Το σημαδιακότερο ίσως γεγονός τον καινούργιο χρόνο στη χώρα μας, μπορούμε άφοβα να ισχυριστούμε ότι υπήρξε το δραματικό σιδηροδρομικό δυστύχημα στην κοιλάδα των Τεμπών. Ήταν σίγουρα ένα σεισμικό ταρακούνημα για την κυβέρνηση η οποία είδε ή μάλλον διείδε πολλά για το μέλλον της και ειδικότερα για την μετά την προσεχή εκλογική αναμέτρηση πορεία της.
Πέρα από τις όποιες ευθύνες, πολιτικές, ατομικές, υπηρεσιακές, κλπ, ενδιαφέρον παρουσίασε η προσπάθεια συγκεκριμένων πολιτικών κύκλων να εκμεταλλευτούν με το χειρότερο τρόπο την απώλεια των νέων. Αν θυμηθούμε τον Καρλ Μαρξ, όμως, «Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα».
Τον προηγούμενο μήνα, γίναμε μάρτυρες ξανά της προσπάθειας γνωστών και αγνώστων κύκλων να οργανώσουν συγκεντρώσεις σε πλατείες αγανάκτησης οι οποίες ετούτη τη φορά θα είχαν περισσότερο μάλλον την έννοια της θλίψης και της οργής για το θλιβερό συμβάν.
Θα πατούσαν πάνω στα χνάρια εκείνων των γνωστών θλιβερών επεισοδίων που έλαβαν χώρα την εποχή της χρεωκοπίας της χώρας, όπου ακραία στοιχεία όλου του πολιτικού φάσματος και λαϊκιστές κατ’ εξοχήν, όργωσαν και ξεσάλωσαν στην πρωτεύουσα έχοντας κατά νου άλλες εποχές και πολιτικά απωθημένα του προηγούμενου αιώνα.
Η ιστορία τα κατέγραψε όλα αυτά, ασχέτως αν ακόμα τα κρατάει στις σελίδες της ώστε να μην διαταράξει το στάτους της πολιτικής σκηνής του τόπου. Γιατί εκεί έγιναν πολλά υποκινούμενα με ευθύνη πολλών και γνωστών!
Στις πάνω και κάτω πλατείες ειπώθηκαν και ακούστηκαν ουκ ολίγα και εναντίον πολλών, από ‘αγανακτισμένους’ χρησιμοποιώντας βία η οποία ξεχείλισε από κομματικούς, τις οίδε, ή μη, υπονόμους και που στρέφονταν εναντίον της καθεστηκυίας τάξης και της δημοκρατίας γενικότερα.
Στοχοποιήθηκαν πολιτικοί αντίπαλοι, χρησιμοποιήθηκε κάθε έννοια ψυχολογικής βίας και κατάπτυστου εκβιασμού και εκφοβισμού και ακολούθησαν όλα εκείνα που είδαμε έξω από τη Βουλή. Τα συνθήματα και οι υποσχέσεις φυσικά που δονούσαν την ατμόσφαιρα, αργότερα ξεχάστηκαν πανηγυρικά! Βεβαίως, δεν θα μπορούσε να γίνει και διαφορετικά!
Τον προηγούμενο μήνα, Μάρτιο, λοιπόν, οι ίδιοι κύκλοι προσπάθησαν εναγωνίως να ενορχηστρώσουν πανομοιότυπα επεισόδια εκμεταλλευόμενοι τον θάνατο παιδιών με αποκλειστικό σκοπό την κομματική εκμετάλλευση εν όψει των προσεχών εκλογών.
Η αξιωματική αντιπολίτευση με τη σειρά της και με αφορμή όλα εκείνα, προσπάθησε να αυξήσει τα ποσοστά της τα οποία όπως τουλάχιστον καταγράφονταν στις γενόμενες, από καιρού εις καιρόν, δημοσκοπήσεις υπολείπονταν καταφανώς από εκείνα της κυβερνητικής παράταξης.
Όμως, για μεγάλη μερίδα πολιτών είναι ακόμα νωπές οι μνήμες της δικής της διακυβέρνησης, με όσα έγιναν ή προσπάθησαν να δημιουργήσουν συγκεκριμένοι κύκλοι στο χώρο της δικαιοσύνης, σε εκείνον που αφορούσε τα τηλεοπτικά μέσα επικοινωνίας, και τόσα άλλα πασίγνωστα, πλέον.
Τα όσα δημοσιεύτηκαν πριν λίγες μέρες, το σκεπτικό των ποινών που επιβλήθηκαν σε συγκεκριμένους υπουργούς από το σύνολο των δικαστών, δεν αφήνουν πια καμία αμφιβολία για τις γνωστές, σε μεγάλο βαθμό, προθέσεις τους.
Η έννοια της όποιας αξιοκρατίας κατέρρευσε, η πρωτόγνωρη φορολόγηση των μεσαίων στρωμάτων της κοινωνίας προσπάθησε να ανακατανείμει τα εισοδήματα, εκατοντάδες νέοι ξενιτεύτηκαν, η ανεργία εκτινάχτηκε, ενώ το κλίμα που δημιουργήθηκε στην πολιτική και δημόσια ζωή και το μίσος που καλλιεργήθηκε εναντίον κοινωνικών τάξεων από άλλες θυμίζουν παρελθούσες αποκρουστικές εποχές και νοοτροπίες που δεν θα λησμονηθούν εύκολα.
Έτσι, για να επανέλθουμε στην αρχή, για το συγκεκριμένο πολιτικό κόμμα, γνωστού όντος και κατά δήλωσή τους ότι η κανονικότητα δεν αποβαίνει εις όφελός του, πολλά απ’ όσα έγιναν αμέσως μετά το δυστύχημα, φάνηκε ξεκάθαρα ότι δεν τους προσδίδουν περαιτέρω πόντους στον δημοσκοπικό χάρτη.
Τελευταία φαίνεται πως η οργή και ο θυμός, απολύτως δικαιολογημένα, δίνουν τη θέση τους σε πιο λογικά συναισθήματα, ενώ την ίδια στιγμή τα ποσοστά του κυβερνώντος κόμματος δείχνουν να επανέρχονται αργά και σταδιακά, αλλά άγνωστον έως πού. Ταυτόχρονα, άνοιξε η κατ’ εξοχήν κύρια προεκλογική περίοδος όπου θα ακουστούν πολλά και ενδιαφέροντα.
Το κατά πόσο όλα αυτά θα έχουν αντίκτυπο στην πρώτη ή την δεύτερη εκλογική αναμέτρηση, είναι άγνωστο επί του παρόντος παρά το γεγονός ότι απομένουν ακόμη λίγες εβδομάδες. Αλλά όπως αποδείχτηκε και στα Τέμπη, στην πολιτική έχει κρίσιμη σημασία και η παραμικρότερη πτυχή του χρόνου.
Το γεγονός, όμως, ότι η αντιπολίτευση προσπάθησε να εκμεταλλευτεί τις συγκεντρώσεις αυτές προς ίδιο όφελος, με προσπάθεια επανάληψης των ‘αγανακτισμένων’, γνωστού όντος ότι σε λίγους μήνες, ούτως ή άλλως, θα ακολουθούσαν οι εκλογές, φανερώνει πολλά, με κυριότερο την μελλοντική προσπάθεια διαχείριση της πιθανής ήττας της.