Παρατηρώ, ότι οι εκπομπές μαγειρικής, που τόσο με είχαν κρατήσει άγρυπνο τα μεσημέρια, έχουν αρχίσει να υποχωρούν. Αντίθετα, οι εκπομπές, οι σχετικές με τη μόδα κερδίζουν έδαφος. Το κακό είναι, ότι και αυτές ενδημούν στη μεσημεριανή ζώνη και η προβολή τους παρεμποδίζει ως ένα βαθμό, τη μεσημβρινή μου ανάπαυση. Όμως, δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα. Κάτι δίνουμε, για να πάρουμε κάτι. Πιθανολογώ, ότι ο λόγος της ανόδου των εκπομπών, των σχετικών με τη μόδα, είναι αυτονόητος.
Είναι προτιμότερο να βλέπεις μια κοπέλα, καλλίγραμμη, κατά κανόνα, εν κινήσει ή εν στάση, παρά ένα γενειοφόρο και υπέρβαρο σεφ ή κάποιον άλλο συνάδελφό του, ο οποίος είναι κατάλληλος μάλλον για το μουσείο δερματοστιξίας -τατουάζ. Από εκεί και πέρα, τι να προσέξεις, πια.
Το μαγείρεμα ή τα τατουάζ; Αντίθετα, στις εκπομπές με θέμα τη μόδα στις γυναίκες, θα δεις και καμιά γυναίκα. Λέμε, τώρα… γυναίκα γνήσια και όχι τρανσέξουαλ, που μόλις έλαβε το χαρτί για τη νομιμοποίηση της αλλαγής του φύλου της. Αυτή η διττή πιθανότητα, μοιάζει με την περίπτωση της αγοράς επώνυμου προϊόντος, που ποτέ δεν είσαι σίγουρος αν αγόρασες το γνήσιο ή κάποιο άλλο –μαϊμού.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, η αλλαγή του φίλου μπήκε δυναμικά και με τη βούλα (αυτό δεν είναι γυναικείο όνομα, αλλά σφραγίδα) στη ζωή μας (αυτό κι αν είναι όνομα … πού το θυμηθήκαμε, τώρα! Καιρό έχει να μας απασχολήσει). Η αλλαγή του φύλου, χωρίς να είναι απαραίτητη, πλέον, η χειρουργική επέμβαση, από το 15ο έτος, υπό προϋποθέσεις, είναι γεγονός. (Σε λίγο, οι νέοι θα μπορούν να ψηφίζουν από το δημοτικό σχολείο και να αλλάζουν φύλο από το νηπιαγωγείο…). Έγινε νόμος, περνώντας από την … κλειδαρότρυπα της Βουλής. Κυρίως, λόγω της –σκόπιμης(;)- απουσίας ορισμένων βουλευτών, με αποτέλεσμα να αρκούν 148 ψήφοι κι όχι οι σε άλλες περιπτώσεις 151 και πλέον.
Το θέμα απασχόλησε έντονα το πανελλήνιο, με κέντρο του ενδιαφέροντος την αρνητική επί του θέματος, θέση της εκκλησίας. Εδώ (χρονικός προσδιορισμός), δεν είχαμε παραίτηση υπουργού (με πρωτοβουλία του πρωθυπουργού), όπως λίγους μήνες πριν με το θέμα του μαθήματος των θρησκευτικών. Να πως γίνονται τα θαύματα. Ίσως να έβαλε το χέρι της και η Παναγία, μια που ο πρωθυπουργός, αν και δηλώνοντας άθρησκος, είχε ζητήσει να μείνει δέκα λεπτά, μόνος με την εικόνα της, κατά την επίσκεψή του στο Άγιον Όρος. Αφήνοντας πίσω μας, το μάθημα των θρησκευτικών, στην περίπτωση της αλλαγής του φύλου, ο νομοθέτης πήρε κάτι από τη γραμμή της εκκλησίας, που είναι η αγάπη και η συγχώρεση.
Δεν εξηγείται διαφορετικά, γιατί κάποιος που επιλέγει να αλλάξει φύλο, έχει και μια δεύτερη ευκαιρία να το αλλάξει και πάλι. Ίσως, η πρώτη αλλαγή να θεωρείται … δοκιμαστική! Τώρα, μπορεί το νομοσχέδιο να θεωρείται από πολλούς ως τολμηρό, προοδευτικό, πρωτοποριακό. Άσχετα πως η αλλαγή φύλου ισχύει ως νόμος σε πολλές, αν μη στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Το βασικό επιχείρημα όσων ήταν υπέρ αυτού του νόμου, ήταν ότι ο κάθε άνθρωπος έχει το απαραβίαστο δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού του. Αν όμως, είναι όντως έτσι, τότε ο νόμος έχει ένα μεγάλο κενό. Θα ήταν πρωτοποριακός, αν θα μπορούσε, όποιος επιθυμεί, να δηλώσει ότι το φύλο του δεν είναι ούτε άρρεν ούτε θήλυ, αλλά . . . γκέι.
