Είναι γεγονός ότι το βασικό χαρακτηριστικό των κυβερνώντων, της “πρώτης φοράς Αριστεράς” είναι η χορήγηση, αφειδώς, χωρίς αντίκυσμα,υποσχέσεων, σε ένα λαό εξαντλημένο και απελπισμένο από την πολύχρονη κρίση, που ζητάει μια σανίδα σωτηρίας να πιαστεί.
Με τρόπο που θα ζήλευε και ο πλέον επιδέξιος ταχυδακτυλουργός κυβερνούν με τον ψευδεπίγραφο τίτλο της “κομμουνιστογενούς Αριστεράς”, στα λόγια, αλλά στην πράξη εφαρμόζουν τις πιο ακραία νεοφιλελεύθερες πολιτικές, εις βάρος των μικρομεσαίων αλλά και των φτωχών, εργαζομένων και ανέργων τους οποίους, υποτίθεται, ότι εκπροσωπούν στο πολιτικό φάσμα της χώρας μας.
Και ενώ, όπως τόνισε πρόσφατα ο Μίκης Θεοδωράκης ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η πιο συντηρητική και αντιλαϊκή κυβέρνηση, από την εποχή του Καποδίστρια, όπως θα δούμε η τακτική της ακατάσχετης αυτής “υποσχεσιολογίας”, είναι διαχρονικής έμπνευσης και προέλευσης μέθοδος εξαπάτησης των λαών.
-Η Γαλλική επανάσταση, π.χ. όπως δήλωσε ο μεγάλος Επαναστάτης Ζαμ Πωλ Μαρα, ο οποίος υποστήριζε την βία, ως μέσο εξουδετέρωσης των συνομωσιών εναντίον της επανάστασης και διαδραμάτισε κύριο ρόλο στις διαβόητες σφαγές του Σεπτέμβρη αλλά και ο ίδιος είχε τραγικό τέλος, δολοφονημένος στο λουτρό από την Σαρλότ Τροντέ, δίδοντας ερμηνεία στον εκφυλισμό και την κατάρρευση της επανάστασης την απέδωσε στις χωρίς αντίκρισμα υποσχέσεις που δόθηκαν και τελικά δεν τηρήθηκαν.
Στην αρχή, τόνισε, είχαμε μεγάλη λαϊκή στήριξη, διότι είχαμε ελκυστικά, αλλά ασαφή πολιτικά μηνύματα για ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα τα οποία ο καθένας ερμήνευε σύμφωνα με τα βιώματά του και τις προσωπικές του επιδιώξεις.
Όμως, όπως τόνισε ο επαναστάτης, μετά την επικράτηση της επανάστασης, οι περισσότεροι διαπίστωσαν με απογοήτευση, ότι στην πράξη συνέβαιναν τα ακριβώς αντίθετα:έλλειψη ελευθερίας, ανισότητα και αδελφοφάγωμα όπου η “γκιλοτίνα” είχε τον πρώτο λόγο. Οι προσωπικές δε επιδιώξεις των περισσοτέρων έμειναν ανεκπλήρωτες.
Αποτέλεσμα ο εκφυλισμός, της επανάστασης η κατάργηση της Δημοκρατίας και αναρρίχηση, στον θρόνο του αυτοκράτορα, του Ναπολέοντα.
-Αλλά παρόμοια τακτική ακολουθήθηκε και στην ρωσική επανάσταση.
Συγκεκριμένα στο γραπτό έργο του Λένιν “Στιγμές της Ρωσικής Επανάστασης”, μεταξύ άλλων έγραφε μία ωμής ειλικρίνειας δήλωση που έμεινε ιστορική:
“Ως σήμερα, είπε,δίναμε αφειδώς υποσχέσεις γιατί χωρίς αυτές δεν θα μπορούσαμε να εξαπολύσουμε την επανάσταση. Τώρα όμως τα πράγματα αλλάζουν. Μας λένε .Χθες τάζατε λαγούς με πετραχήλια στους μικροαστούς και τους καλούσατε σαν συμμάχους κατά του τσαρισμού, ενώ σήμερα τουφεκίζετε, σαν εχθρούς της επανάστασης, ακόμη και σοσιαλιστές .Δεν είναι αυτό ασυνέπεια;
Μάλιστα είναι….
