Σωρεία αποκαλύψεων για σεξουαλική, ψυχολογική και λεκτική βία για τον καλλιτεχνικό μας κόσμο, αφού καθημερινά πληθαίνουν οι φωνές που καταγγέλλουν αποκλίνουσες συμπεριφορές εναντίον ηθοποιών. Ο ίδιος ο Πρόεδρος του σωματείου Ελλήνων Hθοποιών Σπύρος Μπιμπίλας δήλωσε πως εκτός των υποθέσεων που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, κάθε μέρα στο γραφείο του, συνεχώς φτάνουν φωνές για άγνωστες υποθέσεις.
Τα παραπάνω ανάγκασαν και τους σπουδαστές της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, μέσω ανακοίνωσής τους στο διαδίκτυο, να εκφράσουν αφενός την αλληλεγγύη, καθώς και την στήριξή τους σε όσους είχαν το θάρρος να καταγγείλουν δημόσια τα περιστατικά βίας και αφετέρου να προτρέψουν να ακολουθήσουν και άλλοι το παράδειγμά τους, να σπάσουν την σιωπή τους και φυσικά να μιλήσουν. Αντιλαμβανόμενοι βέβαια την σοβαρότητά της κατάστασης, οι ίδιοι επιθυμούν να συνδημιουργήσουν έναν χώρο, όπου θύματα τέτοιων συμπεριφορών να μπορούν να μιλήσουν ελεύθερα, να καταγγείλουν, να διεκδικήσουν και να δικαιωθούν.
Σίγουρα βέβαια όλα αυτά τα παρατράγουδα που μαστίζουν την κοινωνία μας και στην προκείμενη περίπτωση τον χώρο της τέχνης σε καμία περίπτωση δεν θα τα επιθυμούσε η ίδια η τέχνη, αφού άλλοι είναι οι στόχοι της και οι σκοποί της, αλλού αποβλέπουν και σίγουρα θα ήθελαν ή θα έπρεπε οι άνθρωποί της αυτοί που την υπηρετούν να αποβλέπουν σε μια υψηλής στάθμης κοινωνία, μια κοινωνία ισότητας, δικαιοσύνης, αλληλεγγύης και αλληλοσεβασμού, αλλά και παιδείας! Τέτοιες μέρες…
Σε μεγάλη ηλικία ο αρχηγός των Fιλελεύθερων Θεμιστοκλής Σοφούλης είχε αναλάβει την κυβέρνηση το 1945 μετά την απελευθέρωση. Μια κυβέρνηση που συμεπριφλαμβάνει μεγάλα όνοματα πολιτικών ανδρών, υπουργών, όπως: Γ. Καφαντάρης, Ε. Τσουδερός, Γ.Καρτάλης, Σ. Μερκούρης και άλλοι. Αυτή η κυβέρνηση διενήργησε και τις μεταπολεμικές εκλογές της 31ης Μαρτίου 1946. Ο λαός προσπαθούσε να βρει την ισορροπία του. Χρήματα δεν υπήρχαν. Οι δουλειές ήταν δύσκολες. Οι άνθρωποι προσπαθούσαν να ξεχάσουν το τι είχαν περάσει και το είχαν “ρίξει έξω”. Γεμάτα τα κέντρα, αλλά και οι ταβέρνες με κόσμο.
Η Ουνρα έφερε ρούχα και παπούτσια για τους γυμνούς και ταλαιπωρημένους Ελληνες. Επίσης, τσουβάλια με αλεύρι από τις ΗΠΑ. Αυτή η αναγραφή υπήρχε έξω από το κάθε τσουβάλι! Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής που οι δικοί μας το μετάφραζαν “Ήρθε Πάλι Αλεύρι”. Επανέρχομαι στα ρούχα που ήταν αμερικάνικα, μεγάλα και παρδαλά και οι φορώντες αυτά έμοιαζαν με θεατρίνους ξεπεσμένου θεάτρου και μάλιστα επαρχιακού.
