Είναι γνωστή η ρήση του Ηράκλειτου: «Πόλεμος πάντων μέν πατήρ έστι, πάντων δέ βασιλεύς». Ο μεγάλος Εφέσιος φιλόσοφος με αυτή τη φράση αντιμετωπίζει διαλεκτικά τη λογική του πολέμου και προσπαθεί να την υπερβεί μέσα από την γονιμότητα των αντιφάσεων. Ο «σκοτεινός φιλόσοφος» θεωρεί τον πόλεμο ως βασικό συστατικό της ζωής!
Έχει την άποψη ότι «όλα γίνονται δια της εναντιοδρομίας και ότι αυτή αποτελεί δομικό στοιχείο της ίδιας της ύπαρξης». Η αληθινή πορεία του κόσμου είναι μια πορεία ανταγωνισμών και αέναων συγκρούσεων. Έτσι κι αλλιώς όμως, η διδασκαλία του Ηράκλειτου είναι η διαλεκτική του κόσμου, του οποίου η λειτουργία παρουσιάζεται ως αποτέλεσμα της πάλης των αντιθέσεων. Θεωρούσε δε την πάλη των στοιχείων της φύσης ως ακρότατη δικαιοσύνη.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο ο φιλόσοφος παρατηρεί την αληθινή πορεία του κόσμου. Ο πόλεμος γεννιέται μέσα από τα πράγματα, μέσα από τις αντιθέσεις, αφού το καλό και το κακό είναι σχετικά. Ο πόλεμος εξάλλου, συνοδεύει τον άνθρωπο σε όλη την ιστορική του διαδρομή…
Συμπληρώθηκαν τρεις εβδομάδες από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Μια εισβολή που προκάλεσε πολλούς παράλληλους πολέμους και ισάριθμες κρίσεις.
Εκτός από τον φυσικό πόλεμο τον οποίο κήρυξε η Ρωσία κατά της Ουκρανίας ή ακριβέστερα ο Βλαντίμιρ κατά του Βολοντίμιρ, η Δύση κήρυξε κατά των επιτιθέμενων μια σειρά από διαδοχικούς «πολέμους», με σκοπό την οικονομική ασφυξία της Ρωσίας και την διεθνή της απομόνωση.
Οι πόλεμοι αυτοί «γέννησαν» μια σειρά από κρίσεις, που απειλούν τις τύχες των κρατών της Ευρώπης, αλλά και του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος. Κρίση πολεμική, διπλωματική, ενεργειακή, οικονομική, πληθωριστική, ανθρωπιστική, προσφυγική.
Δεν με εξέπληξε καθόλου το γεγονός ότι, οι 27 ηγέτες της Ε.Ε. δεν κατάφεραν για μια ακόμα φορά να καταλήξουν σε μια στοιχειώδη συμφωνία που να προσφέρει ελπίδα στους Ευρωπαίους καταναλωτές. Την άτυπη σύνοδό τους συγκάλεσε η Γαλλική προεδρία στο λαμπερό παλάτι των Βερσαλλιών, το οποίο θα αποτελέσει μάλλον και την μοναδική φωτεινή ανάμνηση από αυτήν την άγονη συνάντηση.
Ένας άλλος ανελέητος πόλεμος που εξελίσσεται παράλληλα με τον θερμό πόλεμο στην Ουκρανία, είναι ο πόλεμος της προπαγάνδας. Είναι γνωστό άλλωστε ότι, το πρώτο μεγάλο θύμα κάθε πολέμου είναι η αλήθεια. Όσο σκληρή όμως κι αν είναι αυτή η προπαγάνδα, δεν θα μπορέσει ποτέ να αλλοιώσει κάποιες βασικές παραδοχές: Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί πόλεμοι.
