Πολύ χαρήκαμε όταν ακούσαμε γι αυτήν την έκθεση, τόσο εγώ όσο και ο Θωμάς. Δεν είχε όμως τα ανάλογα δρομολόγια το τρένο κι αναγκαστήκαμε να φύγουμε με το αυτοκίνητο του φίλου μου. Φθάσαμε καταρχήν στην Κηφισιά.
Ωραίο μέρος αλλά το χωριό μου είναι καλλύτερο και με ανθρώπους πούχουν λιγότερη φαντασία για τον εαυτό τους. Προσηνείς και ευπροσήγοροι. Ύστερα πήραμε τη λεωφόρο Kηφισίας με κατεύθυνση τη μεγίστη και ηρωϊκή πρωτεύουσα του Νομού Αττικής.
Γνωστή από τον αδάμαστο και σκληροτράχηλο χαρακτήρα των κατοίκων της τόσο στη Μάχη του Μαραθώνος όσο και στο ημερήσιο μποτιλιάρισμα των εκατομμυρίων αυτοκινήτων. Πάντα μπροστά αλλά με τη γνωστή και ανυπέρβλητη υπομονή των υπηκόοων γηγενών ανδρών τε και γυναικών, επίσης και γυναικοτών. Αναφέρομαι σε όλο το φάσμα των σεξουαλικών προτιμήσεων της μείζονος περιοχής πρωτευούσης.
Προχωρήσαμε κι εμείς με θάρρος και αυταπάρνηση την περίφημη αυτή λεωφόρο, η οποία, ενώ παλιά διέσχιζε πόλεις πεδιάδες και λαγκάδια, σήμερα διασχίζει μόνον πόλεις. Οπλισμένο σκυρόδεμα 100%. Δεν διασχίζει μόνον τις περίφημες από τη γαλλική αρχαιότητα Avenues και Mall αλλά και από ελληνικής απόψεως το πάλαι ποτέ Αμαρύσιον, τις Κουκουβάουνες, τους Αμπέλους και τους Κήπους και άλλες γνωστές πόλεις της επικράτειας όπως αυτές του Νεοτάτου Ψυχικού αλλά και του ομωνύμου παλαιού. Το μόνον μικρό πρόβλημα είναι ότι διασχίζεις αυτές τις πόλεις με υπομονή και στρατιωτική πειθαρχία. Αν θες κάνε κι αλλιώς.
Το αυτοκίνητό σου πρέπει να κινείται σε ρυθμό ρελαντί και η ψυχή σου σε ρυθμό τσάμικου αναμεμειγμένου με ροκ εντ ρόλ. Χιλιάδες εκατομμύρια μπροστά σου κόκκινα φρεναρισμένα λαμπάκια σού θυμίζουν διαρκώς πως πρέπει να προσαρμόζεσαι πάντα στον ρυθμό των προβάτων εντός της περιώνυμης στάνης.
Μέσα στις χιλιάδες ώρες αναμονής σου καθημερινά, σιγά-σιγά αρχίζεις να νοιώθεις στο σώμα σου το φύτρωμα αγνού παρθένου άσπρου μαλλιού. Ποιότης Μερινός. Σε λίγο, μετά από κάποιες ώρες των 3.600 δευτερολέπτων θα φθάσεις στον προορισμό σου ως ένας αξιοπρεπής και έντιμος εξανδραποδισμένος πολίτης.
Θα διαβείς την είσοδο της κακοαρχιτεκτονημένης πολυκατοικίας ιδιοκτησίας σου μετά εκατοντάδων άλλων επίσης πειθαρχημένων-ευνουχισμένων πολιτών, τόσον της ημεδαπής όσο και της φαιάς αλλοδαπής. Θα παχνιστείς όπως όλοι οι αγωνιστές της υποταγής, και τότε θα καταλάβεις (μάλλον δεν θα καταλάβεις τίποτα) πόσο όμορφα και ζεστά είναι τα χνότα της αποχαυνωμένης πολιτικής κουλτούρας.
Που λέτε, μέσω της περίφημης αυτής λεωφόρου της Κηφισίας και μετά μία ώρα άσκοπης ή μάλλον σκόπιμης αναμονής εντός της κάψουλας του αυτοκινήτου μας και της κάψας του σώματός μας, επιτέλους φθάσαμε και στο κέντρο της πρωτευούσης των Ελλήνων και άλλων συμμαχικών αραβικών χωρών.
Δεν μπορώ να πω, και τι θα κάναμε αν είμαστε στο σπίτι μας; Το πολύ πολύ να ποτίζαμε τον κήπο μας, να κλαδεύαμε τα δέντρα μας και να ατενίζαμε την εύφορη Φθία και τα παραθαλάσσια Μάγγανα. Σιγά το πράγμα, δεν θα γυμνάζαμε όμως την πολύτιμη υπομονή μας σε κακουχίες και καρπαζιές.
Χρόνια ολόκληρα καλλιεργούν με τον πιο ύπουλο και δόλιο τρόπο το αίσχος της πανάθλιας Αθήνας. Εκεί είναι συγκεντρωμένα τα Υπουργεία, τα Νοσοκομεία και οι επιχειρήσεις πάσης φύσεως, ακόμη και αλητείας. Αν περιμένετε να αντιδράσουν οι βουλευτές, πλανάσθε πλάνην οικτράν. Κάτι ανθρωπάκια είναι σαν και μας, διαλεγμένα όπως και οι πρωθυπουργοί, να μην υπερβαίνουν σε ανάστημα το ένα μέτρο πλην τέσσερις πόντους. Ο Προκρούστης ζει, αυτός μας οδηγεί και μας καρατομεί! Αυτοί είμαστε, δυστυχώς, άλλοι με κομμένα πόδια κι άλλοι με ακέφαλα σώματα.
Πακτωμένοι στα αυτοκίνητα και στα μίζερα διαμερίσματα δεν προσμένουμε κανένα θάμα, ένα περιποιημένο θάψιμο περιμένουμε. Μερικλαντάν. Έχε γαίαν βαρείαν, αγαπημένε απόγονε του Αισχύλου, και μην ανησυχείς, και τη λεωφόρο Κηφισίας μελετάμε ακόμη να μετατρέψουμε σε ένα ολάνθιστο πολύβουο νεκροταφείο, υψίστης υπομονής. Έτσι κι αλλιώς τον ρόλο του πεθαμένου διεκδικείς τις χιλιάδες ώρες μέσα στο αυτοκίνητό σου. Θα σε ικανοποιήσουμε, εμείς κρατάμε το λόγο μας. – Miserabile visu. Οικτρόν ίδειν.