Σύμφωνα με τα κατά Ματθαίου και Λουκά Ευαγγέλια, στη διάρκεια της δίκης του ο Ιησούς οδηγήθηκε πολλές φορές από τον ένα στον άλλο αρμόδιο, «από τον Άννα στον Καϊάφα», μέχρι να αποσαφηνιστεί το κατηγορητήριο και να αποφασιστεί η τύχη του.
Είναι γνωστή η ιστορική αυτή αναφορά εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια, η οποία παραμένει επίκαιρη μέχρι και σήμερα, ως μια δημοφιλής λαϊκή ,παροιμιώδης φράση στις κοινωνίες των χριστιανικών λαών της γης.
Η φράση αυτή συνηθίζεται να χρησιμοποιείται είται όταν ο πολίτης παραπέμπεται από τη μια αρμόδια υπηρεσία στην άλλη, σε μια συνεχιζόμενη ταλαιπωρία καθυστερώντας τη λήψη απόφασης για το πρόβλημα που υπάρχει.
Συνήθως η παλιά αυτή τακτική υποκρύπτει την αδικία και την υποκρισία αμφοτέρων «Άννα και Καϊάφα», για μια άδικη, προειλημμένη απόφαση εναντίον εκείνου που άγεται και φέρεται υποκριτικά ενώπιόν τους.
Σύμφωνα με τους τέσσερις Ευαγγελιστές, τους Άγιους Πατέρες και την παγκόσμια ανθρώπινη χριστιανική συνείδηση, ο Χριστός γεννήθηκε, δίδαξε, βασανίστηκε, σταυρώθηκε και αναστήθηκε, αίρων τις αμαρτίες του κόσμου για τη σωτηρία των ανθρώπων.
Φέτος λίγες ημέρες πριν από την Ανάσταση έρχονται πιο κοντά και μελαγχολικά στη μνήμη των Ελλήνων τα πάθη που τράβηξε και ο ανηφορικός Γολγοθάς που ανέβηκε ο Χριστός μέχρι τη σταύρωσή του.
Έτσι και ο Ελληνικός λαός σήμερα αίροντας τις αμαρτίες και τα λάθη προηγούμενων ετών, τραβά το δικό του Γολγοθά, με περικοπές, φορολογίες, στερήσεις και στην πλάτη του τον δυσβάστακτο σταυρό της συνεχιζόμενης οικονομικής κρίσης.
Επί οκτώ συνεχόμενα χρόνια άγεται και φέρεται από τη μια κυβέρνηση στην άλλη, από την πρώτη αξιολόγηση στην επόμενη από το πρώτο μνημόνιο στο δεύτερο, στο τρίτο και στο τέταρτο, όπως τον καιρό εκείνο ο Ιησούς από τον Άννα στον Καϊάφα.
Είναι ένα παρόμοιο έργο με διαφορετικό σκηνικό και διαφορετικούς πρωταγωνιστές που στο ρόλο εκείνου ο οποίος σηκώνει το σταυρό του μαρτυρίου βρίσκεται ο λαός της πλειοψηφίας των αθώων Ελλήνων εργαζομένων, συνταξιούχων.
Το ρόλο των «Ρωμαίων κατακτητών-δανειστών» παίζουν οι Ευρωπαίοι εταίροι και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Είναι εκείνοι που ελέγχουν την οικονομία, τις κυβερνήσεις, τις αγορές και πάντες τους λαούς της γης. Ο Άννας και ο Καϊάφας είναι τα κόμματα εξουσίας στην Ελλάδα, που διαχρονικά φέρουν και άγουν τον λαό χωρίς να του λένε την αλήθεια, παρά μόνο ότι για το μαρτύριό του φταίνε οι προηγούμενοι, ενώ το ζητούμενο πρόβλημα του λαού παραμένει άλυτο.
Οι δώδεκα πρωθυπουργοί της μεταπολίτευσης, εκλεκτοί του λαού άλλοτε, οι ζώντες πλην των τεθνεώτων, σιωπηλοί – μουδιασμένοι κρατούν αποστάσεις, όπως έκαναν και οι μαθητές του Χριστού την ώρα του μαρτυρίου και της σταύρωσης…
Στον άχαρo ρόλο του «Ιούδα» που πρόδωσε το λαό την τελευταία ώρα, είναι εκείνος που ζητούσε τη ρήξη με τους «Ρωμαίους», η οποία τελικά δεν έγινε αφού κατά βάθος ούτε ο ίδιος ο λαός την ήθελε.
Μπήκαμε πλέον στην τελική ευθεία του «Λαϊκού δράματος», διανύοντας το τελευταίο εξάμηνο και τον Αύγουστο του 2018 τελειώνουν τα μνημόνια, θα έλθει η Ανάσταση της οικονομίας όπως προαναγγέλλεται.
Μ’ αυτές τις μελαγχολικές σκέψεις της Μεγάλης Εβδομάδας που διάγουμε είναι βέβαιο ότι δεν υπάρχει καμία σύγκριση του θείου δράματος με το δράμα της Ελληνικής κοινωνίας, παρά μόνο υπό τη μεταφορική του έννοια. Μπορεί η θρησκευτική ιστορική μνήμη να προκαλείται από τη σημερινή κοινωνική πραγματικότητα, όμως είναι βέβαιο ότι για να έλθει η ανάσταση στο λαό πρέπει να προηγηθεί η σταύρωσή του.
Γι’ αυτό λίγες ημέρες πριν από την Ανάσταση του Κυρίου πρέπει να προσευχηθούμε και να ευχηθούμε να γίνει ένα πραγματικό Ελληνικό θαύμα.
Να έλθει η Ανάσταση της Ελλάδας, χωρίς τελικά να οδηγηθεί στη σταύρωση ο Λαός της…