Όλοι είναι κακοί! Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί στρατιώτες. Όλοι υποχρεώνονται να πολεμήσουν για τη ζωή τους όταν βρεθούν στο πεδίο της μάχης. Ακόμα και οι μισθοφόροι. Δεν μπορεί να αποκαλείται ετούτος ο πολιτισμός «ανθρώπινος», που έχει καταφέρει να επιτύχει την τεχνολογική δυνατότητα του ολοκληρωτικού αφανισμού του ανθρώπου. Δεν είναι αυτός ο πόλεμος, ούτε ο πρώτος, ούτε βεβαίως και ο τελευταίος…
Τώρα είναι αργά για δάκρυα! Έχω την αίσθηση πως τούτος ο πόλεμος θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί και δεν έγινε. Αυτός, είναι λόγος για δάκρυα! Η ιστορία θα καταλογίσει ευθύνες περισσότερο για αυτά που δεν έγιναν, παρά για όσα άφησαν να γίνουν μετά…
Ο Ζελένσκι δεν είναι ήρωας όπως τον παρουσιάζουν, αλλά τραγικό πρόσωπο της ιστορίας. O Τζορτζ Κάρλιν, ένας άλλος κωμικός ηθοποιός, γνωστός για την κοινωνική του κριτική και την πολιτική του σκέψη, δίνει μια άλλη ενδιαφέρουσα εκδοχή για το τι είναι πόλεμος:
«Ο πόλεμος είναι πλούσιοι άνθρωποι που προσπαθούν να προστατέψουν την περιουσία τους, στέλνοντας μεσαίας και χαμηλής κοινωνικής τάξης νέους ανθρώπους να πεθάνουν».
Ο πρόεδρος Πούτιν, υπήρξε κι εκείνος, όπως και ο Γκορμπατσόφ που διάλυσε την ΕΣΣΔ, γέννημα θρέμμα των σκοτεινών υπηρεσιών της KGB, και σήμερα είναι επικεφαλής του νέου κράτους των ολιγαρχών που προέκυψε από τη διάλυση της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Ανήκει δηλαδή και αυτός, σε εκείνους που λεηλάτησαν και ιδιοποιήθηκαν την τεράστια δημόσια περιουσία του ρωσικού, του ουκρανικού και του σοβιετικού λαού. Χαρακτηριστική είναι η απαξιωτική αναφορά του Πούτιν σε αυτήν, δύο μέρες πριν από την εισβολή του στην Ουκρανία.
Για την ιστορία, η Ουκρανία εντάχτηκε στη Σοβιετική Ένωση στις 6 Ιουλίου του 1923 (με το παλαιό ημερολόγιο). Η χώρα είχε τότε έκταση 451.730 τετρ. χιλιόμετρα και πληθυσμό 30 εκατομμύρια κατοίκους. Το έδαφός της περιλαμβάνει απέραντες εύφορες στέπες και μαζί με εκείνες τις εκτάσεις της Ρωσίας, εθεωρούντο ανέκαθεν οι σιτοβολώνες του πλανήτη.
Παράγει το 30% της παγκόσμιας κατανάλωσης σιταριού και καλαμποκιού και το 80% του ηλιέλαιου, καθώς και όλα τα είδη δημητριακών. Μετά τη Μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση σημείωσε τεράστια βιομηχανική ανάπτυξη και μαζί της ευημερούσε μια μεγάλη ελληνική μειονότητα στη Μαριούπολη, στην Οδησσό και σε άλλα μέρη της Αζοφικής θάλασσας.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία θα έχει κατά πάσα πιθανότητα άγνωστη διάρκεια αλλά και αβέβαιη έκβαση. Οι πληγές όμως που θα αφήσει πίσω του, όποτε κι αν τελειώσει, θα είναι μη αναστρέψιμες, τόσο για τις ευρωπαϊκές οικονομίες, όσο και για το διεθνές οικονομικό σύστημα. Οι 21 μέρες του πολέμου έχουν ήδη προκαλέσει τεράστιες απώλειες, κυρίως στα λαϊκά εισοδήματα.
