Έφυγε για την αιωνιότητα, στις 22 τρέχοντος, μια από τις τελευταίες γνήσιες Ηρακλειώτισσες Δέσποινες, η Μαριάνθη Σαατσάκη.
Μοναχοθυγατέρα του ταχυδρομικού Ιωάννου Σαατσάκη, του γνωστού τουρκομάχου Γιαννίκου και της Ζαφείρας Παπαδογιάννη, πρωτοξαδέλφης του αείμνηστου Εμμανουήλ Παπαδογιάννη, που διετέλεσε υπουργός Ανοικοδομήσεως επί κυβερνήσεως Σοφούλη και γενικός διοικητής Κρήτης και εγγονή του Καπετάν Γιαννίκου, που “πήδησε την Πηγάιδα” φονευθείς από τους Τούρκους και του οποίου η οδός, που αφιέρωσε η Πολιτεία στ’ όνομά του, βρίσκεται πολύ κοντά στο πατρικό της σπίτι.
Μεγαλωμένη με τις ηθικές αξίες της καλόσειρης γενιάς της, διατήρησε απαρασάλευτες αυτές τις επιταγές, σε όλη τη διάρκεια του ανεπίληπτου βίου της.
Αναθρεμένη χριστιανικά είχε εξαιρετικά ανεπτυγμένο το θρησκευτικό συναίσθημα. Ενδεικτικά της βαθιάς της προσήλωσης στα θεία, αποτελούν τα αμέτρητα ευλαβικά αναθύματα σε πολλές εκκλησίες και μια εύγλωττη λεπτομέρεια:
Επί σειρά ετών ανελάμβανε ιδίαις δαπάναις, το στολισμό της Αγίας Εικόνας της Παναγίας, κατά την εορτή της Παρθένου, στην εκκλησία της Παναγίας των Σταυροφόρων.
Μοναδική στοργική κόρη, θυσίασε την προσωπική της ζωή και έμεινε άγαμη, αφοσιωμένη ολοκληρωτικά στην φροντίδα των δύο άρρωστων και ηλικιωμένων γονιών της.
Αλλά αν και δεν δημιούργησε δική της οικογένεια, αφοσιώθηκε σαν αληθινή μάνα στην ανατροφή των παιδιών του αδελφού της Απολλόδωρου, ακόμα και στων παιδιών αυτων, αποδεικνύοντας με ποικίλους τρόπους την πραγματική και ανιδιοτελή μητρική στοργή της προς αυτά.
Παρά το γεγονός ότι τα οικονομικά της περιορίζονταν σε μια αξιοπρεπή σύνταξη, εν τούτοις πολλοί ήταν οι ευεργετηθέντες από το υστέρημά της, πράγμα που έπραττε εντελώς αθόρυβα όπως ανακαλύψαμε κατά τη διάρκεια απουσίας της λόγω ασθένειας.
Όλοι εμείς που γνωρίσαμε το άφθαστο ψυχικό της μεγαλείο, το ολόψυχο δόσιμο και την παροιμιώδη αγάπη της στον πλησίον, θα διατηρήσομε εφ’ όρου ζωής, άσβηστη την αγαπημένη της μνήμη.
Ας είναι αναπαυμένη στη γειτονιά των αγγέλων όπου αναμφισβήτητα ανήκει.