Πρώτοι στον κόσμο, λέει, είμαστε στους πνιγμούς των λουόμενων, πρώτοι, λέει, και στα θανατηφόρα τροχαία! και νάτανε, λέει μόνο αυτά; Εχει και συνέχεια…
Πρώτοι στην Ευρώπη στα σκουπίδια, στην τσαπατσουλιά, στην ανοργανωσιά, στην ασυνεννοησία, στο λαϊκισμό, στα ψέματα, στους… λαγούς με πετραχείλια, στη γραφειοκρατία, στη μεγαλύτερη καθυστέρηση των παραγωγικών τουλάχιστον έργων. Βλέπε Ελληνικό, βλέπε Τοπλού, βλέπε αεροδρόμιο Βάση, Καρτερός και χιλιάδες άλλα. Υπόψιν ότι είμαστε και σε κρίση και που το μόνο πράγμα για να βγούμε από αυτή είναι τα έργα, οι επενδύσεις οι μεταρρυθμίσεις και το… μυαλό μα πούντο;
Παρέλειψα να πω ότι είμαστε πρώτοι στα λαθραία και στις πυρκαγιές!
Εδώ θα που λίγα λόγια για τις πυρκαγιές.
Δεν ‘πα να τριπλασιάσουνε την πυρασφάλεια σε υλικό και σε ανθρώπινο προσωπικό, το ίδιο και σε όλες τις άλλες υπηρεσίες στις οποίες ασχολούνται για το ίδιο θέμα; Αν δεν υπάρχει στρατηγική, προγραμματισμός, πρόληψη, συντονισμός, ένας ενιαίος φορέας και όχι το ανεύθυνο σκορποχώρι όπου ο καθείς μέχρι να πάρει… στροφές, μέχρι να πάρει απόφαση κατόπιν πολυήμερης πολυλογίας, φαφλατοσύνης και με ατέλειωτες γνώμες και όλοι αυτοί οι φορείς μέχρι να συγκεντρώσουν σε ένα σημείο τις γνώσεις τους για να πάρει μπροστά η κεντρική απόφαση, τη φουνάρα την έχει υπό έλεγχο η… θάλασσα, αφού έχεις αφήσει πίσω της Σόδομα και Γόμορρα, την αληθινή κόλαση! (κάπως καλύτερα θα πρέπει να ‘ναι στην κόλαση…!)
Μούρθε τώρα μια ιδέα! Μήπως θένε να είναι έτσι σκορπισμένοι οι φορείς, για να μην αναλαμβάνει κανείς την ευθύνη;
Για μένα τη μεγαλύτερη ευθύνη την έχει το Δασαρχείο, βέβαια όπως είναι τώρα οι νόμοι. Εάν το Δασαρχείο δεν επιτρέπει να κοπεί όχι μόνο ένα δέντρο, αλλά ούτε ένα κλωναράκι από πεύκο ή ό,τι άλλο, πως θα γίνουν αντιπυρικές ζώνες πως θα γίνουν πλατείες, δρόμοι φαρδιοί κ.λπ. Ο νόμος ο παλιός θα πρέπει ν’ αλλάξει, όπως και τόσοι άλλοι παμπάλαιοι και να προσαρμοστούμε στα καινούργια δεδομένα.
Στην Ευρώπη, άκουσα, ότι κανένα χωριό, κανένας οικισμός δεν είναι μέσα στο δάσος. Το δάσος είναι γύρω γύρω και μακριά σε κανονισμένη απόσταση, ώστε η φωτιά να μη φτάνει στις κατοικημένες περιοχές. Εγώ θα πρότεινα κάτι πολύ εύκολο κι απλό. Ένα κύκλο γύρω από τον οικισμό, μια αντιπυρική ζώνη με πλάτος 50 μέτρα και για κάθε μεμονωμένο σπίτι το ίδιο. Να κοπούνε τα πεύκα και να μπούνε στη θέση τους πιο αραιά άλλα δέντρα που δεν καίγονται, όπως καστανιές, συκιές, χαρουπιές, κακτοειδή κ.λπ. Ακόμα καλύτερα κηπευτικά, ωφέλιμα και υγιεινά.
Να μην λυπηθούνε τα πεύκα, έτσι κι αλλιώς καίγονται πολλαπλάσια με τις πυρκαγιές και με τις γνωστές τραγικές συνέπειες. Να δημιουργήσουν αντιπυρικές ζώνες κατάλληλες και αρκετές, όχι με τα συνηθισμένα στενά δρομάκια τα οποία δεν εξασφαλίζουν απολύτως τίποτα. Κοροϊδεύουνε τον κόσμο, αλλά να έχουνε το ανάλογο πλάτος που να εξασφαλίζουν τη μη μετάδοση της φωτιάς. Να δημιουργήσουν παντού εξόδους κινδύνου. Να κάνουν παντού όπου χρειάζεται πλατείες ασφαλείας να συγκεντρώνονται εκεί τα μηχανοκίνητα και οι άνθρωποι που κινδυνεύουν.
Να προμηθευτεί το κάθε σπίτι όλα τα απαραίτητα: μάσκες, στολές, δεξαμενές νερού σε κάποιο υψόμετρο για να έχει φυσική ροή και ένα ψεκαστικό να ψεκάζει τα χόρτα το χειμώνα μόλις φυτρώσουνε. Τα ξερόχορτα είναι τα χειρότερα απ’ όλα. Είναι το προσάναμμα, είναι το λάδι στη φωτιά. Ακόμη και κενό να υπάρχει από πεύκα, τα ξερόχορτα θα προχωρήσουν τη φωτιά πιο πέρα στα απέναντι.
Επίσης, πεύκα γύρω από το σπίτι σε κάποια απόσταση να μην επιτρέπονται. Αναζωπυρώνεται το πράσινο με άλλα δέντρα, τα οποία δεν καίγονται ή με κηπευτικά όπως είπαμε. Αν δεν γίνουνε αυτά, οι πυρκαγιές οι θανατηφόρες δεν θα σταματήσουν ποτέ.
Το Δασαρχείο, οι οικολόγοι, οι περιβαλλοντολόγοι κ.λπ, μπορεί να κλαίνε για τα πεύκα που θα κοπούνε, αλλά όταν καίγονται πολλαπλάσια, μαζί με περιουσίες, σπίτια και ανθρώπους δε μιλούνε!..