Αλλά όσοι απορούν για αυτήν, είναι πολιτικά ηλίθιοι.
Η τακτική της χορήγησης υποσχέσεων που δεν θα τηρηθούν είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία της επανάστασης”.
Μετά από 70, βέβαια, χρόνια, επικράτησης του καθεστώτος του ΛΕΝΙΝ και των επιγόνων του, κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος, χωρίς να “ανοίξει μύτη” επί Γκορμπατσωφ.
-Συμπέρασμα ιστορικό πλέον είναι ότι οι ψευδείς υποσχέσεις μπορεί να εξαπατήσουν σαν σειρήνες λαούς για λίγο ή και για πολύ, αλλά τελικά καταρρέουν και μπαίνουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
-Βλέπουμε λοιπόν ξεκάθαρα από πού αντλεί την τακτική του ο ΣΥΡΙΖΑ.
Εμπνέεται από την ”κομμουνιστογενή “καταγωγή του μεθόδους με στόχο την εδραίωση του στην εξουσία, για να εφαρμόζει, στη πράξη, αντιδραστικές και αντιλαϊκές πολιτικές εξαθλίωσης του λαού.
-Όσοι πολιτικοί αναλυτές που ασχολήθηκαν με το “φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ”, στην προσπάθεια τους να διαβάσουν τις ενδόμυχες σκέψεις των κυβερνώντων διχάζονται, ανάμεσα σε δύο, διαμετρικά αντίθετες ερμηνείες:
Α) Πρόκειται,μήπως, για φλογερούς, εραστές της γλυκιάς εξουσίας, την οποία είχαν στερηθεί, ούτε καν γευτεί τόσα χρόνια και τώρα που
συνειδητοποίησαν τι έχαναν,δεν θέλουν να την χάσουν, κάνοντας κάθε μορφής συμβιβασμούς με δυσμενέστατες, για την χώρα και τον δοκιμαζόμενο λαό της, επιπτώσεις;
Β) Η μήπως έχουν ένα σκοτεινό, υποχθόνιο “μακιαβελικά” μελετημένο σχέδιο, τέτοιο που να αποκοιμίζει και να μην” τρομάζει τους αστούς”, ώστε “δίδοντας χώρο για να κερδίσουν χρόνο”,όπως δήλωσε πρόσφατα ο ίδιος ο κ. ΤΣΙΠΡΑΣ, βήμα-βήμα να μετατρέψουν, μακροπρόθεσμα την ελληνική κοινωνία σε εκείνη των παμπάλαιων ονείρων τους …
-Αυτά τα ερωτήματα θα τα απαντήσει η Ιστορία με τον χρόνο.
Εμείς μόνο σκέψεις μπορούμε να κάνουμε στην προσπάθεια μας να ερμηνεύσουμε τα ανερμήνευτα.
Αυτό που είναι σίγουρο βέβαια είναι ότι η πρώτη εκδοχή έχει ως αποδέκτη τους Δανειστές μας, στους οποίους η κυβέρνηση υποκλίνεται ραγιαδίστικα, ενώ η δεύτερη έχει αποδέκτη το 3.5%,του παλαιού ΣΥΡΙΖΑ, των πρώην κομμουνιστών,οι οποίοι έκπληκτοι παρακολουθούν τις οβίδιες μεταμορφώσεις του πολιτικού τους φορέα, προτείνοντας τους υπομονή και ανοχή στις παρεκκλίσεις του, υποσχόμενοι ότι θα καθυστερήσει, κάπως, αλλά θα επιτευχθεί, στο τέλος, η “κατάληψη των θερινών ανακτόρων”.
Άλλωστε η διγλωσσία είναι, ένα από πιο χαρακτηριστικά στοιχεία των κυβερνώντων.
