Οι πυλώνες της ΔΕΗ δεν είναι οι μόνοι που μεταφέρουν το ρεύμα ως το τελευταίο χωριό, υπάρχουν και άλλοι που μεταφέρουν το ρίγος της οικονομίας ως την τελευταία τσέπη. Καθημερινά τους πυλώνες της οικονομίας τους διαφημίζει η Βουλή, τα πολιτικά κόματα και όσοι βρίσκονται σε κωματώδη κατάσταση.
Έρχεται ο γιατρός και σε βεβαιώνει πως ο ασθενής σου είναι κλινικά νεκρός. Εσύ όχι μόνον δεν τον πιστεύεις αλλά διακρίνεις στον εννενηντακοντούτη πατέρα σου και διάθεση να λάβει μέρος στον Μαραθώνιο του Τόκυο.
Το σπουδαίο ξέρετε ποιο είναι; Ότι δίκιο έχετε εσείς και όχι ο επιστήμων γιατρός. Πάει και η Ιατρική, μέχρις εδώ ήταν, ψευτίσαν κι αυτοί. Αυτό συμβαίνει με την ελληνική οικονομία, δεν μετράνε πλέον οι βιομηχανικές εγκαταστάσεις στην ισχύ της οικονομίας παρά μόνον το ύψος των συντάξεων της ημεδαπής.
Μάχες με Pancher δίνονται στην Βουλή των ηρώων Ελλήνων Βουλευτών για το ύψος, το πλάτος και το βάθος των συντάξεων. Την αύξηση των συντάξεων προτείνει εδώ και χιλιάδες χρόνια η βαρυαλγούσα Αριστερα που πάντα στέργει τα συμφέροντα του λαού όταν εργάζεται και κυρίως όταν απεργεί.
Η Δεξιά πάλι με την γνωστή αναλγησία της προτείνει μείωση των γλυκυτάτων συντάξεων που τόσο εβοήθησαν τους τριανταπεντάρηδες συνταξιούχους της Εθνικής Τραπέζης στην κατάποση εξαιρετικών εδεσμάτων με συνοδεία το εύγευστο τσίπουρο Τυρνάβου αλλά και της ευρύτερης περιοχής Ελασώνος. Μη συζητάς, η περιοχή διαθέτει ακόμη και νοστιμότατα κρέατα, δικής μας παραγωγής.
Ο κόμπος έφτασε στο χτένι, τι θέλετε; συντάξεις ή εργοστάσια με εκμεταλλευτές βιομηχάνους; Ο Ελληνικός λαός αποφάσισε ομόφωνα και με ουρανομήκεις κραυγές κατεκύρωσε τις πολύτιμες συντάξεις κυρίως του αναξιοπαθούντος Δημοσίου τομέως. Τελείωσε, το νερό μπήκε στο αυλάκι και άρχισε η άρδευση των θαμώνων των κλασικών καφενείων. Ο σοφός λαός αποφάσισε την καλοπέραση αντί της εθνοκτόνου και ανθρωποκτόνου εργασίας. Νυν υπέρ πάντων ο αγών, βαρύ γλυκός με ολίγη.
Η οδός αναπαύσεως για τον πάνσοφο Έλληνα δημόσιο υπάλληλο δείχνει τον δρόμο και στις επόμενες γενεές να απομακρυνθεί από τον ιδιωτικό τομέα και να χωθεί βαθιά στην αγκαλιά του Δημοσίου ένθα απέδρα πάσα οδύνη, λύπη και στεναγμός με την πλουσιότερη εν κατακλείδι σύνταξη προστιθεμένου ασφαλώς και του ευφυούς ως προς την σύλληψη ‘’εφάπαξ’’.
Ο άλλος λέει ήταν πωλητής στην Κρήτη και την Μακεδονία. Από πόλη σε πόλη και από μαγαζί σε μαγαζί παρακαλετά. Α, τον ηλίθιο! Υπάρχει εντωμεταξύ σοβαρή σκέψη στους μήνιγγες της Αριστερής Κυβέρνησης να θεωρούνται εθνικοί μειοδότες όσοι θα στρέφουν την κεφαλή έστω και κατά μία μοίρα προς την ιδιωτική επιχείρηση.
Το θεωρώ σοφό και φιλολαϊκό μέτρο. Μόνον έτσι οι συντάξεις των ιδιωτών θα μεγαλώσουν και θα προσεγγίσουν εκείνες του ηρωικού και αδαμάστου Δημοσίου τομέως. Μόνον βλάξ σήμερα αποδέχεται σύνταξη 500 ευρώ, ενώ αν αναπαυόταν στο Δημόσιο με το αποδοτικότατο αιρκοντίσιον Toyotomi 24000 ΒΤU το καλοκαίρι και το κατάζεστο καλοριφέρ τον χειμώνα με 30.000 κιλοκαλόρ ανά ώρα, θα έπαιρνε τουλάχιστον 1.500 ευρώ, τουλάχιστον, και δουλειά με το φανελάκι μιλάμε.
Μείνε τώρα με τα 450 πανύβλακα ιδιώτη και καμάρωνε με το πώς ανέβαινες στη σκαλωσιά το καταχείμωνο για να κάνεις εξωτερικά επιχρίσματα. Πανύβλακα, ε πανύβλακα.! ‘Ολες αυτές τις δημιουργικές ιδέες κατεβάζει καθημερινά ο αριστερός κυβερνοχώρος και ύστερα τις παρουσιάζει προς διασκέδαση στη Βουλή. Σοφοί άνθρωποι με λαμπρά μυαλά επί των χαλυβδίνων κιγκλιδωμάτων.
Τέλος τα εργοστάσια και τα εργατικά ατυχήματα, τέλος η εκμετάλλευση των εργατών από τους ανηλεείς και εργατοβόρους βιομήχανους. Ναι στην καινούρια αρχή της συνταξιοδοτικής σκέψης του πνευματικού μεγιστάνα Γιάννη Δραγασάκη.
Όσο μπόϊ του λείπει τόσο περισσότερο εδραιώνει μέσα του την ιδέα του ισχυρού κράτους των υπεραμοιβομένων συνταξιούχων. Ναι στην νέα αταξική κοινωνία των παχυλών συντάξεων. Εμπρός, ας το τολμήσουμε!