Διαβάζοντας κανείς την καινούργια νομοθεσία περί ποινών στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (Γυμνάσιο, Λύκειο) εκείνο που διαπιστώνει είναι ότι από το Υπουργείο Παιδείας γίνεται προσπάθεια να μεγαλώσει ακόμη περισσότερο η ανοχή των διδασκόντων προς τις αταξίες που οι μαθητές τους κάνουν μέσα στην τάξη κατά την ώρα της διδασκαλίας.
Δίνει δηλαδή ο Υπουργός Παιδείας δυνατότητα στους μαθητές για ανυπακοή και απειθαρχία χωρίς τον φόβο τιμωρίας. Διότι σ’ αυτό οδηγούν οι περιορισμοί στην επιβολή ποινών. Και έτσι καλλιεργείται η απειθαρχία. Η υπερβολική ανεκτικότητα οδηγεί στην αναρχία και στην διάλυση.
Θα είναι δύσκολο ο καθηγητής να σταθεί στην αίθουσα διδασκαλίας (που, προσέξτε το! καλείται «τάξη») και να κάνει μάθημα. Δύσκολο να επιβληθεί. Εξάλλου πώς τελικά θα συνηθίσει ο μαθητής, που είναι υποψήφιος πολίτης, να πειθαρχεί αργότερα στους νόμους της πολιτείας;
Το σχολείο δεν παρέχει μόνο γνώσεις. Διαμορφώνει και την συμπεριφορά των μελλοντικών πολιτών της κοινωνίας. Και είναι σφάλμα μεγάλο να παραβλέπομε και να ανεχόμαστε την παραβατικότητα στην μικρή ηλικία περιορίζοντας την αυστηρότητα των νόμων περί ποινών.
Είναι κακό να συνηθίζομε τα παιδιά μας στην ανοχή για ό,τι και αν κάνουν. Θα το μετανιώσομε. Όπως ο Θεός έδωσε τον πόνο για να μας προειδοποιεί ότι κάτι κακό συμβαίνει στον οργανισμό μας που πρέπει να το θεραπεύσομε, έτσι και ο άνθρωπος όρισε την τιμωρία για τους παραβάτες μέσα στην ανθρώπινη κοινωνία.
Όταν η τιμωρία για την παράβαση είναι ασήμαντη, ο παραβάτης δρα χωρίς να φοβάται. Και κλονίζεται η ηρεμία στην κοινωνία. Και η τάξη και η ομαλότητα είναι πια δύσκολο να αποκατασταθούν. Αλωνίζουν οι παραβατικοί και οι εγκληματίες σε κοινωνίες που τις χαρακτηρίζει η ηπιότητα των νόμων στην επιβολή ποινών.
Το κακό ξεκινά από την εκπαίδευση, που ένας από τους σκοπούς της είναι να διαμορφώνει τον χαρακτήρα των μελλοντικών πολιτών. Και δυστυχώς η παρούσα κυβέρνηση δείχνει μια απαράδεκτη ανοχή στην παραβατικότητα, με προφανή τον κίνδυνο διάλυσης της κοινωνίας.
Υποβιβασμός των ελληνικών πανεπιστημίων στο επίπεδο των ΤΕΙ, χαλάρωση της πειθαρχίας στην εκπαίδευση (έχει δημιουργηθεί ήδη μια ατμόσφαιρα ατιμωρησίας στα σχολεία), ανοχή στην εγκληματικότητα στην κοινωνία… Πού τελικώς βαδίζομε;