Τώρα που ο Ντόναλντ Τραμπ απομακρύνθηκε από τον Λευκό Οίκο, κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν διαπιστώνουμε ότι η άνοδος και η πορεία του έως εκείνα τα υψηλά αξιώματα, δεν υπήρξε καθόλου τυχαία. Ίσως μια πρώτη διαπίστωση και εξήγηση είναι ότι κατάφερε να φέρει με το μέρος του μεγάλες κοινωνικές ομάδες οι οποίες ένοιωθαν παροπλισμένες και απαξιωμένες από τις προηγούμενες ηγεσίες τους, ίσως να ίσχυαν περισσότερα με κυρίαρχη την ακραία δημαγωγική του τακτική και πολιτική.

Πολλοί ισχυρίζονται ότι θα γραφτεί στην ιστορία της μεγάλης αυτής χώρας, ως ο μοναδικός δημαγωγός και λαϊκιστής Προέδρος, αλλά δεν είναι αυτή η αλήθεια και η πραγματικότητα. Αυτή εντοπίζεται ιστορικά, στο μεγάλο χωνευτήρι του αμερικάνικου Νότου, από τη Βιρτζίνια ανατολικά, μέχρι την Πολιτεία του Τέξας δυτικά,  και στην πολυποίκιλη και ενδιαφέρουσα ιστορία του, με κυρίαρχο θέμα την διαμάχη μεταξύ ρεπουμπλικάνων και δημοκρατικών με ζωτικής σημασίας θέματα αντιπαράθεσης τον ικανοποιητικό έλεγχο των μαύρων και των  φτωχοποιημένων λευκών του Νότου, την υφαρπαγή της ψήφου τους και την ανέλιξή τους στην Προεδρία των ΗΠΑ.

Κι’ αν όλα αυτά συνέβησαν πριν δυό αιώνες, και στον εικοστό αιώνα πολλές ενέργειες βρίσκονταν στο ίδιο μήκος κύματος με τους προηγηθέντες, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον φόβο των λευκών για απώλεια θέσεων εργασίας από τους φτηνούς μαύρους εργάτες, ειδικά μετά τη μεγάλη μετανάστευση των μαύρων στον αμερικάνικο Βορρά και το πέρας του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου όταν οι βιομηχανικοί κολοσσοί του Βορρά αναζητούσαν απεγνωσμένα εργατικά χέρια για την ανοικοδόμηση της χώρας.

Στη συνέχεια, για να επανέλθουμε, πολλοί λαϊκιστές πολιτικοί του Νότου, μετακομίζοντας στις εξουσίες του Βορρά, λησμόνησαν όλα όσα υποσχέθηκαν και έγιναν μέρος του κατεστημένου. Όμως, ο Τραμπ δεν ήταν πολιτικός, ήταν ένας πολύ πετυχημένος επιχειρηματίας, ο οποίος όμως χρησιμοποίησε έξυπνα τον ελκυστικό στις μάζες λαϊκισμό και την εκμαυλιστική  δημαγωγία και έκανε όσα γνωρίζουμε.

Πολλοί εντελώς πρόχειρα τον παρομοίασαν σε κάποιες πτυχές του με τους Χίτλερ και Μουσολίνι, όμως κατά την προσωπική μας γνώμη κάτι τέτοιο δεν ευσταθεί, δεδομένου ότι οι δύο τελευταίοι είχαν την υποστήριξη του στρατιωτικού και ακαδημαϊκού κατεστημένου στις χώρες τους, ενώ ο Τραμπ όχι.

Ο απερχόμενος Αμερικανός Πρόεδρος, ανήλθε στο ανώτατο αξίωμα της χώρας, ως απάντηση στις άλλες συστημικές πολιτικές δυνάμεις της Αμερικής να αρθρώσουν έναν πιστευτό πολιτικό λόγο και να εφαρμόσουν μια πολιτική που να δίνει λύσεις σε καίρια κοινωνικά προβλήματα μεγάλων πληθυσμιακά μαζών. Υπεστήριζε ερχόμενος από τον κόσμο των επιχειρήσεων, ότι έφερνε μαζί του κάτι  το καινούργιο, κάτι που θα αλλάξει τη μοίρα όλων προς το καλύτερο με μεγάλη πειθώ ειδικά στον χώρο των φτωχών λευκών αλλά και μαύρων.

Υποσχόταν ότι θα ερχόταν ως ανανεωτής της πολιτικής ζωής της Αμερικής, ως απάντηση σε ένα πολιτικό σύστημα παρηκμασμένο και αναποτελεσματικό. Στόχευσε στην αγωνία των πολιτών χρησιμοποιώντας τον λαϊκισμό του τύπου ‘Πρώτα η Αμερική’ ή ‘Η Αμερική στους Αμερικανούς’, και τόσα άλλα γνωστά, ειδικά σε εμάς από παλιότερες αλλά και νεότερες δεκαετίες.

Όμως, αργότερα, τι ακριβώς εφάρμοσε, το γράφει ήδη ετούτη την ώρα  η ιστορία. Κεντρικής σημασίας ζητήματα της πολιτικής του ήταν ότι αμείβεται μόνον όποιος εργάζεται, δεν υφίσταται λόγος οι πλούσιοι να μοιράζονται τα κέρδη τους με τους φτωχούς,  και ακόμα ότι η πανδημία του κορονοϊού δεν αποτελεί λόγο να σταματήσει η εργασία από επιχειρήσεις και πολίτες, με τα γνωστά βεβαίως στη συνέχεια αποτελέσματα.

Ύψωσε τείχη, ή πιο σωστά τα επέκτεινε,  ανάμεσα στο Μεξικό και τις Νότιες Πολιτείες  της χώρας του, έδιωξε με κάθε τρόπο όσους μετανάστες μπόρεσε, δημιούργησε προβλήματα ανάμεσα στην Αμερική και την Ευρωπαϊκή Ένωση, περιόρισε τις δαπάνες των ΗΠΑ που αποσκοπούσαν στην άμυνα της δύσης, ζητώντας επιτακτικά την αύξηση και του ποσοστού των χωρών της Ε.Ε. γι’ αυτόν το σκοπό, και έφερε απέναντί του την Κίνα, σε χειρότερο βαθμό  απ’ ότι ήταν προηγουμένως και οδηγώντας τις δύο χώρες σε άκρατο ανταγωνισμό, ο οποίος βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη και κατά πάσα πιθανότητα θα συνεχισθεί όλον τον καινούργιο αιώνα που διανύουμε.