Οδηγώντας στην λεωφόρο Κνωσού μετά από τον Άγ. Κωνσταντίνο και λίγο μετά τον κόμβο Παπαναστασίου, περίπου κάτω από την γέφυρα του ανισόπεδου κόμβου του ΒΟΑΚ, συναντάς δύο σηματοδότες, τον ένα λίγα μέτρα μετά από τον άλλο, με βελάκια προς αριστερά για έξοδο στον ΒΟΑΚ με κατεύθυνση προς Άγ. Νικόλαο. Κάποιοι οδηγοί αγνοούν την ουρά στο κόκκινο βελάκι του πρώτου φαναριού και προχωρώντας παρανόμως χώνονται με θράσος στην ουρά του δεύτερου φαναριού.
Και αυτό γίνεται και όταν ακόμη είναι αναμμένα τα πράσινα βελάκια προς τα αριστερά και τα αυτοκίνητα κινούνται εισερχόμενα στον ΒΟΑΚ για Άγ. Νικόλαο, με μεγάλο κίνδυνο συγκρούσεως.
Άλλη πολύ συνηθισμένη παράβαση είναι η εξής. Σε κάποια διπλά φανάρια, ένα συνηθισμένο και ένα με βελάκια για στροφή π. χ. προς τα αριστερά, κάποιοι απρόσεκτοι (ας τους χαρακτηρίσομε έτσι) παρκάρουν τα αυτοκίνητά τους μπροστά ή σχεδόν μπροστά στο φανάρι αφήνοντας ελεύθερη μόνο μια λωρίδα κυκλοφορίας, για κίνηση π. χ. προς τα αριστερά, και εμποδίζουν την κίνηση προς τα εμπρός.
Όταν ανάβει πράσινο για εμπρός, τα αυτοκίνητα εμποδίζονται να κινηθούν και δημιουργείται κυκλοφοριακό πρόβλημα, ιδίως σε ώρα μεγάλης κίνησης.
Άλλοτε πάλι, στον ΒΟΑΚ, ενώ τρέχεις με ενενήντα ή με εκατό (όπου επιτρέπεται), ορισμένοι οδηγοί αλλάζουν ξαφνικά λωρίδα κυκλοφορίας και χώνονται μπροστά σου χωρίς να βγάλουν φλας, μάλιστα και όταν ακόμη υπάρχει σχετική κυκλοφοριακή συμφόρηση, δημιουργώντας κίνδυνο σοβαρότατου ατυχήματος, πράγμα που είναι πολύ πιθανό όταν όλοι τρέχουν βιαστικοί.
Άλλοτε, σε σχετική κυκλοφοριακή συμφόρηση πάλι, με υψηλές ταχύτητες οχημάτων, ιδίως στον ΒΟΑΚ, κάποιοι κολλούν από πίσω σου, ενώ σου είναι αδύνατο να αλλάξεις λωρίδα για να τους αφήσεις να περάσουν, και τρέχουν έτσι κολλητά από πίσω σου, με κίνδυνο, αν χρειαστεί να πατήσεις φρένο, να πέσουν επάνω σου και να καταλήξεις σε δυστύχημα. Δεν κρατούν αποστάσεις.
Δεν ξέρω αν το να χώνεσαι από τα πλάγια ξαφνικά και παράνομα ανάμεσα σε κινούμενα οχήματα – ιδίως όταν ο άλλος με κάποια σχετική ταχύτητα στρίβει αριστερά ή δεξιά – οφείλεται σε απαιδευσία ή σε νταηλίκι ή στην απουσία σχετικής επίβλεψης από τροχονόμους. Πάντως αυτό είναι και αγενέστατο και άκρως επικίνδυνο.
Γενικώς στην οδήγηση οι Έλληνες δείχνομε ασυγχώρητη αμέλεια και μέγιστη απειθαρχία. Οδηγούμε άτσαλα. Σπάνια ως οδηγοί πειθαρχούμε στα όρια ταχύτητας, σπάνια τηρούμε κανόνες στην στάθμευση. Δεν σεβόμαστε τους πεζούς, αλλά ούτε οι πεζοί σέβονται τους οδηγούς.
Σχεδόν όλοι μας περνούμε συχνά με κόκκινο, παρκάρουμε σε σημεία που απαγορεύεται και δημιουργούμε κινδύνους. Οδηγούμε αντίθετα σε στενούς μονοδρόμους. Οδηγούμε ιππαστί δεσμεύοντας δύο λωρίδες κυκλοφορίας… Όλοι μας, πεζοί και οδηγοί, δείχνουμε εγκληματική απειθαρχία στις κινήσεις μας και μέσα στην πόλη και έξω στους δρόμους της υπαίθρου. Αποτέλεσμα: τρακαρίσματα (έξοδα), τραυματισμοί (νοσοκομείο), θάνατοι (νεκροταφείο).
Απαιδευσία; Νταηλίκι; Αδιαφορία; Αδυναμία της πολιτείας να επιβάλει τον νόμο;
Μυαλό δεν λέμε να βάλουμε.