Καλά να περάσετε.
Στη διεθνή σκηνή κυκλοφορούν ιστορικά κάτι ανθρωπάκια που αν τα ζήσεις από κοντά θα πρέπει να φοράς γυαλιά πρεσβυωπίας για να τα ξεχωρίσεις από τα μικρόβια. Το σύστημα τα εμφανίζει ως σοβαρές προσωπικότητες, όπως καλή ώρα τον καϋμένον τον Μάθιου Νίμιτς, τον υποαπειροελάχιστον.
Οι εξαίρετοι αυτοί άνθρωποι συνήθως, αν όχι πάντα, παίζουν τον ρόλο του καλού, ενώ η αλήθεια είναι πως οι ίδιοι εν γνώσει τους υπάρχουν ως αόρατα μικρόβια πανώλης. Μόνη αποστολή η περιπλοκή των προβλημάτων που τους αναθέτουν.
Μοναδική τους ικανότητα να εμφανίζουν μικροπροβληματάκια ως τεράστια αδιέξοδα. Κλείνουν την πόρτα, την διπλοκλειδώνουν από μέσα και μετά λένε πως προσπαθήσαμε να βγούμε αλλά η πόρτα ήταν κλειδωμένη.
Οι διπλωματικές κωμωδίες εξελίσσονται σε σφαγές και τόνους αίματος ολόκληρων λαών. Οι ανά τον κόσμο Ματθαίοι έχουν μία αποστολή, την αναβολή και τέλος την ματαίωση των λύσεων. Το πρόβλημα είναι αποδοτικότερο οικονομικά από την λύση του.