Μπορεί να ισχυριστεί κάποιος, ότι το «γκέι» δεν προσδιορίζει το φύλο, αλλά τη σεξουαλική προτίμηση. Εφόσον, ένα άτομο, που φέρει π.χ. γυναικεία γεννητικά χαρακτηριστικά, νιώθει άβολα έτσι, και μπορεί να δηλώσει στην ταυτότητά του «άρρεν», σημαίνει ότι ο καθορισμός του φίλου δεν είναι, εν τέλει, η μορφολογία των οργάνων, αλλά το πώς νιώθει το άτομο. Λογικά, λοιπόν, στον προσδιορισμό του φύλου θα έπρεπε να προστεθεί και η κατηγορία «γκέι». Αυτό θα πει αυτοπροσδιορισμός. Και σε όποιον αρέσει, χωρίς υποκρισίες. Λέμε, τώρα… αλλά, αυτό μένει για να το πράξει τολμηρότερος νομοθέτης, στο μέλλον.
Τελικά, «ὤδινεν ὄρος καὶ ἔτεκεν μῦν»… καθότι πολύς μεν ο θόρυβος, μικρός (αν και όχι –κοινωνικά- ασήμαντος) ο αριθμός των ατόμων που εμπίπτουν σε αυτόν το νόμο. Υπολογίζεται ότι συνολικά μιλάμε για 100 – 150 άτομα, πανελληνίως. Πολλοί λένε ότι το νομοσχέδιο αυτό εξυπηρετούσε και έναν άλλο σκοπό. Δηλ. να αποπροσανατολίσει τον κόσμο από τα τρέχοντα οικονομικά προβλήματα. Εξαρτάται πώς το βλέπει κανείς. Ο ισχυρισμός, ότι ο νόμος θα χρησιμοποιηθεί για την αποφυγή της στράτευσης, ανήκει στο χώρο της φαντασίας. Ένας άνδρας, που έχει συναίσθηση του φύλου του, δεν καταδέχεται να τον αποκαλούν με γυναικείο όνομα οι φίλοι κι οι γνωστοί του, εφ’ όρου ζωής … θα προτιμήσει να κάνει τις εννεάμηνες διακοπές του στο χακί, έτσι όπως έχει φτάσει να είναι σήμερα το «στρατιωτικό». Για την αποφυγή της στρατιωτικής θητείας υπάρχουν και άλλοι τρόποι. Σκεφθείτε πόσοι γνωστοί καλλιτέχνες το έπραξαν, προφασιζόμενοι ψυχολογικά προβλήματα –δηλ. τρελοί. (tip: κατάληξη επιθέτων σε …-ος). Η θέση της Εκκλησίας γνωστή και σεβαστή. Δεν αναφέρθηκε, όμως, ποια θα είναι η σχέση της με τα διεμφυλικά άτομα και ιδιαίτερα με εκείνα που έχουν κάμει χρήση του τελευταίου νόμου. Θα τους επιτρέπεται ο εκκλησιασμός και ιδιαίτερα η μετάληψη της θείας κοινωνίας, ακόμα και η … ταφή, όταν είναι γνωστή στην Εκκλησία η περίπτωσή τους;
Επιστρέφοντας, τώρα, στα μεσημβρινά (και μη) τηλεοπτικά προγράμματα, από το σωτάρισμα, το μαρινάρισμα, το μπρεζάρισμα, τις σως μπλαν, μπεσαμέλ, μορνέ, ολλαντέζ, βινεγκρέ, το νουά, το τρανς (καμία σχέση με τα προαναφερθέντα άτομα), το κιλότο και το ψαρονέφρι, περνάμε στα πατρόν, στα φορέματα φλοράλ, κρουαζέ, ζιπ-κυλότ, ανσάμπλ, τρουά-καρ, στα υποδήματα με πλατφόρμα, εσπαντρίγιας, γκλαντιέιτορ, γόβα, πέδιλο, μπότα, μποτάκι τρακτερωτό ή μη, μπαλαρίνας, πάνινα, στα υφάσματα μπροκάρ, καπιτονέ, ντεγκραντέ, ζακάρ, μελανζέ, σατέν, κρεπ, τουίντ, κοτλέ, σουά-σοβάζ και τόσα άλλα. Όμως, ας μην τα αναφέρουμε όλα, αφενός επειδή άλλο είναι να ακούς κι άλλο να βλέπεις και να κάνεις και αφετέρου, στη γυναικεία μόδα έχουμε όρους χωρίς τέλος και ο καθένας τους με άπειρες παραλλαγές. Ας επικεντρωθούμε στις εκπομπές και στα τηλεοπτικά προγράμματα μόδας και τα ξαναλέμε. Κι αν, τελικά, προκύψει και κανένα προβληματάκι, καθ’ οδόν, μη στεναχωριέστε. Ο νόμος για την αλλαγή του φύλου, είναι εδώ!