Toυ Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη
Τώρα βέβαια δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε τον Αύγουστο έτσι! Χωρίς τραγούδια, στριμωξίδια, χορούς, θεατρινισμούς και πανηγύρια μέσα στο κατακαλόκαιρο! Αν είναι δυνατόν τέτοιου είδους αποχή από τα ξεχωριστά πολιτιστικά δρώμενα και τεκταινόμενα! Όμως η κατάσταση ξεφεύγει της απλής αναφοράς και παράθεσης στοιχείων και βεβαίως κάθε ανάλογου και σχετικού ειρωνικού σχολίου, δεδομένου ότι κάποια γεγονότα μας άλλαξαν τη διάθεση επί τα χείρω.
Η επιστροφή γνωστού επιδημιολόγου στην τηλεόραση και στη δημοσιότητα, ήταν ένα από αυτά. Η παρουσία του μάς επέστρεψε μήνες πίσω, μέρες που δεν θέλουμε να θυμόμαστε, αλλά να τις αφήσουμε στο παρελθόν. Η αιτία φυσικά ήταν η αύξηση των κρουσμάτων της γνωστής επιδημίας στα περισσότερα μέρη της Ελλάδας. Στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα έγιναν πολλά, αλλά το βασικότερο υπήρξε η εγκατάλειψη κάθε στοιχειώδους μέτρου απομάκρυνσης και αποστασιοποίησης απ’ τον κορονοϊό. Έγινε αισθητή φαίνεται η απουσία πολλών συνανθρώπων μας σε πανηγύρια και γιορτές, το στριμωξίδι στα υπαίθρια παραλιακά κλαμπ, και τόσα άλλα που έχουν τις ρίζες τους αλλού. Στην έλλειψη κουλτούρας, τουτέστιν, σε ικανό τμήμα του πληθυσμού της χώρας.
Στην αύξηση του αριθμού των κρουσμάτων, βεβαίως, συνετέλεσε μια σειρά παραγόντων και αιτιών. Ο ερχομός ξένων επισκεπτών, ειδικά στις γνωστές περιοχές από το άνοιγμα των συνόρων, είναι μία από αυτές, κάτι που δεν ισχύει μόνο για εμάς, αλλά για πολλές άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κι’ αυτό είχε ως αιτία την απαραίτητη, για οικονομικούς καθαρά λόγους, κινητοποίηση της τουριστικής δραστηριότητας της χώρας. Η άλλη μεγάλη αιτία, όμως, είναι η συμπεριφορά μας όλο αυτόν τον καιρό. Επί έξι περίπου μήνες η τηλεόραση, τα ραδιόφωνα και σχεδόν όλα τα ανάλογα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα, επιδόθηκαν σε έναν αγώνα λεπτομερούς ενημέρωσης των πολιτών στο συγκεκριμένο υγειονομικό θέμα με την ανάλογη και γνωστή αμοιβή, φυσικά, που τους δόθηκε. Όμως, τι κρίμα, όλα συνοδεύτηκαν από παράπλευρες ενέργειες, απειθαρχία και λησμονιά των όσων έπρεπε συνεχώς και στοιχειωδώς να εφαρμόζουμε. Ακούσαμε ακατανόητες εκφράσεις ακόμα και από επιστήμονες, όπως για παράδειγμα, ο κορονοϊός δεν μεταδίδεται μέσα στις εκκλησίες ή με την θεία μετάληψη, και τόσα άλλα που προσεγγίζουν τα όρια του φαιδρού. Δεν έλειψαν οι δηλώσεις κληρικών πάνω κάτω στο ίδιο μήκος κύματος με τους προηγούμενους.
Μαζί με όλα αυτά τα απαράδεκτα και βεβαίως τις γνωστές θεωρίες συνωμοσιολογίας, η ενημέρωση στα μέσα συνεχίστηκε ακάθεκτη. Είναι λυπηρό, τελικά, να παρατηρείς τις γνωστές ενημερωτικές τηλεοπτικές εκπομπές και να βλέπεις να παρελαύνουν καθημερινά γνωστοί και άγνωστοι επιστήμονες και να λένε ουσιαστικά τα ίδια και τα ίδια, και να μην σκεφτείς είναι δυνατόν να μην έγιναν κτήμα των απλών πολιτών απλές αλήθειες χωρίς μεγάλο αντίτιμο για όσους τις εφαρμόζουν μετά από τόσες και τόσες επαναλήψεις.
Αλλού τελικά φαίνεται πως εντοπίζεται το βασικό πρόβλημα. Στην απειθαρχία ικανού τμήματος του πληθυσμού, ενέργεια και επίδειξη σε άλλους της δικής μας αντίδρασης. Η τελευταία έτσι αναδεικνύεται στα μάτια κάποιων ως ευφυΐα, έξυπνη απόδραση από όσα πρέπει να εφαρμοσθούν από όλους και ιδιαιτέρως ανώτερη και ξεχωριστή συμπεριφορά. Αναμφίβολα αλλοπρόσαλλες καταστάσεις που δεν συνάδουν με έναν υγιώς σκεπτόμενο εγκέφαλο και χωρίς ακόμα ιδιαίτερα υψηλό δείκτη ευφυΐας. Είναι, λοιπόν, δυνατόν μετά από έξι μήνες συνεχούς ενημέρωσης, μετά απ’ όσα διαδραματίστηκαν σε μονάδες εντατικής θεραπείας, να συνεχίζουν κάποιοι την ιδιόρρυθμη και αντικοινωνική συμπεριφορά τους; Προκαλεί απορία η απουσία της κοινωνιολογίας και της ψυχιατρικής επιστήμης από το συγκεκριμένο αντικείμενο και με ανοιχτά διάπλατα τα πεδία των ερευνών.
Άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα, παρεμφερές με αυτό που συζητάμε, η εφαρμογή της ζώνης ασφαλείας στα αυτοκίνητα και το κράνος στους οδηγούς των δικύκλων, όπου για να είμαστε ειλικρινείς παρατηρείται κάποια βελτίωση στους δείκτες μετά φυσικά από οδηγίες και προτροπές ειδικών για πολλές, πάμπολλες δεκαετίες. Είναι, όμως, εκείνοι οι γνωστοί οι οποίοι αύριο-μεθαύριο θα προστρέχουν για βοήθεια στα νοσοκομεία εκτοξεύοντας απειλές στο προσωπικό για καθυστέρηση στην αντιμετώπισή τους ή για όλα τα άλλα και γνωστά. Είναι οι ίδιοι που κυκλοφορούν στο δρόμο μη υπολογίζοντας και μη εφαρμόζοντας απλούς και τυπικούς κανόνες οδηγικής συμπεριφοράς, είναι οι ίδιοι που στριμώχνονται ειδικά σε σειρές προσπαθώντας να πάρουν τη θέση κάποιου άλλου, είναι όλοι εκείνοι οι οποίοι πρέπει να μάθουν με κάποιο τρόπο την σωστή καθημερινή στοιχειώδη ανθρώπινη συμπεριφορά, από τους συνανθρώπους τους, όσο κι αν αυτό στοιχίζει ψυχικά σε όσους προσπαθούν προς αυτή την κατεύθυνση!