Δεν είναι της παρούσης στιγμής η ανάλυση της συγκεκριμένης παροιμίας κι’ ούτε χρειάζεται, άλλωστε, γιατί το νόημά της είναι ξεκάθαρο και συγχρόνως πολύ χρήσιμο και αποκαλυπτικό για τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις που βρίσκονται εν εξελίξει, ειδικά, στον πολιτικό σχηματισμό της μείζονος αντιπολίτευσης. Τώρα, αρκετές μέρες μετά την προσγείωση του δίκην άρτια εκπαιδευμένου, αλλά απρόσμενου, αλεξιπτωτιστή στο πολιτικό τεραίν της χώρας, πολλά συμπεράσματα δύνανται να εξαχθούν και κυρίως μετά την ανέλιξή του στην προεδρία του κόμματος αυτού, όσον αφορά πάντοτε την παραπέρα πορεία του.
Έχει αρκετό ενδιαφέρον πράγματι να κατανοήσουμε επακριβώς ότι οι περισσότεροι που τον επέλεξαν στην θέση του κόμματος ήταν ψηφοφόροι της συγκεκριμένης παράταξης. Μετά την διπλή εκλογική συντριβή τους το καλοκαίρι που μας πέρασε, είδαν στο πρόσωπο του Κασσελάκη τον άνθρωπο που θα μπορούσε να νικήσει τον νυν πρωθυπουργό, ο οποίος παρά τις συνεχόμενες ατυχίες και δύσκολες καταστάσεις που βρέθηκαν μπροστά του, συνεχίζει να απολαμβάνει κάποιας περίεργης δημοσκοπικής ασυλίας!
Έτσι οι ψηφοφόροι στον ΣΥΡΙΖΑ άφησαν στην άκρη παλιά και δοκιμασμένα στελέχη τους και επέλεξαν ως επικεφαλής τους έναν άνθρωπο νέο, άφθαρτο και το σπουδαιότερο χωρίς να λάβουν υπ’ όψιν τους πολλά χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του.
Φαίνεται πως μέτρησε πολύ η παρατήρηση ότι είχαν κουραστεί όλοι με το πιπίλισμα των αδιάφορων εν πολλοίς συνθημάτων που εκστόμιζαν σχεδόν όλα τα στελέχη του με κύριο περιεχόμενο το δίπολο ‘δεξιάς’ και ‘αριστεράς’ του προηγούμενου φευ αιώνα, ή οπισθοδρόμησης και προοδευτικότητας, όπως αναγράφεται και στο τίτλο του σχηματισμού.
Άλλο ένα στοιχείο που σίγουρα έπαιξε ρόλο ήταν το γεγονός ότι οι συζητήσεις ανάμεσα στους υποψηφίους ήταν σε μεγάλο βαθμό υποτονικές, δεν προκαλούσαν το γενικότερο ενδιαφέρον, ενώ τώρα με την εκλογή του κ. Κασσελάκη, όλοι βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της δημοσιότητας, τηλεόραση, εφημερίδες και διαδίκτυο, κάτι που συνεχίζεται και την ώρα ετούτη. Εάν φυσικά συνεχιστεί αυτή η πορεία και κυρίως εάν και κατά πόσο θα μεταφραστεί όλο αυτό σε ποσοστά, είναι διαδικασία μετέωρη και μη προβλέψιμη.
Για την ώρα, πάντως, δεν το καταφέρνει! Το νεαρόν της ηλικίας του φαίνεται πως έπαιξε επίσης καταλυτικό ρόλο στην εκλογή του, καθώς και η ικανότητά του να περιφέρεται δεξιά και αριστερά δίνοντας επικοινωνιακά ελκυστικά σώου, όπως πηδώντας πάνω ή κάτω από κάγκελα, ή φτυαρίζοντας λάσπες σε αυλές γνωστών του βέβαια σπιτιών και ελκύοντας την προσοχή όλων σε αυτά, παρά το γεγονός ότι το περιεχόμενο των δηλώσεών του δεν αφορούσε την πολιτική και τις θέσεις του, επιδεικνύοντας παράλληλα πλήρη άγνοια όχι μόνο σε καίρια ζητήματα πολιτικής συμπεριφοράς, αλλά και στοιχειωδών εγκυκλοπαιδικών γνώσεων.
Ίσως το κοινό που τον επέλεξε να μην ενδιαφέρθηκε για όλα αυτά, για προσωπικές συμπεριφορές ή για πολυποίκιλα δικαιώματα κοινωνικών μειονοτήτων και να θέλησε να δοκιμάσει στην πράξη κάτι καινούργιο, σύγχρονο. Άλλωστε και η όποια ιδιαιτερότητά του σε επιλογές σταμάτησε πολύ γρήγορα να αποτελεί πεδίο σχολιασμών για το μεγαλύτερο μέρος της κοινής γνώμης.
Η όλη στρατηγική της προεκλογικής του πορείας φαίνεται ότι υπήρξε καθοριστικής σημασίας για την εκλογή του, όπως βεβαίως και η αμέριστη βοήθεια που του πρόσφεραν όλοι εκείνοι που βρίσκονται πίσω του και οι οποίοι ακόμα δεν έγιναν απολύτως γνωστοί στο κοινό.
Κι εδώ, φυσικά, υπάρχουν πολλά αλλά και αμείλικτα ερωτηματικά και υποθέσεις. Δεν είναι πάντως τυχαίο, ότι όλα τα μέσα επικοινωνίας ασχολήθηκαν με την περίπτωσή του κατά κόρον, όσο κι’ αν αυτά το αρνούνται με ανίσχυρα επιχειρήματα και αστείες δικαιολογίες. Η καμπάνια που έκανε του έδωσε πλεονέκτημα κάτι που δεν εφάρμοσαν οι αντίπαλοί του, θεωρώντας ορισμένοι ότι θα κέρδιζαν σχετικά εύκολα την εσωτερική εκείνη διαδικασία του κόμματος.
Όλα αυτά φυσικά ανήκουν στην ιστορία και τώρα το αμείλικτο ερώτημα που πλανάται είναι τι μέλλει γενέσθαι! Γιατί τα παραπάνω δεν είναι τίποτα άλλο παρά η δύσκολη αλήθεια για την σοβαρότατη κρίση ιδεών που μαστίζει το κόμμα της μείζονος αντιπολίτευσης στη χώρα μας, η οποία φαίνεσαι πως θα συνεχιστεί για πολύ καιρό ακόμη. Ήδη οι τελευταίες δημοσκοπήσεις μπορούν να πείσουν και τον τελευταίο ψηφοφόρο για του λόγου το αληθές, όπως βεβαίως και οι εσωτερικές διαμάχες μεγάλου αριθμού στελεχών του!