Αφορμή για το παρόν σημείωμα, εν είδει επικήδειου, έδωσε κυρίως η άστοχη κοπή πριν δύο Κυριακές ενός τεράστιου πεύκου στο Tennis Club, με πρωτοβουλία του Συλλόγου αλλά με ενέργειες της Υπηρεσίας Πρασίνου του Δήμου και τη σύμφωνη – πιθανόν – γνώμη της Αρχαιολογίας, κοπή που θα μπορούσε να αποφευχθεί με διάφορους τρόπους.
Την απώλεια αυτή θα μπορούσα να την αντιπαρέλθω, αλλά ακολούθησαν οι πρόσφατες δηλώσεις της δημοτικής Αρχής ότι το πράσινο της πόλης αυξήθηκε κατά 20 % και ότι ο Δήμος προσπαθεί να βρίσκει λύσεις για τη μη κοπή δένδρων “στις περιπτώσεις που αυτό είναι εφικτό”.
Λυπάμαι, αλλά η ανακοίνωση αυτή ηχεί σαν ειρωνεία. Θα μιλήσω για τα σημεία της πόλης που ζω, εργάζομαι και επισκέπτομαι.
Κατ’αρχήν όχι μόνο δεν υπάρχει αύξηση του αστικού πρασίνου, αντίθετα αυτό σταθερά μειώνεται. Χωρίς διάθεση αντιπαράθεσης, ομολογώ την απογοήτευσή μου που διαπίστωσα ότι η τακτική της ανεξέλεγκτης κοπής ή κορμοτομής των μεγάλων δένδρων που ακολουθούσαν οι εργολάβοι της Υπηρεσίας Πρασίνου πριν το 2015 συνεχίζεται μέχρι σήμερα και μάλιστα με αύξουσα πορεία.
Είναι πασιφανές ότι τα μεγάλα δένδρα αυτής της πόλης είναι μετρημένα και μερικά από αυτά – όσα έχουν απομείνει – αποτελούν χαρακτηριστικά στοιχεία του αστικού της πράσινου, με ηλικία πολλών δεκαετιών. Αντίθετα όμως με τις δημόσιες δηλώσεις, τα ελάχιστα εναπομείναντα δένδρα καρατομούνται με συνοπτικές διαδικασίες, με ασέβεια και αντιεπιστημονικότητα, χωρίς καμία περιβαλλοντική συνείδηση και με προφάσεις που δεν πείθουν ούτε μικρά παιδιά.
Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος γεωπόνος για να ξέρει ότι η κορμοτομή των μεγάλων δένδρων οδηγεί στη συρρίκνωση και εν τέλει στην ξήρανσή τους και είναι η πιο ακατανόητη δενδροκομικά τακτική παγκοσμίως. Αποτελεί τοπική πρωτοτυπία χωρίς δικαιολογία. (Οι ισχυροί άνεμοι δεν είναι δα μοναδικότητα της Κρήτης, όμως στις άλλες πόλεις της Ελλάδας – και όχι μόνο – δεν ακολουθείται αυτή η τακτική).
Πρόσφατα άγνωστο ποιος φορέας (Δήμος;) έκοψε τη μεγαλύτερη ουασιγκτόνια της πόλης, ηλικίας τουλάχιστον 80 ετών, στην οδό Δικαιοσύνης, δίπλα στην ισόγεια αίθουσα του Εφετείου, χωρίς κανέναν λόγο. Η κοπή έγινε όσο πιο διακριτικά γινόταν, για να προλάβουν αντιδράσεις.
Επίσης προ ελαχίστων ημερών με πρόσχημα τον “καθαρισμό” της περιοχής ανάμεσα στα ανατολικά τείχη και στην Ικάρου ο Δήμος εξαφάνισε αρκετά μεγάλα δένδρα, κρίνοντας μετά από 30 – 40 χρόνια ότι δεν ήταν “κατάλληλα”, ενώ η διατήρησή τους όχι μόνο ήταν “εφικτή” (για να χρησιμοποιήσω την έκφραση του δημάρχου) αλλά και επιβαλλόταν.
Επίσης ουδεμία ενέργεια φύτευσης οποιουδήποτε δένδρου έχει γίνει τα τελευταία χρόνια στο πάρκο μπροστά στο ΑΤΛΑΝΤΙΣ, αντίθετα από τα ελάχιστα που υπήρχαν κόπηκαν τρία πριν δύο χρόνια πάλι από τον Δήμο, χωρίς λόγο. Σε πρόταση περιοίκων προς τον Δήμο να φυτέψομε εμείς άλλα δένδρα με δική μας δαπάνη και φροντίδα, συναντήσαμε κάθετη άρνηση. Οι διαβεβαιώσεις που μας δόθηκαν για αντικατάσταση των κομμένων και εμπλουτισμό του χώρου έμειναν γράμμα κενό, παρά την ύπαρξη μεγάλης διαθέσιμης έκτασης.
Η απραξία αυτή ομολογώ ότι δεν με εξέπληξε: Για να υπάρξει συνέπεια στις διαβεβαιώσεις απαιτείται να υπάρχει πριν απ΄όλα πραγματικό ενδιαφέρον για τα δένδρα της πόλης και αυτό δυστυχώς λείπει, όπως έλειπε και παλαιότερα. Μετά το 2000 το πράσινο της πόλης μειώνεται συνέχεια.
Αυτά τα ελάχιστα παραδείγματα βλέπω καθημερινά, αυτά δημοσιοποιώ.
Τελειώνοντας θα έλεγα προς την υπηρεσία με τον βαρύγδουπο τίτλο “Τμήμα Μελετών και Συντήρησης Πρασίνου του Δήμου” ή όποια άλλη είναι υπεύθυνη γι’αυτή την έλλειψη σεβασμού προς τα δένδρα που υποτίθεται ότι πρέπει να προστατεύει, ότι δεν πρέπει να αγνοεί τους δημότες και τα Σωματεία που αγαπούν πράγματι το αστικό πράσινο και έχουν όχι μόνο φωνή αλλά και μέσα έννομης δράσης, συμπεριλαμβανομένων των καταγγελιών σε υπερεθνικούς φορείς (και χρηματοδοτικούς). Το ότι μέχρι τώρα δεν έγινε προσφυγή σε αυτά δεν σημαίνει ότι η ίδια παθητική τακτική θα συνεχιστεί.
* Ο Γιώργος Στυλιανάκης είναι δικηγόρος