«Ακολουθήστε τα τόξα και θα το βρείτε!», μου είπε η κυρία. Όντως, προχώρησα, όμως τόξα δεν έβλεπα πουθενά. Μόνο κάτι βελάκια. Ξαναγύρισα στην κυρία. Της είπα ότι γύρισα όλο το κτήριο, αλλά τόξο δεν είδα. Χαμογέλασε με κατανόηση και με μια δόση απογοήτευσης, με πήρε απ’ το χέρι (δηλ. με τράβηξε από το μανίκι) και μου είπε: «Να, αυτά τα τόξα θα ακολουθήσετε για να βρείτε το γραφείο που ζητήσατε».
Ήταν πολύ (μα πολύ) συμπαθητική και εξυπηρετική η κυρία και δεν ήθελα να της χαλάσω τη μέρα. Δεν ήθελα να της πω ότι κάνει λάθος. Αυτό που εκείνη εννοούσε «τόξο» ήταν στην πραγματικότητα ένα βέλος. Τουλάχιστον, αυτή τη διαφορά την ξέρουμε όλοι. Αν από την αρχαιότητα, οι τοξότες πετούσαν τα τόξα τους, αντί για τα βέλη, η ιστορία θα είχε γραφτεί διαφορετικά…
Έψαχνα μια γνωστή μου αρχιτέκτονα, που είχε ζήσει χρόνια στην Αμερική. Ήταν μια καλή αρχή για να μάθω λεπτομέρειες, σχετικά με την επένδυση που είχα στο νου μου να κάμω. Ακούω στην τηλεόραση κυβερνητικούς παράγοντες να λένε και να ξαναλένε ότι η Ελλάδα είναι η χώρα της ευκαιρίας για τους επενδυτές.
Άκουσα, μάλιστα και τον πρωθυπουργό μας να το αναφέρει σε δείπνο εργασίας, μεταξύ αμερικανών επενδυτών, στις ΗΠΑ. Δυστυχώς, δεν μπόρεσα να δω την έκφραση του προσώπου τους, καθώς ο φακός εστίαζε στο πρόσωπο του έλληνα πρωθυπουργού. Για να το αναφέρει, όμως, κάτι θα ξέρουν κι αυτοί!!!…
Σκέφτηκα μήπως ενεργώ καθυστερημένα και η ευκαιρία δεν περιμένει. Αυτό το γνωρίζουν όλοι όσοι έχουν χρήματα (όπως εγώ) για επενδύσεις. Είχα στο νου μου να δημιουργήσω ένα αγοραστικό κέντρο, ένα mall, όπως είναι στα νεοελληνικά ο σωστός όρος.
Και η γνωστή μου ήταν ο πιο κατάλληλος άνθρωπος για να με ενημερώσει. Μαζί με το επιχειρηματικό κομμάτι, μπόρεσα να ξεκαθαρίσω και μερικούς άλλους όρους, που τους ακούμε, τους ζούμε, αλλά αγνοούμε την προέλευσή τους… Όσα περισσότερα γνωρίζει κανείς, τόσο ευκολότερα δέχεται κάτι καινούριο, που είναι σχετικό με τις γνώσεις του. Εισαγωγικά, λοιπόν, καλό είναι να γνωρίζουμε την Ημέρα των Ευχαριστιών (Thanksgiving Day), τη μεγαλύτερη, ίσως, εορταστική αργία στις ΗΠΑ.
Γιορτάζεται η μέρα που οι ευρωπαίοι (αυτό πρέπει να το διευκρινίζουμε, πλέον) άποικοι ευχαρίστησαν το Θεό για την ασφαλή άφιξή τους στον (τότε) Νέο Κόσμο και για τα αγαθά που συγκεντρώθηκαν στο τέλος της σοδειάς• χωρίς η αργία αυτή να είναι μια αυστηρά θρησκευτική γιορτή. Προσκαλούνται συγγενείς και το γιορταστικό τραπέζι έχει απαραιτήτως γεμιστή γαλοπούλα, πουρέ πατάτας, διάφορες σάλτσες, καλαμπόκι κ.ά.
