Μετά από εννιά ώρες συνομιλιών στις Βρυξέλες, λοιπόν, φτάσαμε στο επιθυμητό για τους περισσότερους αποτέλεσμα, τουτέστιν κυρώσεις από τη μια μεριά στην Λευκορωσία και την ίδια στιγμή απλές δηλώσεις και «συστάσεις» για την Τουρκία. Κι ας υποθέσουμε ότι για εμάς έστω κάτι άλλαξε, για την Κύπρο όμως τι δρομολογήθηκε μετά από αυτή τη σύνοδο; Απολύτως τίποτα!
Την ίδια ώρα, να μην παραβλέπουμε, ότι κάποια άλλα πράγματα γίνονταν στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, στη Νέα Υόρκη συγκεκριμένα, όπου ο Γ. Γ. του ΟΗΕ, ανακοίνωνε ότι πρωτοκολλήθηκε στον οργανισμό το παράνομο μνημόνιο της Τουρκίας και της Λιβύης, γεγονός που έλαβε χώρα μια μέρα ακριβώς μετά την συνάντηση των υψηλών Αμερικανών αξιωματούχων και του Έλληνα πρωθυπουργού στη Σούδα της Κρήτης.
Ταυτόχρονα μέσω του ΝΑΤΟ, εγκεφαλικά νεκρού κατά τον Μακρόν, δηλώθηκε ότι θα υπάρχει ανοιχτό τηλέφωνο για τυχόν προβλήματα που ήθελαν προκύψει μεταξύ των δύο αντίπαλων μερών, ημών και της Τουρκίας.
Η ελληνική πλευρά δήλωσε ευχαριστημένη και ικανοποιημένη για όλα αυτά, όμως ποια είναι η ωμή αλήθεια και τι πρέπει να κρατήσουμε ως τελικό αποτέλεσμα; Δηλαδή, να το εκστομίσουμε πιο απλά, τι ακριβώς κέρδισε απ’ αυτή την πολυθρυλούμενη συνάντηση η χώρα μας στην οποία προσδοκούσε τόσα πολλά; Να δηλώσουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες την λεκτική συμπαράστασή τους στις χώρες της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας; Μα αυτό έγινε και γίνεται κάθε λίγο και λιγάκι, απ’ όλους τους γνωστούς αξιωματούχους της Ε.Ε.!
Πρωταγωνιστής όλων αυτών φυσικά ήταν το Βερολίνο, κι’ αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ αφού πλέον είναι ο συνήθης κανόνας. Συμπεριφορά γνωστή πια, η οποία πάντοτε κρύβεται πίσω από την ιδιαίτερη σχέση μεταξύ αυτού και της ανατολικής χώρας η οποία έχει πλέον καταντήσει καθημερινό πρόβλημα της εξωτερικής μας πολιτικής ωσάν να μην υπήρχαν άλλα προβλήματα με τα οποία πρέπει να ασχοληθούμε, τη στιγμή μάλιστα που είμαστε μέλη της αποκαλούμενης Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά στην ουσία έχουμε την αντιμετώπιση κάποιας περιφερειακής απόφυσης.
Όσον αφορά βέβαια την υποχώρηση του γνωστού τουρκικού σκάφους από τα ελληνικά νερά, αυτό έγινε από τον Τούρκο Πρόεδρο Ερντογάν αφού εξασφάλισε προηγουμένως την υπόσχεση από το Βερολίνο για την μη επιβολή κυρώσεων στη χώρα του. Η αλήθεια και για όσους είχαν αντίθετη, έως τώρα, γνώμη έλαμψε πλέον! Και δεν είναι τυχαίο ότι στα θαλάσσια ύδατα της Κύπρου τα ερευνητικά τουρκικά σκάφη ακόμα παραμένουν.
Είναι ηλίου φαεινότερο, βεβαίως, ότι ακόμα και η Κυπριακή Δημοκρατία πιέστηκε βάναυσα για να πάρει πίσω την απόφασή της για να μην ψηφίσει τα μέτρα εναντίον της Λευκορωσίας εάν δεν υπήρχαν στο τραπέζι ανάλογα εναντίον της Τουρκίας, και φυσικά είναι άγνωστο πόσο στιβαρή ήταν η θέση της ελληνικής κυβερνήσεως σε όλες αυτές τις μαραθώνιες συζητήσεις, όπως τουλάχιστον της παρουσίαζαν τα μέσα μαζικής επικοινωνίας.
Όμως παρ’ όλα αυτά δεν περνάει απαρατήρητο ότι κάτι άλλο βαθύτερο εξυφαίνεται στα διπλωματικά παρασκήνια. Κάποιες αναφορές στην προσπάθεια της Ε.Ε. να εμπλακεί ενεργά στην προσπάθεια επίλυσης του κυπριακού προβλήματος δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας.
Τι πήρε η Κύπρος από την τελευταία σύνοδο της Ε.Ε. αλήθεια; Η απάντηση δυστυχώς είναι ξεκάθαρη. Απολύτως τίποτα! Είναι από κάθε πλευρά απογοητευτικό και ίσως δεν το λαμβάνει υπόψιν της η χώρα μας όσο πρέπει. Πιθανόν να μην μπορεί, πιθανόν άλλα πράγματα να βρίσκονται πίσω, αλλά είναι η ωμή πραγματικότητα.
Η Ευρώπη αδιαφορεί προκλητικά για ένα κράτος μέλος της οποίας μεγάλο τμήμα του εδάφους βρίσκεται υπό τουρκική κατοχή. Να θυμηθούμε το αντίστοιχο που ήρθε πριν λίγα χρόνια για επίλυση στο πρόβλημα κατοχής από την Τουρκία, για μισό αιώνα του κυπριακού εδάφους, ύπουλο σχέδιο Ανάν;
Να θυμηθούμε τη δήλωση του αείμνηστου Τάσου Παπαδόπουλου; Η πρόσφατη έλευση του Αμερικανού υπουργού εξωτερικών στα μέρη μας και οι πρόσφατες αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μάλλον δεν θα έπρεπε να τις θεωρήσουμε τυχαίες.
Κάποια πράγματα φαίνεται πως εξυφαίνονται και συμβαδίζουν εκεί στο σκοτάδι, και πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας. Και δυστυχώς θα εμπλακούν σε αυτή τη διαδικασία δυνάμεις καθ’ όλα ανθελληνικές κρατώντας κάποια ανίκανα για την πολύπειρη ιστορία προσχήματα!