Σε σχετικά πρόσφατο άρθρο μου με τον τίτλο «Τα επτά αμύγδαλα του προέδρου», που δημοσίευσε η «Π» στις 13-7-2022, επεσήμαινα, μεταξύ άλλων, και τους κινδύνους που εγκυμονούσε τότε η απόφαση του πρωθυπουργού να μην προκηρύξει τελικά τις φημολογούμενες πρόωρες εκλογές, διευρύνοντας έτσι το διάστημα μέχρι την διεξαγωγή τους.
Στο «τρίτο αμύγδαλο» με τη γεύση του απρόοπτου, που όπως έγραφα χαρακτηριστικά, «δεν θα ήθελε σε καμία περίπτωση να δοκιμάσει ο πρωθυπουργός», εντόπιζα τον κίνδυνο της εμφάνισης κάποιου απροσδόκητου συμβάντος, «με την οσμή ενός σκανδάλου». Και να που δεν άργησε να με επιβεβαιώσει η πραγματικότητα! Σαν βόμβα «έσκασε» το σκάνδαλο των υποκλοπών. Ένα μεγάλο, σοβαρό σκάνδαλο, που δεν είχε μόνο οσμή, αλλά και κρότο εκκωφαντικό! Ίσως τώρα, μετά από όλες αυτές τις εξελίξεις, να σκεφτεί, σοβαρά πια ο πρωθυπουργός, τις πρόωρες εκλογές…
Οι τελευταίες αποκαλύψεις για την παρακολούθηση των κινητών τηλεφώνων, του προέδρου του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, Νίκου Ανδρουλάκη, του δημοσιογράφου Θανάση Κουκάκη, αλλά και άλλων 7-8 πολιτικών προσώπων, σύμφωνα με την «Καθημερινή», αποτελούν εξαιρετικά σοβαρά και μείζονα ζητήματα, τόσο για τον κοινοβουλευτικό μας βίο, όσο και για την ίδια την Δημοκρατία μας.
Εν τω μεταξύ, όλα τα πιθανά σενάρια θα συνεχίσουν να κυκλοφορούν. Δεν είναι λίγοι εκείνοι, για παράδειγμα, που υποστηρίζουν ότι παρακολουθούσαν τον κύριο Ανδρουλάκη, για γεγονότα που συνδέονται με την προσωπική του ζωή, με σκοπό να χρησιμοποιηθούν τα ευρήματα αυτά μελλοντικά ως στοιχεία εκβιασμού, στην περίπτωση που δεν θα δεχόταν να συγκυβερνήσει με την ΝΔ.
Αίσθηση όμως προκαλεί και η στάση της δικαιοσύνης μπροστά σε αυτό το μεγάλο σκάνδαλο. Από τη μια μεριά, ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, κάλεσε άμεσα τον δημοσιογράφο Τάσο Τέλλογλου, με αφορμή μια ανάρτησή του στα κοινωνικά δίκτυα, περί παρακολούθησης και του σημερινού πρωθυπουργού από ιδιώτη το 2018. Από την άλλη μεριά πάλι, 12 μέρες μετά την αποπομπή τους από το Μαξίμου, τόσο ο κ. Δημητριάδης, όσο και ο κ. Κοντολέων, δεν έχουν κληθεί από κάποια Αρχή για να δώσουν εξηγήσεις.
Στο ίδιο διάστημα, ούτε οι εταιρείες που εμπλέκονται, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, σ’ αυτήν την υπόθεση, και ιδιαίτερα η «Intellexa» που εμπορεύεται το «Predator», δεν έχουν δεχτεί κάποια όχληση από τις αρμόδιες Αρχές.
Δεν γνωρίζω ποιό κατά σειρά ήταν το τελευταίο διάγγελμα του πρωθυπουργού προς τον ελληνικό λαό – από τα αναρίθμητα που έχει εξαγγείλει μέχρι σήμερα – ξέρω όμως πως ήταν το χειρότερο! Νομίζω ότι θα ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα αν δεν έλεγε απολύτως τίποτα. Πολλές φορές, ξέρετε, η σιωπή αποδεικνύεται «χρυσός», γιατί είναι πιο πειστική από τα ένοχα λόγια. Γιατί δεν ήταν πειστικά τα λόγια του πρωθυπουργού.
Προσπάθησε να μας μπερδέψει όλους με αυτά που του έγραφαν οι σύμβουλοί του και ο ίδιος τα διάβαζε στο μόνιτορ, αλλά δεν τα κατάφερε. Η δικαιολογία, ότι η παρακολούθηση Ανδρουλάκη «είναι νόμιμη, αλλά πολιτικά μη αποδεκτή», δεν «στέκεται» ακόμα και στην απλή λογική ενός πολίτη. Μπορεί μεν να μην είμαστε όλοι εξοικειωμένοι με την πολιτική ρητορική, πλην όμως είμαστε, οι περισσότεροι τουλάχιστον από εμάς, καχύποπτοι με την πολιτική πλάνη, η οποία περισσεύει, δυστυχώς, σε τούτο τον τόπο!
Επίσης, ο πρωθυπουργός στο διάγγελμά του δεν ανέφερε καν το σύστημα παρακολούθησης «Predator», ενώ η ελληνική κυβέρνηση αρνείται ότι το χρησιμοποίησε. Διαβάζουμε όμως στο Politico: «Σύμφωνα με μια έκθεση της ομάδας ανάλυσης απειλών της Google από τον περασμένο Μάιο, είναι πιθανό ότι οι υποστηριζόμενοι παράγοντες από την κυβέρνηση στην Ελλάδα έχουν αγοράσει λογισμικό για να χακάρουν τηλέφωνα με σκοπό την παρακολούθηση».