Μερικές όμως από αυτές τις απώλειες δεν σχετίζονται τόσο με τον πόλεμο, όσο με την αποδιοργάνωση των αγορών της ενέργειας, με την ευθύνη ουσιαστικά να βαραίνει την ανύπαρκτη ευρωπαϊκή ηγεσία, παρασύροντας όπως ήταν φυσικό, σε ανατιμήσεις των αγαθών ολόκληρης της παραγωγικής αλυσίδας. Τώρα, ένα ανελέητο σύστημα κερδοσκοπίας απειλεί με φτωχοποίηση εκατομμύρια Ευρωπαίους πολίτες.
Οι ταλαίπωροι καταναλωτές, βρίσκονται και πάλι ολομόναχοι μέσα στη δύνη των ελεύθερων αγορών. Οι Έλληνες καταναλωτές το νιώσαμε όλο αυτό βαθιά μέσα στο «πετσί» μας, αφού μας κόστισε μια χαμένη δεκαετία από την προηγούμενη οικονομική κρίση.
Ο καπιταλισμός κινείται με τεράστιες ταχύτητες και στο μέλλον δεν μπορεί κανένας να νιώθει ασφαλής. Τα ζήσαμε κι εμείς. Από την οικονομική κρίση στην πανδημία και από εκεί στον πόλεμο. Είναι η ακολουθία της επισφάλειας. Η Δύση «εξάγει» τώρα την κακή της «εμπειρία» σε τρίτους κόσμους. Εκείνη όμως κοστολογούσε τότε την ανθρώπινη ζωή διαφορετικά απ’ ότι σήμερα.
Τώρα η ιστορία επέστρεψε σαν εξόριστη, με την ασχήμια μιας άγριας όψης, γεμάτη με ρυτίδες, εκδορές, και παλιές πληγές. Επέστρεψε με όλες τις κακές εκδοχές της. Με πολέμους, με αρρώστιες, με αυστηρές επιτηρήσεις, με περιβαλλοντικές καταστροφές, και βεβαίως με πολύ φτώχεια…
Αυτός είναι ο νέος κόσμος. Ένας σκληρός κόσμος που περιέχει κι εμάς. Ένας κόσμος που διαρκώς ακροβατεί σε απόσταση αναπνοής από το αναπότρεπτο. Ένας κόσμος που επαναλαμβάνεται, με ψυχρούς πολέμους, με ενεργειακές κρίσεις, με χρηματοπιστωτικά κραχ, με ρατσισμό και μισαλλοδοξία. Τα κακά στιγμιότυπα του 20ου αιώνα «προβάλλονται» τώρα σε επανάληψη στα «καρέ» του 21ου αιώνα.
Ο πόλεμος είναι μεν «πάντων πατήρ», αλλά ως σύγκρουση ιδεών και μόνο και όχι ως αλληλοσπαραγμός. Προσπαθώ με δυσκολία να διακρίνω ποιος θα είναι ο κερδισμένος από αυτόν τον πόλεμο. Δεν είμαι σίγουρος πως, μέσα από όλη αυτή την τεράστια καταστροφή θα βγει κερδισμένος ο Πούτιν. Μπορεί μεν να βγει νικητής, αλλά όχι κερδισμένος.
Στα οργανωμένα σκοτεινά αντικοινωνικά συμφέροντα που ελέγχουν τον κόσμο και τον παγκόσμιο πλούτο, βαραίνει η «ζυγαριά». Την άποψή μου ενισχύει ο αφορισμός του Καρλ Μαρξ, έναν αιώνα πριν: «Ο καπιταλισμός φέρνει τον πόλεμο, όπως το σύννεφο φέρνει τη βροχή». Και τα σύννεφα έχουν μαζευτεί πολλά αυτήν την εποχή πάνω από την Ευρώπη…
https://moschonas.wordpress.com