Οι αρχαίοι Έλληνες υπήρξαν έθνος δοξασμένο. Ζούσαν σε πόλεις με μορφή μικρού κράτους. Είχαν γραπτούς νόμους και εφάρμοζαν μια τέλεια, τουλάχιστον στην Αθήνα, μορφή δημοκρατίας, όπως περιγράφεται στον Επιτάφιο του Περικλέους. Είχαν αναπτύξει τέχνες, φιλοσοφία και επιστήμες.
Ανακαλύψεις που τις θεωρούμε επιτεύγματα της σημερινής επιστήμης τις είχαν κάνει ήδη οι πρόγονοί μας. Δεν είχαν όργανα: τηλεσκόπια, μικροσκόπια, διαστημόπλοια… για να κάνουν ανακαλύψεις. Διέθεταν όμως πολύ δυνατή σκέψη, που η τέλεια γλώσσα που μιλούσαν τη δυνάμωνε ακόμη περισσότερο. Είχαν και οξύτατη παρατηρητικότητα.
Αναφέρω μερικά από τα επιστημονικά τους επιτεύγματα.
Ο Θαλής ο Μιλήσιος (626-546 π.Χ.) προέβλεψε με ακρίβεια έκλειψη ηλίου το 585 π.Χ.!
Ο Αναξίμανδρος ο Μιλήσιος (611-547 π.Χ.) εφηύρε το ηλιακό ρολόι και από παρατηρήσεις του σε απολιθώματα συμπέρανε ότι η ζωή πρωτοεμφανίστηκε στη θάλασσα.
Ο μαθηματικός Πυθαγόρας ο Σάμιος (580-490 π.Χ.) πρώτος δίδαξε (γύρω στα 530 π.Χ.) ότι η γη έχει σχήμα σφαιρικό.
Ο φιλόσοφος και αστρονόμος Οινοπίδης ο Χίος (γεννήθηκε λίγο μετά το 500 π.Χ.) υπολόγισε με μεγάλη ακρίβεια ότι η γωνία κλίσεως της γης (λόξωση της εκλειπτικής), στην οποία οφείλονται οι εναλλαγές των εποχών, τα καλοκαίρια και οι χειμώνες, είναι 24 μοίρες. Σήμερα με τα υπερσύγχρονα όργανα αποδείχτηκε ότι είναι 23,5 μοίρες (διαφορά μόνο μισή μοίρα!)
Ο Δημόκριτος ο Αβδηρίτης (460-370 π.Χ.) ανακάλυψε το άτομο. Ο κόσμος, δίδασκε, αποτελείται από άτομα άπειρα, αιώνια, άφθαρτα, αναλλοίωτα, αδιαίρετα.
Ο Ιπποκράτης ο Κώος (460-370 π.Χ.) ίδρυσε την επιστημονική ιατρική.
Ο Αριστοτέλης ο Σταγειρίτης (384-322), εκτός από τα πολλά άλλα, δίδαξε ότι η Γη περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο και έχει σχήμα σφαιρικό. Και αυτό αποδεικνύεται, έλεγε, από τις εκλείψεις της Σελήνης, στις οποίες η σκιά της γης διαγράφεται σφαιρική.
Ο Πυθέας ο Μασσαλιώτης (380-310 π.Χ. – Η Μασσαλία τότε ήταν αποικία Ελλήνων, πόλη ελληνική) πλέοντας έφτασε μέχρι την Ισλανδία και ορθώς παρατήρησε ότι οι δυνατές παλίρροιες του Ατλαντικού οφείλονται στην έλξη της Σελήνης!
Ο Αρίσταρχος ο Σάμιος (γύρω στα 310-230 π.Χ.) δίδαξε ότι η Γη περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο, όπως ακριβώς δίδασκε και ο Αριστοτέλης.
Ο Ερατοσθένης ο Κυρηναίος (275-194 π. Χ.) υπολόγισε την περιφέρεια της Γης σε 250.000 στάδια που ισοδυναμούν με 25.000 μίλια, πάρα πολύ κοντά στην πραγματικότητα, που είναι 24.860 μίλια!
Ο αστρονόμος Ίππαρχος ο Ρόδιος (γύρω στα 190-120 π.Χ.) για πρώτη φορά εφευρίσκει και χρησιμοποιεί παραλλήλους και μεσημβρινούς για γεωγραφικό μήκος και πλάτος.
Ο Στράβων από την Αμάσεια του Πόντου (65 π.Χ.-25 μ.Χ.) εξέδωσε πρώτος χάρτη του τότε γνωστού κόσμου με θαυμαστή για την εποχή του ακρίβεια.
Αυτά τα λίγα αρκούν για να δείξουν τη δύναμη του πνεύματος των αρχαίων Ελλήνων. Από αυτούς μπήκαν οι βάσεις των επιστημών και του σημερινού γενικώς πολιτισμού. Είμαστε οι απόγονοί τους. Μιλούμε τη γλώσσα τους, σε εξελιγμένη βέβαια μορφή. Έχομε την υποχρέωση τουλάχιστον να μην ντροπιάζομε τη μνήμη τους.