Αυτονόητο είναι ότι στο γιορταστικό τραπέζι μπορεί να έχουμε και πολλές παραλλαγές, καθώς και την «περί ορέξεως» … κολοκυθόπιτα (pumpkin pie). Εμείς, που δεν έχουμε τέτοια γιορτή, βλέπουμε στην τηλεόραση τον εκάστοτε αμερικανό πρόεδρο, να χαρίζει τη ζωή σε δυο γαλοπούλες. Το πόσες ζωές δεν «χαρίστηκαν» στους διάφορους πολέμους, καταγράφεται σε άλλα βιβλία! Όμως, έστω και δύο (2) γαλοπούλες, γλυτώνουν τη σφαγή, ενώ 90 εκατομμύρια άλλες, θανατώνονται για την ημέρα εκείνη, με ένα τζίρο $3 δισεκατομμύρια, στην αγορά της Αμερικής!
Προσέξτε, τώρα… η Ημέρα των Ευχαριστιών γιορτάζεται την τέταρτη (4η) Πέμπτη του Νοεμβρίου. Η επόμενη μέρα, η Παρασκευή, έχει ένα άλλο χαρακτήρα. Είναι η Black Friday. Αυτή τη μέρα θεωρείται ότι ανοίγει η Χριστουγεννιάτικη Αγοραστική Περίοδος. Εκείνη την ημέρα, τα μαγαζιά ανοίγουν πολύ νωρίς, καθώς η πελατεία περιμένει υπομονετικά σε ουρές, έξω από τα καταστήματα, για να πάρει σειρά και να ψωνίσει με προτεραιότητα τα πάσης φύσεως προϊόντα που πωλούνται εκείνη τη μέρα σε τιμές ευκαιρίας. Πολλοί, μάλιστα, κατασκηνώνουν στις ουρές, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις υπάρχουν ατυχήματα από το μπλοκάρισμα των διαδρόμων ασφαλείας ή από τη χρήση συσκευών προπανίου (γκαζάκια) ή από τις γεννήτριες, αφού κάθε αξιοπρεπής κατασκηνωτής πρέπει να έχει όλες τις ανέσεις… Εκείνο που δεν ξέρουμε είναι ότι οι καταστηματάρχες, έμποροι κ.λπ. διακατεχόμενοι από το αίσθημα της ανυπομονησίας, όριζαν όλο και πιο νωρίς την ώρα ανοίγματος. Τελικά, η ώρα ανοίγματος των καταστημάτων για την Black Friday, έφτασε να γίνεται σε πολλές πολιτείες … το απόγευμα της Πέμπτης, δηλ. της αργίας, της Ημέρας των Ευχαριστιών. Αυτό θα πει Αμερική!!! Και κάτι άλλο, για να μην έχουμε την έπαρση της πρωτοτυπίας ή την ενοχή της τεμπελιάς και της καλοπέρασης. Πέμπτη, αργία των Ευχαριστιών, Παρασκευή –Black Friday, Σάββατο – κλειστά, Κυριακή –αργία. Εμείς έχουμε πολλά τέτοια τετραήμερα αργίας; Με λίγα λόγια, είδαμε και την ελληνική έκδοση τους Μαύρης Παρασκευής, αφού στο μιμητισμό και στην υλοποίηση ξενόφερτων πρακτικών είμαστε «τα μάλα» δεκτικοί. Ό,τι προωθεί τις πωλήσεις και ενδέχεται να συντελέσει στην κίνηση της αγοράς, υιοθετείται τάχιστα. Το ίδιο έγινε και με την άλλη ξενόφερτη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου. Θα αγοράσουμε ένα λουλουδάκι, κάποιο σοκολατάκι, ένα ποτάκι για να δείξουμε ότι είμαστε «in» και ο τζίρος θα αυξηθεί. Με τη φόρα που έχουμε πάρει, δηλ. να αποδεχόμαστε την εισαγωγή και τον εορτασμό ξενόφερτων πρακτικών και εορτών, πολύ σύντομα θα γιορτάζουμε, ως δική μας εθνική εορτή και την Ημέρα της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ (4η Ιουλίου) και ως απώτερο στόχο, σημειώστε τον εορτασμό των γενεθλίων του προέδρου Ντόναλτ Τράμπ ή του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Τί, … υπερβολή; Ο άνθρωπος το είπε, ότι κάποτε θα του κάνουμε ονοματοδοσία δρόμου ή προτομή, αλλά και τα φαινόμενα δείχνουν, ότι θα αποδειχθεί «άγιος» μπροστά στην αρνητική και αυστηρή για εμάς στάση των επιγόνων του!