Τα πολιτικά κόμματα, με πρακτικές και τακτικές του παρελθόντος, με τα ίδια λόγια, συνθήματα και περισσή υποκρισία, απευθύνονται σε ένα έντονα οργισμένο, αγανακτισμένο και βαθειά προβληματισμένο εκλογικό σώμα.
Για ακόμη μια φορά, με απατηλές υποσχέσεις και φρούδες ελπίδες επιχειρούν να εξαπατήσουν τους ψηφοφόρους παροτρύνοντας τους να επιλέξουν στις επερχόμενες εκλογές κόμματα και πρόσωπα, με κριτήρια τις ιδεολογικές θέσεις των κομμάτων, τα προγράμματα που προτείνουν και τα πρόσωπα, που προβάλλουν τις ιδεολογίες και ευαγγελίζονται τα προγράμματα.
Με τον συλλογισμό του τίτλου του άρθρου, ότι δηλαδή οι πολίτες-εκλογείς πρέπει να γνωρίζουν τι ψηφίζουν, δεν μπορεί κανείς να διαφωνήσει, αλλά και πέρα από βέβαιο είναι ότι δεν θα συμφωνήσει με τα επιμέρους «πρέπει», που σχετίζονται με τις ιδεολογικές θέσεις και τα προγράμματα των κομμάτων και «μπορούμε», που συναρτώνται με την εμπιστοσύνη και φερεγγυότητα των προσώπων, που προβάλλουν τις ιδεολογίες και ευαγγελίζονται προγράμματα, αφού και αυτός είναι λογικό να ρωτήσει:
Ποιες ιδεολογικές θέσεις των κομματικών σχηματισμών πρέπει να γνωρίζω;
– Τις στείρες περιεχομένου ιδεολογικές θέσεις, που θεωρούν ιδεολογικά κριτήρια την επιβίωση των κομμάτων με την εκμετάλλευση των κοινωνικών ανισοτήτων, αναγκών και προβλημάτων που καπηλεύονται και χειραγωγούν και όχι τις αρχές και αξίες της συνεργασίας, συναίνεσης, υπευθυνότητας και πολιτικής συν-ευθύνης, που ποτέ δεν έδεσαν με τον πολιτικό και ηθικό τους κώδικα ;
– Τις ιδεολογικές θέσεις, που καλλιεργούν τις πελατειακές σχέσεις, που ευνοούν τα προσωποπαγή και αρχηγικά κόμματα, που καταλύουν κάθε έννοια εσωκομματικής δημοκρατίας, που θέτουν σε δοκιμασία τις βουλευτικές συνειδήσεις με την πρακτική της «κομματικής πειθαρχίας» και εγκλωβίζουν την κομματική βάση και τα στελέχη στη λογική του «κομματικού μαντριού»;
-Τις ιδεολογικές θέσεις, που συντηρούν και προβάλουν την εικόνα των σημερινών κομμάτων, ως θλιβερές κλωνοποιήσεις του παλαιοκομματικού κατεστημένου, που δεν πείθουν πλέον ότι εκφράζουν πολιτικές θέσεις επειδή αυτό δηλώνουν, αλλά τα δικά τους συμφέροντα, όπως προκύπτει διαχρονικά από τις πράξεις τους ;
-Τις ιδεολογικές θέσεις, που εξωτερικεύουν τα πολιτικά συνθήματα του κόμματος για να πλειοδοτήσει σε εξαπάτηση και να επιτύχει εκλογική νίκη, η οποία θα του επιτρέψει να καταλάβει την εξουσία και να διαχειριστεί το δημόσιο χρήμα «ελέω κομματικής ηγεσίας»;
Ποια προεκλογικά κομματικά προγράμματα πρέπει να πιστέψω;
– Τα αναφερόμενα πολιτικά συνθήματα στο προεκλογικό προπαγανδιστικό φυλλάδιο, που απαριθμεί τα «θα, θα, θα» των απατηλών υποσχέσεων, με σκοπό την εξαπάτηση και υφαρπαγή της ψήφου;
-Τις απατηλές κομματικές υποσχέσεις, που αποδεχόμεθα με χαρακτηριστική αφέλεια και οι ψηφοφόροι, γιατί έτσι μας βολεύει, γιατί ανεχόμεθα και αποκρύβουμε ενοχές και ενόχους προκειμένου να εξασφαλίσουμε αναφαίρετα δικαιώματα και μερίδιο στα εξουσιαστικά παράγωγα, γιατί δεν αφήνουν άλλη επιλογή τα φοβικά και εκβιαστικά κομματικά διλλήματα, γιατί τελικά είμαστε αμετανόητοι αδιόρθωτοι και αμνήμονες ;
-Τα διάφορα προεκλογικά κομματικά προγράμματα, που μετά τη μεταπολίτευση με βαρύγδουπη συνθηματολογία ευαγγελίστηκαν, διαδοχικά «Αλλαγή» για διαρθρωτικές και ριζοσπαστικές τομές, «Επανίδρυση του κράτους» για τη βελτίωση της δημόσιας διοίκησης, «Μεταρρύθμιση» για την ανάπτυξη και εκσυγχρονισμό της χώρας, «Νέα αλλαγή», για θεσμικές-δομικές παρεμβάσεις, με σύνθημα «πρώτα ο πολίτης», που διαβεβαίωναν το 2009, ότι «λεπτά υπάρχουν» και να τον ενοχοποιήσουν τελικά για κοινό φαγοπότι, με το τσιτάτο «μαζί τα φάγαμε»;
