Το αριστερό όραμα δείχνει να ακυρώθηκε από εκείνους που ανέλαβαν να το πραγματώσουν. Το να υπόσχεσαι ποτέ δεν είναι δύσκολο. Το να τηρείς τις υποσχέσεις είναι δύσκολο, και μπορεί κανείς να αναβάλλει για λίγο καιρό την πραγματοποίησή τους, αλλά φθάνει κάποια στιγμή που ο ψηφοφόρος καταλήγει να ανακαλύψει ότι τον βαυκάλιζαν με χίμαιρες.
Τότε χάνει τις αυταπάτες του, και οι αυταπάτες είναι εξαιρετικά πολύτιμα πράγματα για να τα χάνει κανείς χωρίς οργή. Σήμερα, χάρη ακριβώς στις πλειοδοσίες του το κόμμα που μας κυβερνά έχει τυλιχθεί με ένα νέφος αντιδημοτικότητας που πυκνώνει καθημερινά. Όχι βέβαια πως του έλειψε ο ζήλος, αλλά κανείς δεν είναι ικανός να δημιουργήσει το αδύνατο. Ωστόσο, αυτό που υποσχέθηκαν είναι ακριβώς το αδύνατον.
Εξαπατημένος στην αρχή από πομπώδεις υποσχέσεις, ο λαός είδε στη συνέχεια αυτούς που διεκδικούσαν την ψήφο του κηρύττοντας την εξέγερση και την απεργία να τις καταπολεμούν δυναμικά, και εξαιρετικά στερημένοι από τις στέρεες πεποιθήσεις τους τις οποίες εγκατέλειψαν αμέσως μόλις πήραν την εξουσία. Νομοθετούν ακατάπαυστα εις βάρος του μέλλοντος και δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να οξύνουν τα δεινά που επιδιώκουν να θεραπεύσουν, οι αιτίες των οποίων τους διαφεύγουν, ενώ βλέπουν τους ψηφιζόμενους νόμους να παραμένουν αναποτελεσματικοί ή να προκαλούν τα αντίθετα από τα αναμενόμενα αποτελέσματα.
Πασχίζουν να κλείσουν επιχειρήσεις χωρίς καθόλου να αμφιβάλουν για το αν αυτό συνεπάγεται δυστυχία για τους εργαζόμενους που ζουν από αυτές τις επιχειρήσεις. Απογυμνώνουν τη μεσαία τάξη με βαριά προοδευτική φορολογία χωρίς να κατανοούν ότι η απογύμνωση των τελευταίων θα οδηγήσει τελικά σε μια ισότητα μέσα στη γενική αθλιότητα.
Η δημοσιονομική διαχείριση γίνεται συνεχώς δυσχερέστερη και οι δυσαρεστημένοι από τη θέση και τις απολαβές τους γίνονται ολοένα και περισσότεροι. Η αναρχία αυξάνεται αδιάκοπα και η μερίδα της τάξης εξασθενίζει διαρκώς. Σημαντικό όμως και πλέον απογοητευτικό, όπως γράφει στην “Καθημερινή” ο Στάθης Καλύβας, είναι ο χαμηλός πήχυς προσδοκιών που έχει ο Ελληνικός λαός.
Η ελληνική κοινωνία έχει υποστεί ένα ευνουχισμό προσδοκιών που σε συνέργεια με την έλλειψη κινήτρων δημιουργούν γεωμετρικά αυξανόμενες θανατηφόρες παρενέργειες. Οι κοινωνικές συνέπειες όμως αφήνουν αδιάφορους τους κυβερνώντες – εκτός από τον κίνδυνο ξεσπάσματος ταραχών – και ο λόγος τους ελέγχεται για τη μεγάλη του απόσταση από την πραγματικότητα αλλά και για το ύφος και τη διάθεσή του.
Αν η κοινωνία δεν έχει καταστραφεί ολότελα από την αποδιοργάνωση που προκαλούν οι νόμοι που νομοθετούν, αυτό οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην αδυναμία εφαρμογής τους στις περισσότερες περιπτώσεις, αφού σχεδόν όλοι τούς παραβιάζουν. Μια τόσο επίμονη αδυναμία όσο αυτή της «αριστερής» κυβέρνησής μας δεν μπορεί να επιβιώσει για πολύ καιρό ακόμη.
Έχουμε φθάσει σ’ εκείνη την αποφασιστική ώρα, που θα πρέπει να αμυνθούμε όχι μόνο ενάντια στις αυστηρές οικονομικές αναγκαιότητες του παρόντος αλλά και ενάντια στην καταστροφική πολιτική αυτών που νομοθετούν τεχνητές συμφορές που προστίθενται στα φυσικά δεινά των οποίων το βάρος είμαστε ούτως ή άλλως υποχρεωμένοι να υποστούμε. Πάντα ήταν εύκολο να καταστρέψεις και δύσκολο να ξαναοικοδομήσεις, αλλά μια ισχυρή θέληση δεν απελπίζεται ποτέ. Η παράταξη της ΝΔ και ο πρόεδρός της πρέπει να υπερασπίσουν το κοινωνικό οικοδόμημα ενάντια στις καταστροφικές πολιτικές των κυβερνώντων.
Είναι ιστορική ευθύνη της ΝΔ η εναρμόνιση της ελληνικής κοινωνίας με την υγιή επιχειρηματικότητα (όχι φυσικά την κρατικοδίαιτη) με κύριο σκοπό την πραγματική αντιμετώπιση του κοινωνικού κινδύνου της ανεργίας. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης που θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός έχει αποδείξει ότι διαθέτει τη θέληση, την αποφασιστικότητα και την αίσθηση της πραγματικότητας για να το καταφέρει.