Αλλά και η εφημερίδα «New York Times», που έγραψε για «σκάνδαλο που θυμίζει τα χρόνια της χούντας», αποκάλυψε πως, «μόνο πέρυσι δόθηκαν εντολές για πάνω από 15.000 παρακολουθήσεις». Δηλαδή με άλλα λόγια, το παρακράτος είναι εδώ (ιδιοκτήτες ΜΜΕ, ολιγάρχες και διαπλεκόμενοι παράγοντες) και συγκυβερνά με το αποκαλούμενο «επιτελικό κράτος» του κυρίου Μητσοτάκη…
Από το τελευταίο διάγγελμα του πρωθυπουργού, δεν αναμέναμε βεβαίως να μάθουμε διευθύνσεις και ονόματα. Αναμέναμε όμως την ανάληψη της πολιτικής ευθύνης από τον ίδιο, με γενναιότητα και ειλικρίνεια, για τη σκοτεινή αυτή υπόθεση. Αναμέναμε όμως επίσης και ένα «συγνώμη» προς τον κύριο Ανδρουλάκη, το οποίο όμως δεν ακούσαμε.
Οι παραιτήσεις του Διοικητή της ΕΥΠ και του Γενικού Γραμματέα του Πρωθυπουργού, δεν αρκούν για να καλύψουν την οσμή αυτού του σκανδάλου, την πολιτική ευθύνη του οποίου φέρει ακέραια ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Εκείνος είναι ο πολιτικός προϊστάμενος του Αρχηγού της ΕΥΠ, αφού ο ίδιος το επιδίωξε νομοθετικά να είναι, από τις πρώτες του κιόλας στιγμές στο τιμόνι της διακυβέρνησης της χώρας.
Το γεγονός μάλιστα ότι «δεν ήταν ενήμερος για ό, τι συνέβη», όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο ίδιος, όχι μόνο δεν τον απαλλάσσει από την ενοχή, αλλά τον καθιστά, αν μη τι άλλο, ανεύθυνο, ανίκανο και αναξιόπιστο. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης μάλιστα, προχωρώντας ακόμα ένα βήμα παραπέρα, έσπευσαν να τον χαρακτηρίσουν και «επικίνδυνο», ζητώντας την παραίτησή του.
Θα μπορούσε όμως και κάποιος να πιστέψει πως, το δεξί του χέρι, ο εξ απορρήτων του και ανιψιός του, κύριος Δημητριάδης, αλλά και ο εκλεκτός του διορισμένος από τον ίδιο, Διοικητής της ΕΥΠ, κύριος Κοντολέων, δρούσαν κυριολεκτικά πίσω από την πλάτη του; Δηλαδή, ο κύριος πρωθυπουργός στο διάγγελμά του, ούτε λίγο ούτε πολύ, παραδέχτηκε ότι συγκυβερνούσε με παρακρατικούς και ο ίδιος δεν είχε πάρει χαμπάρι;
Οι παρακολουθήσεις βεβαίως και οι τηλεφωνικές υποκλοπές, έχουν στη χώρα μας πλούσια ιστορία, προδικτατορικά και μεταπολιτευτικά, αποτελώντας μια τεράστια πληγή για τη Δημοκρατία μας. Τα ονόματα, Θεοφάνης Τόμπρας, με το παρατσούκλι «πράσινος αρχικοριός», και Χρήστος Μαυρίκης, γνωστός στην πιάτσα και ως «γαλάζιος εθνικός κοριός», μπορεί να μην θυμίζουν κάτι στις νεότερες γενιές, αλλά είναι ταυτισμένα με την αρχαϊκή εποχή των υποκλοπών, ως εξουσιαστική πρακτική στον πολιτικό βίο του τόπου μας.
Αποτελούν όμως ταυτόχρονα και τα πιο ευδιάκριτα «στίγματα» στις πολιτικές διαδρομές, τόσο του Ανδρέα Παπανδρέου, όσο και του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Τώρα όμως έχουμε πια εκσυγχρονιστεί. Από τους «προϊστορικούς» κοριούς έχουμε περάσει στα αρπακτικά (Predator), οι τηλεφωνικές παρακολουθήσεις αποκαλούνται πλέον «επισυνδέσεις» και η πολιτική αθλιότητα αναβαθμίζεται σε πολιτικοκοινωνική επιστήμη.
Οι τρομακτικές δυνατότητες που παρέχει η εξελιγμένη τεχνολογία οδήγησαν στη δημιουργία μοντέρνων υπερσυστημάτων παρακολουθήσεων και υποκλοπών, περιορίζοντας όμως τον ιδιωτικό μας βίο, την κοινωνική ομαλότητα, αλλά και αυτήν ακόμα την απρόσκοπτη λειτουργία του πολιτεύματος. Η πρόοδος βεβαίως είναι φανερή σε τεχνικό επίπεδο, όμως σε ανθρώπινο, αποτελεί μάλλον μια ανησυχητική εξέλιξη…
Είτε είναι κοριοί, είτε ψηφιακά αιμοβόρα έντομα, είτε αρπακτικά, συνεχίζουν να υπάρχουν ανάμεσά μας και να αναπτύσσονται στους σκοτεινούς αρμούς της εξουσίας, προκαλώντας αλλεργικά σοκ, παραιτήσεις και τρόμο στις κυβερνήσεις που τα συντηρούν, όταν συμβεί το «ατύχημα» και πέσει πάνω τους το φως. Γιατί, το πιο σημαντικό κομμάτι της επικοινωνίας σήμερα, φαίνεται πως είναι αυτό που ακούγεται αλλά δεν λέγεται. Το επιβεβαιώνει άλλωστε και ο γνωστός Σαιξπηρικός αφορισμός: «Άκουγε πολλούς, μίλα σε λίγους…».
https://moschonas.wordpress.com