-Τι έγινε πραγματικότητα μέχρι σήμερα ή πρόκειται να γίνει, αλλά και τι μπορούν να παρουσιάσουν ως προεκλογικό πρόγραμμα σήμερα τα πολιτικά κόμματα, πλέον μιας παραλλαγής των παραπάνω, σε συνδυασμό με την καπηλεία και πάλι της σωτηρίας της χώρας ;
Ποια πρόσωπα, που προβάλλουν ιδεολογίες και ευαγγελίζονται προγράμματα μπορώ να εμπιστευτώ;
– Τα πρόσωπα των κομματικών ιδεολογικών «μαντριών», που για χρόνια κυριαρχούν στην πολιτική σκηνή και υπηρετούν πιστά το κομματικο-πολιτικό καταστημένο;
– Τα πρόσωπα, που δεν μπορούμε να απαλλαγούμε, γιατί πέραν της βούλησης του αρχηγού, δεν υπάρχει θεσμική διαδικασία ανανέωσης και δεν συντρέχουν οι ικανές και αναγκαίες προϋποθέσεις για την ανάδειξη νέων προσώπων, που επιβάλλουν οι ανάγκες, απαιτούν οι πολίτες και οι συγκυρίες διευκολύνουν ;
– Τα πρόσωπα, που επιλέγονται από τον κομματικό αρχηγό για να υπηρετήσουν τις προσωπικές του επιδιώξεις και όχι τα συμφέροντα του πολίτη, του οποίου μάλιστα και στερούν το αναφαίρετο δικαίωμα να εκλέγει τους αιρετούς που αυτός επιθυμεί να διαχειριστούν τις τύχες του, από τις επιλογές του και όχι τις επιλογές (λίστες) των κομμάτων και τα χρίσματα των τοπικών μηχανισμών και παραγόντων, που στη συνέχεια νέμονται και λεηλατούν την εξουσία ;
– Τα πρόσωπα, που το βαθειά ριζωμένο και θεσμικά κατοχυρωμένο κατεστημένο, ως νομοθέτης, αρνείται να καθορίσει χρονικό όριο θητείας, που όμως έχει καθορίσει για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, με αποτέλεσμα την επαγγελματικοποίηση της δια βίου άσκηση πολιτικής αλλά και τη διαιώνιση των κομματικών μηχανισμών ελέγχου και ποδηγέτησης της λαϊκής βούλησης;
Στις επερχόμενες εκλογές, κάθε νοήμων και σώφρων εκλογέας πέραν και έξω από δεξιόστροφες και αριστερόστροφες κινδυνολογίες πρέπει και οφείλει:
– Να αναλογιστεί ότι η επιλογή ψήφου, ως πολιτική πράξη, τον καθιστά συμμέτοχο ευθύνης στο διαμορφούμενο μετεκλογικό πολιτικό γίγνεσθαι, αλλά και της πολιτικής ευθύνης αυτών, που εκλέγει αλλά επιλέγουν άλλοι.
– Να ξεπεράσει τα κομματικά σύνδρομα που τον εγκλωβίζουν σε πολιτικές επιλογές που επιβάλλουν οι συναισθηματισμοί των κομματικών δεσμών και να αναδείξει δυναμικά και ανυποχώρητα μέσω της ψήφου του τις θεσμικές εκείνες αλλαγές, που θα δώσουν πραγματική εξουσία, νόημα και δυναμική στην πολιτική του υπόσταση.
– Να επιλέξει τα νέα, άξια και ικανά πρόσωπα των κομματικών ψηφοδελτίων, αφού δεν έχει άλλη επιλογή και χωρίς αλληθωρισμούς σε δεξιές και αριστερές ιδεολογίες, να αναδείξει έμπρακτα τις προθέσεις και διαθέσεις του να απαλλαγεί από αυτά, που σήμερα κουβαλούν τα ανομήματα και τις παθογένειες του πολιτικού μας παρελθόντος απώτερου και πρόσφατου.
Τα πρόσωπα που πρόβαλαν κομματικές ιδεολογίες χωρίς ιδέες και ευαγγελιζόταν προεκλογικά προγράμματα φρούδων ελπίδων, δοκιμάστηκαν και απέτυχαν.
Είναι τα ίδια πρόσωπα, που τα κόμματα διαθέτουν για να διεκδικήσουν την ψήφο μας στις επερχόμενες εκλογές, όχι φυσικά για την πολιτική ισορροπία, σταθερότητα και ανάπτυξη της χώρας, που θα υποσχεθούν με τα προπαγανδιστικά τους προγράμματα, αλλά για την εξουσία και το ξεκαθάρισμα των πολιτικών λογαριασμών, Novartis ΚΕΕΛΠΝΟ, ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ, που αποτελούν τα θέματα της πολιτικής αντιπαράθεσης και του προεκλογικού αγώνα, που ξεκίνησε.
Γνωρίζουμε τις στείρες περιεχομένου ιδεολογικές θέσεις των κομμάτων, τα ανεφάρμοστα μεταπολιτευτικά προεκλογικά προγράμματα, τα θέματα της πολιτικής αντιπαράθεσης και τα πρόσωπα, που προβάλλουν τις ιδεολογίες, ευαγγελίζονται τα προγράμματα και καλούμαστε να ψηφίσουμε στις επερχόμενες εκλογές.
Έχουμε λόγους να τα
εμπιστευτούμε ξανά…;
* Ο Μανόλης Κομπολάκης είναι τ. δημοτικός σύμβουλος
Email: [email protected]