Στις 16 Μαΐου ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας Νίκος Σακελλαρίου υπέβαλε την παραίτησή του, επικαλούμενος αδυναμία να ελέγξει την κατάσταση στον χώρο της αρμοδιότητάς του. Αυτός ο λόγος και το γεγονός ότι ήταν ο πρώτος πρόεδρος ανωτάτου δικαστηρίου που παραιτείται μου έφεραν στον νου τον Πάπα Τσελεστίνο Ε’, που εγκατέλειψε τον θρόνο του μόλις πέντε μήνες μετά την εκλογή του (στις 13-12-1294, σε ηλικία 85 ετών).
Τον απαθανάτισε ο Δάντης στη Θεία Κωμωδία με τους στίχους (σε μετάφραση Καζαντζάκη) «είδα κι απείκασα τον ίσκιο εκείνου / που από αναντριά το μέγα φώναξε όχι!»· τον έκανε πασίγνωστο ο καβαφικός τίτλος «Αυτός που εξέφρασε … τη μεγάλη άρνηση» («Che fece … il gran rifiuto»), όπου παραλείπεται η αιτιολογία «από δειλία» («per viltade»).
Έπειτα όμως θυμήθηκα ότι ο Δάντης μάλλον αδίκησε τον εν λόγω Πάπα, που μπορεί να επικαλέστηκε σωματική αδυναμία και άλλες δυσκολίες, αλλά ποθούσε να ξαναβρεί «τη χαμένη εσωτερική γαλήνη» του. Πριν εκλεγεί ο Τσελεστίνο ήταν ερημίτης και μετά θάνατον αγιοποιήθηκε.
Η παραίτηση του προέδρου του ΣτΕ ήταν γεγονός μοναδικό, αλλά δεν προήλθε από την επιθυμία του να απεμπλακεί από την εξουσία. Το ακριβώς αντίθετο! Υπήρξε ο καρπός της υπερβολικής εμπλοκής του στο παιχνίδι της πολιτικής, στο οποίο παρέμεινε συνεπής μέχρι το τέλος.
Στις 30-9-2016 προχώρησε αυθαίρετα στη διακοπή και επ’ αόριστον αναβολή της διάσκεψης για τις τηλεοπτικές άδειες, επικαλούμενος το ανήκουστο, δηλαδή «το κλίμα που έχει διαμορφωθεί από δημόσιες τοποθετήσεις και εκδηλώσεις ως προς την έκβαση της διασκέψεως της ολομελείας του ΣτΕ».
Και όσον αφορά τη δήλωση παραίτησης, αυτή έγινε μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες κατά παράβασιν της δεοντολογίας και το κύριο μέρος της αφιερώθηκε σε αντιμνημονιακή ρητορεία και αισθήματα συμπάθειας για μισθωτούς και συνταξιούχους. Και τότε αλλά και τώρα επικρίθηκε εκ των έσω για απόπειρα επηρεασμού των δικαστών του ΣτΕ.
Αν η παραίτηση του Τσελεστίνο σηματοδοτεί την αποτυχία της κατά Πλάτωνα «αρίστης πολιτείας», δηλαδή του αιτήματος «να βασιλεύσουν οι φιλόσοφοι», αντίθετα η θητεία και η παραίτηση του Νίκου Σακελλαρίου, η θητεία και η μετέπειτα πολιτική διαδρομή της Βασιλικής Θάνου, εκλεκτών της σημερινής κυβέρνησης, σηματοδοτούν τον θρίαμβο της «χειρίστης πολιτείας».