Μεγάλη η κουβέντα γίνεται αυτές τις μέρες, στα ΜΜΕ και στο διαδίκτυο, σχετικά με την προγραμματισμένη για την Τρίτη 13/2/24 από την ΕΦ.ΣΥΝ. συζήτηση με αυτό το ερώτημα και ομιλητές τον Δ. Τεμπονέρα, (που μάλλον πειστικά του αποδίδεται η πρωτοβουλία), την ΄Εφη Αχτσιόγλου και τον Μαν. Χριστοδουλάκη.
Η παρουσία των συγκεκριμένων ομιλητών αυτόματα παραπέμπει στα κόμματα ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Ν.Α. και ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, των οποίων είναι κεντρικά στελέχη. Αυτόματα επίσης, υποψιάζει και ερμηνεύεται, λόγω πολιτικής συγκυρίας, ως προσπάθεια παρέμβασης στις εσωτερικές τους διεργασίες.
Διεργασίες που αφορούν στις επικείμενες ευρωεκλογές, όπου είναι ήδη εμφανής ο διαγκωνισμός για τη δεύτερη θέση, στο συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ και από τη νέα, μετά τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, κοινοβουλευτική ομάδα.
Λογικές λοιπόν και οι αντιδράσεις κυρίως από τις ηγετικές ομάδες ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, δεδομένου ότι η υπό κομματική συγκρότηση Ν.Α., έχει κάθε λόγο να αναγνωρίζεται στο δημόσιο διάλογο, ως ισότιμος «παίχτης».
Σε αυτή λοιπόν τη συγκυρία, θα ήθελα να παρέμβω, διατυπώνοντας την προσωπική μου άποψη για τα πολιτικά δεδομένα που θα επηρεάσουν καθοριστικά τις εξελίξεις.
Επιγραμματικά και σε τίτλους, νομίζω ότι:
1.Το ερώτημα του τίτλου είναι πραγματικό, αλλά απάντηση μπορεί (ίσως) να δοθεί μόνο μετά τις ευρωεκλογές και με τα δεδομένα της κάλπης.
2.Το επικείμενο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, εάν πραγματοποιηθεί τέλος Φλεβάρη όπως έχει προκηρυχθεί, με τις μέχρι σήμερα διαδικασίες και τον «εσωκομματικό διάλογο» που έχει υπάρξει, θα είναι ένα φιάσκο από κάθε άποψη.
- Η προσπάθεια οργανωτικής συγκρότησης της Νέας Αριστεράς, με τη συνταγή Λαϊκής Ενότητας ή ΜΕΡΑ 25, θα έχει μοιραία την ίδια τύχη.
- Ο στόχος του ΠΑΣΟΚ να κερδίσει τη δεύτερη θέση στις ευρωεκλογές, μπορεί να είναι θεμιτός στα πλαίσια του κομματικού πατριωτισμού, αλλά ούτε το μισοδεξιό-μισοαριστερό κόμμα, ούτε ο αρχηγός του, πρέπει να ελπίζουν ότι μπορούν να αποτελέσουν την απάντηση στο παραπάνω ερώτημα.
- Η κυριαρχία Μητσοτάκη, που με την υπεροπλία στην προπαγάνδα των ΜΜΕ, μοιάζει ακλόνητη, θα είναι παρελθόν πριν το τέλος της δεύτερης 4ετίας του.
Κατ’ αρχάς υπάρχουν εσωκομματικές διακριτές ομάδες (Σαμαρικοί, «παιδιά» Καρατζαφέρη και Καραμανλικοί) που έχουν δικές τους ατζέντες και στέκουν με το όπλο παρά πόδα στη διεκδίκηση μέρους της νομής της εξουσίας.
Από την άλλη, εξίσου ενδιαφερόμενες και με μεγάλη επιρροή, παραμένουν πάντα, οι γεωστρατηγικές και οικονομικές δυνάμεις που στηρίζουν τώρα την κυβέρνηση αλλά και διαχρονικά έχουν ευρύτερο ρόλο και σκοπό τη διατήρηση ενός διαχειρίσιμου από αυτές και σταθερού συστήματος διακυβέρνησης.
- Τέλος δεν πρέπει να βγάζουμε από το οπτικό μας πεδίο, τόσο τις εξελίξεις στην Ευρώπη τα ρεύματα που θα καταγράψουν ταυτόχρονα σε όλες τις χώρες της ΕΕ οι ευρωεκλογές, όσο και τα πολεμικά μέτωπα στην ευρύτερη περιοχή που έχουν ακόμη αρκετό μέλλον.
Η διαφαινόμενη περαιτέρω άνοδος της ακροδεξιάς και η παρατεταμένη προεκλογική περίοδος στις ΗΠΑ σίγουρα θα παίξουν σημαντικό ρόλο.
Κλείνοντας, αφού ήδη πέρασα τις 400 λέξεις που συνηθίζω, να πω ότι έχω επίγνωση του κινδύνου να διαψευστώ σε μια τόσο ρευστή πανευρωπαϊκά και παγκόσμια συνθήκη, όμως η 50χρονη πολιτική εμπειρία μου, λέει ότι έρχονται σημαντικές πολιτικές ανακατατάξεις που θα απαιτήσουν συστηματική αναλυτική προσέγγιση.
*Ο Κώστας Κασαπάκης είναι γεωπόνος