Αν θέλεις να είσαι ήρεμος και ευτυχής, θα πρέπει να αποβάλεις στο μέσα σου όλα τα πάθη, τα ταμπού, τις επιθυμίες, τους εγωισμούς, τις ακατόρθωτες φιλοδοξίες που συνταράζουν το μυαλό σου. Επίσης, να διώξεις τη μιζέρια, την αθλιότητα, την κακομοιριά, την γκρίνια, την μεμψιμοιρία που δεν σ’ αφήνουν α χαίρεσαι τις απλές χαρές της ζωής και το κάθετι ωραίο το ποδοπατάς το προσπερνάς και δεν το βλέπεις.
Ο άλλλος, όμως, ο οποίος είναι το αντίθετο από σένα το χαίρεται, το καμαρώνει και το ευχαριστιέται.
Γιατί όταν είμαστε παιδιά μας αρέσανε όλα τα απλά πράγματα γύρω μας; Όλα είχανε ενδιαφέρον, παίζαμε και χαιρόμαστε μ’ αυτά. Δεν είχε σημασία αν ήταν ακριβά ή φτηνά αρκεί να είχες κάτι που να παιζότανε για να περνάς την ώρα σου. Π.χ. η φούσκα του χοίρου τα Χριστούγεννα. Ήτανε τόσο μεγάλη η χαρά μας που και η… κατρουλιά ακόμα μας φαινόταν… μυροδάτη!
Μεγαλώνοντας μεγαλώνανε και τα ενδιαφέροντα. Φυσιολογικότατο. Έτσι φτάσαμε στα πράγματα της σημερινής καθημερινότητας. Λίγο πολύ ομοιάζουνε όλα όσα χρειάζεται η σημερινή κοινωνία, όπως ομοιάζανε όλα όταν ήμαστε παιδιά. Και τότε υπήρχανε πολλά παιδιά κακομαθημένα, ή… καλομαθημένα, τα οποία γκρινιάζανε μ’ αυτά που είχανε, θέλανε κάτι που δεν το ‘χανε. Συνήθως θέλανε αυτό που είχανε τα άλλα παιδιά. Ήτανε αχάριστα, ζηλιάρικα, κακομαθημένα κ.λπ.
Το αυτό συμβαίνει και με τους μεγάλους. Όσα κι αν έχουνε δεν τους φτάνουνε, και τούτο διότι πάντα κάποιοι άλλοι θα έχουν περισσότερα. Αυτοί που έχουνε υψηλούς στόχους στη ζωή τους, είναι αδύνατον να μπορούν να χαίρονται με όλα τα απλά και καθημερινά πράγματα. Τα ποδοπατούνε, τα προσπερνούνε, δεν τα βλέπουνε, διότι έχουνε το κεφάλι να κοιτάζει προς τον ουρανό, μήπως δούνε κανέναν από τους υψηλούς στόχους τους να χαρούνε. Δύσκολο και χρονοβόρο αλλά αυτοί οι στόχοι όχι ότι είναι κακοί, αλλά για να φτάσεις εκεί θένε αγώνα, κόπους, άγχος, αγωνία, χρόνους και βάλε!
Αν μετά από τόσα τα καταφέρεις, μπράβο σου, θα χαίρεσαι.
Αν όμως δεν τα καταφέρεις, δεν θα χαίρεσαι ούτε τους στόχους σου ούτε τις φιλοδοξίες αλλά ούτε και τις μικροχαρές της ζωής που τις κλωτσοσκούφισες. Βάλε σωστά τον πήχη…
Είτε υψηλούς στόχους, λοιπόν, είτε χαμηλούς βάζουμε, θα πρέπει να μάθουμε για καλό και για κακό να αγαπάμε τη ζωή όπως μας έρχεται. Η κάθε μέρα έχει μικροχαρές που αν τις συγκεντρώσεις το βράδυ, κάνεις μια μεγάλη χαρά.
Όπως τη μέλισσα που όλη μέρα από ανθό σε ανθό μαζεύει τη γύρη και το βράδυ κάνει το μέλι στο “σπίτι της” για να το τρώει το χειμώνα να ευχαριστιέται!
Μην αφήνετε τη ζωή να πηγαίνει στράφι, γιατί στο τέλος θα μετανιώσεται πικρά που δεν την χαρήκατε όπως έπρεπε! Βάλτε το στο νου σας και θα… γίνει.
Μάθετε να βλέπετε το καθετί με άλλο μάτι, όπως το είχατε πρωτοδεί και σας έκανε εντύπωση δώστε του λίγη αξία ακόμη. Προσγειωθείτε χαμηλά στη γη, στην πραγματικότητα.
Μην τα βλέπετε όλα άχρηστα και ενοχλητικά, αλλά φυσιολογικά και χρήσιμα για τη ζωή σας. Έτσι είναι η ζωή…
Διώξτε όμως μακριά τη μιζέρια, την γκρίνια, την αθλιότητα, την κακομοιριά, την υπερηφάνεια, τον εγωισμό και όλα τα κακά τα οποία δεν σας αφήνουν να δείτε όλα τα καλά που είναι καθημερινά μπροστά σας. Σκύψτε χαμηλά και ταπεινά και θα τα δείτε.
Κάνετε μια… δοκιμή από αύριο και θα με θυμηθείτε. Αλλάξτε χαρακτήρα αν μπορείτε και προπαντώς φιλοσοφείτε για να αλλάξετε την αίσθηση, και αλλιώς τα πράγματα να δείτε. Και σίγουρα κι ευχάριστα το βράδυ θα κοιμηθείτε!