Ιούλιος 2024: Καλοκαιρινή μέρα στο Ίντερλακεν, ετούτη την κομψή κωμόπολη στο καντόνι της Βέρνης στην Ελβετία. Την πόλη μεταξύ των λιμνών, όπως υπαινίσσεται το όνομά του. Εντυπωσιακό το περιβάλλον τριγύρω, η θέα αποκαλυπτική. Ινδικές καστανιές, καρυδιές σε αφθονία. Το καταπράσινο χρώμα πλημμυρίζει τον κουρασμένο αμφιβληστροειδή χιτώνα των οφθαλμών.
Ορεινές περιοχές, δάση, πεδιάδες, ενδιάμεσα λίμνες. Κάποτε οι κάτοικοί του ασχολούνταν κυρίως με την υφαντουργία, ξυλογλυπτική και λιγότερο με την ωρολογοποιία. Σήμερα φυσικά ο τουρισμός είναι το καθημερινό τους μέλημα, χειμώνα καλοκαίρι, το οποίο τους αποφέρει υψηλά εισοδήματα, αφού η περιοχή τους είναι γνωστό τουριστικό θέρετρο της Ελβετίας και δημοφιλέστατος προορισμός.
Σε κεντρικό δρόμο εντυπωσιάζει από μακρυά ένας κατακόκκινος τηλεφωνικός θάλαμος με την άσπρη επιγραφή ‘’Offener Bucherschrank’’ πάνω στα τζάμια του. Γρήγορα πληροφορήθηκα ότι παριστά μια ανοιχτή βιβλιοθήκη, με ικανό αριθμό βιβλίων στο εσωτερικό του, όπως διαπίστωσα ιδίοις όμασι και πληροφορήθηκα από υπάλληλο ενός διπλανού καταστήματος. Εκεί μπορεί να πάρει κάποιος ένα βιβλίο για διάβασμα και να φέρει άλλο εάν επιθυμεί, και ούτω καθεξής.
26 Ιανουαρίου 2025: Συνηθισμένη Κυριακή σήμερα στο Ηράκλειο. Μέρα μουντή, συννεφιασμένη χωρίς το πολυπόθητο νερό άνωθεν. Στην κεντρική πλατεία Ελευθερίας, βρίσκεται σε εξέλιξη η μεγάλη συγκέντρωση πολιτών για το δυστύχημα της κοιλάδας των Τεμπών, που πριν δύο χρόνια συντάραξε κυριολεκτικά το πανελλήνιο λόγω της άδικης απώλειας τόσων νέων μας.
Ομιλίες, εκδηλώσεις, μουσικοί, παλμός, συζητήσεις, υψωμένα πανό, άφθονα αντικυβερνητικά συναισθήματα, ζητώντας δικαιοσύνη για τις δεκάδες των αθώων θυμάτων της προπέρσινης τραγωδίας, όλα μαζί εκεί.
Περνώντας, λίγο αργότερα, από την πλατεία Κορνάρου, έπεσα πάνω του. Ένας ξεχαρβαλωμένος τηλεφωνικός θάλαμος, σε πεζοδρόμιο, κίτρινος με αρκετά γκράφιτι πάνω του, μέσα κι’ έξω, ανοιχτός, ένα πρώην τηλέφωνο κρεμασμένο χαμηλά, χωρίς να έχει κάποιο συγκεκριμένο σκοπό πλην του εκπαιδευτικού, φυσικά μόνο για μικρότερες ηλικίες, ώστε να γνωρίσουν και αυτοί εάν δεν γνωρίζουν την ιστορία των τηλεφωνικών επικοινωνιών στη χώρα μας.
Που ανήκει τελικά αυτό το μνημειακό έκθεμα; Στο Δήμο, στον εκείνο κάποτε τον οργανισμό που έφερε το όνομα ΟΤΕ, εάν υφίσταται τέτοιος οργανισμός ακόμα, στην εταιρεία COSMOTE, στον θρυλούμενο αγοραστή της, γιατί άραγε όλες αυτές οι αγοροπωλησίες, ή κάπου αλλού;
Για την ώρα, όμως, αναμένει τους όποιους θαυμαστές του, για ενημέρωση, φωτογράφιση ή γιατί όχι για αναγραφή μηνυμάτων που απευθύνονται σε ένα αγαπημένο πρόσωπο, ή έστω απλής υπογραφής με ανεξίτηλο πάντοτε μαρκαδόρο. Κάποια πράγματα οφείλουν, αναμφίβολα, να μένουν στη θέση τους και στη μνήμη μας. Για πολλούς και γνωστούς, τοις πάσι, λόγους!
Ο Γεώργιος Νικ. Σχορετσανίτης είναι τέως διευθυντής Χειρουργικής και συγγραφέας