-Για να μπορέσει κάποιος να αποτολμήσει μια κάποια ερμηνεία πρέπει να εντοπίσει τις διαφορές ανάμεσα στην διαλεκτική, κατά τον Αριστοτέλη (που είναι συνώνυμη της λογικής, μέθοδος αναζήτησης της αλήθειας, μέσα από τον διάλογο, κατά τον οποίο από την θέση και την αντίθεση, καταλήγουμε στην σύνθεση) και του μαρξιστικού διαλεκτικού υλισμού, κατά τον οποίο δεν ισχύει τίποτα από τις παραπάνω αριστοτελικές σκέψεις.
Στον διαλεκτικό υλισμό, το αποτέλεσμα δεν προκύπτει από την αντιπαράθεση δύο αντιτιθέμενων απόψεων ώστε να βρεθεί η χρυσή τομή στην σύνθεση τους, αλλά το αποτέλεσμα είναι προκαθορισμένο, και οι όποιες συζητήσεις μπαίνουν στην κλίνη του Προκρούστη και διαστρεβλώνονται έτσι τα γεγονότα, παραποιείται η αλήθεια, ώστε να υπηρετηθεί ο αρχικός στόχος.
Όποιος δε αποτολμήσει να διαφωνήσει με την αυθεντία τους θα τον εγκαλέσουν με αυστηρότητα λέγοντας τους: ”Σκέψουν διαλεκτικά και όχι μηχανιστικά”…
Αυτού του είδους η Διαλεκτική συχνά καταργεί πλήρως ή άλλες φορές αντιστρέφει την σχέση αιτιου-αιτιατου, και την όποια αντίθετη άποψη την χαρακτηρίζει ως υποκειμενική αντίλιψη, ενώ αντικειμενική ονομάζει εκείνη που υπηρετεί την επιθυμητή σκοπιμότητα.
-Όταν π.χ. ο ΣΥΡΙΖΑ δέχτηκε κριτική για το γεγονός της στενής συνεργασία του με τους ακροδεξιούς των ΑΝΕΛ, από τους οπαδούς του 3,5% αλλά και άλλους, απαντούσαν “εμπιστευτικά”: Μην σκέπτεστε μηχανιστικά.”Η παρουσία των ΑΝΕΛ καθησυχάζει το στράτευμα. Αν δεν συνεργαζόμαστε με αυτούς θα ζούσαμε με την αγωνία μιας πιθανής εκτροπής. Άρα είναι κάτι σαν φρουρά μας και έτσι κερδίζουμε χρόνο, μέχρι να σταθεροποιηθούμε επαρκώς.
Αρα” διαλεκτικά“ οι ΑΝΕΛ είναι προοδευτικοί καθόσον υπηρετούν τον κοινό σκοπό.”
-Όταν πάλι υπέστησαν κριτική γιατί υπέγραψαν το τρίτο και επαχθέστερο μνημόνιο και κατηγορήθηκαν ως μνημονιακοί, σαν νέοι σοφιστές έσχιζαν τα ιμάτια τους λέγοντας με οργή ”Μην είστε υποκειμενικοί, Δέστε το διαλεκτικά. Αν δεν το υπογράφαμε θα έπεφτε η Κυβέρνηση και τότε θα ερχόταν στην εξουσία μια κυβέρνηση ακραιφνώς μνημονιακή. Ενώ τώρα εμείς οι αντικειμενικά αντιμνημονιακοί, σας σώζουμε από τους μνημονιακούς!…”
-Τέτοιος εμπαιγμός!…
-Πριν αρκετό καιρό ο πρωθυπουργός, με κάποια αυτοκριτική διάθεση, είπε ότι είχε αυταπάτες.
Όμως όπως αποδεικνύεται καθημερινά οι αυταπάτες του δεν ήταν ένα στιγμιαίο λάθος του, αλλά μόνιμος τρόπος σκέψης και ενεργειών, της δικής και των συντρόφων του, καθόσον αποτελούν προϋπόθεση επίτευξης της καθεστωτικής τους επικράτησης.
Όμως η ιστορία έχει αποδείξει ότι τέτοια καθεστώτα στηριγμένα σε ψεύδη, σοφιστίες και τεχνάσματα, έχουν κοινή μοίρα: αργά ή γρήγορα καταρρέουν με πάταγο.