Ημέρες κατάνυξης τούτης της Τεσσαρακοστής!
Έρημοι δρόμοι, έρημα σοκάκια, κλειστά πόρτεγα και δυο μέλισσες κάνουν την βόλτα τους στον ανθόκηπο της άνοιξης.
Κοντοφτάνει το Άγιο Πάσχα και η Ανάσταση του Σωτήρος… συμπληρώθηκαν μόλις τα διακόσια χρόνια από τον ξεσηκωμό του γένους από τον Οθωμανικό ζυγό. Οι καμπάνες χτυπούν – κάλεσμα για το “Xαίρε” στο ιερό μοναστήρι της Παναγίας της Παληανής με την μοναδική ιστορία από παλαιών χρόνων, 1300 τώρα μετριούνται στις καλένδες!
– Χαίρε ρόδο το αμάραντο!
– Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε!
Μελωδική φωνή – ουράνια χάρη της Καθηγουμένης του ιερού μοναστηριού Θεολογίας, στο ψαλτήρι οι μοναχές γερόντισσες που εναπόθεσαν την ήβη τους στην ιερή αγκάλη της Θεομήτορος και καρτερούν εν ψαλμοίς και οργάνοις – αρμονικά – να καταθέσουν την ψυχή τους σε τούτον τον ιερό χώρο της Παναγίας της Παληανής.
Στο χλωμό φως της ακοίμητου κανδήλας, φαίνεται ο ιεροδιάκονος π. Αρσένιος με θρησκευτική ευλάβεια γονυπετής να προσεύχεται. Θυμάμαι τα λόγια του… της θύμησης λαλιά…
«Ώρα εσπερινή κατάνυξη και συγκίνηση συνάμα στο άκουσμα μιας μελωδίας αλλιώτικης που με ταξίδεψε πολλά χρόνια πίσω! Το θυμίαμα και το λιγοστό φως συνεπήραν την καρδιά μου και την ταξίδεψαν στα χρόνια της πνευματικής μου ευφορίας της Παληανής μας. Ο λόγος φτωχός να περιγράψει όλα εκείνα τα συναισθήματα που με πλημμυρίζουν. Μοναχές που υπηρέτησαν με βαθειά πίστη αλλά και επίγεια καλοσύνη.
Μέσα από την κατάνυξη κλείνοντας τα μάτια μπροστά μου πέρασε η μακαριστή μοναχή Μεθοδία με την μελωδική της φωνή η μοναχή Θεοφυλάκτη με το θυμιατό να διακονεί στο ιερό, η μακαριστή μοναχή Θεοκλήτη με την κοφτή αλλά ξεκάθαρη ανάγνωση των ψαλμών λες και τα γράμματα της ανάγνωσης καρφώνονταν στην ψυχή της, η μακαριστή μοναχή Θεοφανώ να γυρίζει επιβλητικά το κομποσκοίνι της η μοναχή Ιουστίνη με τις εδαφιαίες μετάνοιες της, η μοναχή Μελανθία να σιγοψέλνει από μέσα της, η μακαριστή μοναχή Δωροθέα να σιγομουρμουρίζει, η μοναχή Ευβούλη να διαβάζει με γοργό ρυθμό τον κανόνα του όρθρου.
Στο μυαλό μου έρχεται η μοναχή Θεολογία, νέα μοναχή τότε προσεκτική, λιτή με μετρημένες κουβέντες στο λόγο της. Αμέτρητες πνευματικές συζητήσεις ακολουθίες και παραινέσεις για την μετέπειτα δική μου πορεία.
Μοναχή που σ’ αυτόν τον εσπερινό στέκεται στη θέση της καθηγουμένης! […] Μνήσθητι Κυρία Παληανή της Καθηγουμένης Θεολογίας Μοναχής και της συνοδείας αυτής!».
Η ιστορία της Μονής από το 1821 και έπειτα γίνεται γνωστή από πληροφορίες των παλαιοτέρων μοναχών, τις οποίες έλαβαν από την μοναχή Παρθενία και τις διατήρησαν και οι νεότερες ως ιερή παρακαταθήκη μέχρι σήμερα, μέχρι αυτό το ανοιξιάτικο σούρουπο που η Καθηγουμένη Θεολογία, μας προσκάλεσε στο αρχονταρίκι της Μονής [2-3 προσκυνητές] να μας φιλέψει και να μας αφηγηθεί την ιστορία της Μονής στα χρόνια των αγώνων για την Λευτεριά και την προσφορά της μοναχής Παρθενίας κατά τους δίσεχτους χρόνους του 1821 και μετά.
*Η Εύα Καπελλάκη-Κοντού είναι εκπαιδευτικός και αρθρογράφος Lettere Classiche dell’ Universita’ degli studi di Napoli “ Federico II”.