Θύμιζαν τους κλόουν και τους αρλεκίνους. Οι πιο κοντοί και μικρόσωμοι είχαν πρόβλημα, γιατί τους είχαν διανεμηθεί ρούχα τεραστίων διαστάσεων, που δεν φοριόντουσαν χωρίς επισκευή. Όσοι είχαν να πληρώσουν τον ράφτη, κατάφεραν να τα φορέσουν. Της μόδας εκείνη τη περίοδο ήταν και τα καπέλα, καβουράκια ως επί το πλείστον, καθώς και τα μακριά παλτά της Ούνρα, που και γι αυτά επιστρατεύτηκαν ραφτάδες προκειμένου να τα διορθώσουν.
Οσοι λοιπόν σουλούπωναν τα ρούχα που έπαιρναν τα φορούσαν. Για του άλλους που δεν μπορούσαν να κάνουν τις απαραίτητες μεταποιήσεις, το θέαμα ήταν κωμικό.
Εκείνη την εποχή κυκλοφορούσαν πολλά ανέκδοτα για όλα αυτά. Μερικοί που οικονομούσαν χρήματα με παρανομίες, δικαιολογούσαν το καλό και ακριβό τους ντύσιμο με τάχα διανομή ιματισμού της Ούνρα. Ο κόσμος δεν το πίστευε, αλλά αυτοί είχαν την ψευδαίσθηση ότι παρουσιάζουν ένα άλλοθι για τις ανομίες τους.
Έμεινε λοιπόν στην ιστορία το ανέκδοτο με την μεγάλη ηθοποιό Μαρίκα Κοτοπούλη, όπου μια νεαρή του θιάσου στο θέατρο “Ρεξ” που πήγαινε κάθε βράδυ, φορούσε κάθε φορά καινούργιο φόρεμα. Η Κοτοπούλη απόρησε και ρώτησε τη νεαρή ηθοποιό πού βρήκε το φόρεμα. Η εναλλαγή φορεμάτων ήταν δύσκολο πράγμα για εκείνη την εποχή της ανέχειας. Την πρώτη φορά η νεαρή απάντησε, ότι πρόκειται για φόρεμα της Ουνρα.
Η Κοτοπούλη διατήρησε κάποιες επιφυλάξεις. Τη δεύτερη φορά είδε την νεαρή ηθοποιό με άλλο φόρεμα. Τη ρώτησε πώς το βρήκε και εισέπραξε την απάντηση: “Από την Ούνρα κυρία Μαρίκα”, Η Κοτοπούλη το άφησε κι αυτό να περάσει χωρίς ιδιαίτερο σχολιασμό. Μετά όμως από λίγες ημέρες την ξαναβλέπει με ένα ολοκαίνουργιο φόρεμα και ετοιμάζεται να της επιτεθεί, αφού όμως πρώτα την ρωτάει πώς το βρήκε και παίρνει την παρακάτω απάντηση: “Και αυτό από την Ούνρα, κυρία Μαρίκα”.
Φυσικά η Κοτοπούλη δεν κρατήθηκε και έγινε βαπόρι από τον θυμό της και από το θράσος της νεαράς ηθοποιού:
“Ακουσε κοπέλα μου! Εμείς την Ούνρα στα νιάτα μας την λέγαμε… αλλιώς”.
Οι άλλοι ηθοποιοί που ήταν μάρτυρες της σκηνής γέλασαν με την ψυχή τους από την εύστοχη απάντηση της Κοτοπούλη που χρησιμοποίησε μια πολύ βαριά λέξη. Η νεαρή ηθοποιός έβαλε κάτω το κεφάλι, δεν τόλμησε να αρθρώσει λέξη και από τότε έπαψε να εμφανίζεται με τα φορέματα της “Ούνρα” τα οποία της χάριζε ένας νεόπλουτος εραστής της!
Ετσι λοιπόν τα δέματα ιματισμού πολλές φορές χρησιμοποιήθηκαν και για την απόκρυψη παράνομων ερωτικών δεσμών ή νεοπλουτίστικων εμφανίσεων που ήταν επόμενο, να σχολιάζονται από το λαό εκείνη τη δύσκολη περίοδο, των μεγάλων στερήσεων, της φτώχειας και της ανεργίας!