Τον τελευταίο καιρό όσα εξελίσσονται στο εσωτερικό της μείζονος αντιπολίτευσης, ξεπερνούν και την πλέον οργιαστική ανθρώπινη φαντασία η οποία αδυνατεί να τα παρακολουθήσει λεπτομερώς. Δηλώσεις, τοποθετήσεις, ίντριγκες, απειλές για διασπάσεις, αποχωρήσεις, σίγουρα όλα αυτά θα βρουν κάποια στιγμή τη θέση τους σε περίοπτο σημείο της υπομονετικής πολιτικής ιστορίας του τόπου μας. Φυσικά, οι ρίζες όλων αυτών των γεγονότων, βρίσκονται πολύ βαθιά και πίσω στο κοντινό, κυρίως, παρελθόν, το οποίο οσονούπω θα δρομολογήσει και το άμεσο μέλλον τους.
Έτσι μελετώντας προσεκτικά και χωρίς άτεγκτες κομματικές παρωπίδες και περιδιαβαίνοντας τα γεγονότα που επισυνέβησαν όλα αυτά τα χρόνια, ένας ψυχρός και ακριβοδίκαιος μελετητής δεν μπορεί παρά να καταλήξει σε κάποια συμπεράσματα τα οποία έφεραν τον πολιτικό σχηματισμό της μείζονος αντιπολίτευσης σε τούτη την οικτρή κατάσταση η οποία βεβαίως πέρα από αυτόν καθ’ εαυτόν, επηρεάζει και την συνολική ζωή του τόπου.
Αναφέρεται, τουλάχιστον από τα παλιότερα στελέχη του, πως το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ έχει τις ρίζες του σε παλιές εποχές, στο δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα, συγκεκριμένα, αλλά η πραγματικότητα είναι άλλη. Τα στελέχη και τα έντυπα εκείνου του κόμματος ανέδυαν αισθητική, ήθος, πολιτισμό, κουλτούρα.
Ετούτο, γεννήθηκε μέσα από τα δεύτερα Δεκεμβριανά, στα τέλη του 2008, τα οποία συντάραξαν την πρωτεύουσα της χώρας με ένα αλαλάζον πλήθος ακραίων πολιτικά στοιχείων και με άτακτα στίφη από πάσης φύσεως επαγγελματικές ομάδες, κυρίως του αντιεξουσιαστικού χώρου, που βρήκαν την ευκαιρία να έρθουν στο προσκήνιο των εξελίξεων, μαζί με ικανό αριθμό αλλοδαπών, οι οποίοι όλοι μαζί έκαψαν και κατέστρεψαν το κέντρο της Αθήνας. Αυτοκίνητα, γραφεία, σπίτια, καταστήματα, συνειδήσεις, όλα στο πυρ το εξώτερον.
Οι διαδηλώσεις μπροστά στο Κοινοβούλιο μαζί με τα απείρου κάλλους συνθήματα, συμπλήρωναν τα γεγονότα. Οι συμπεριφορές των καθ’ ύλην αρμόδιων υπουργών και τη κυβερνήσεως καταγράφηκαν και δεν χρήζουν περαιτέρω υπενθυμίσεως.
Ήταν η ευκαιρία που περίμεναν οι τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ να βγουν μπροστά, σύμφωνα με το γνωστό ρηθέν, τουτέστιν την άκρως κυνική δήλωση, από σημαίνον στέλεχος του κόμματος αυτού, ότι δηλαδή η κανονικότητα στην πραγματικότητα ποτέ δεν είναι ευκαιρία για την Αριστερά, και όλα πήραν το δρόμο τους εν μέσω ατέρμονου πλιάτσικου, κλίματος τρομοκρατίας και προσωπικών και σωματικών επιθέσεων εκ μέρους των αναρίθμητων τραμπούκων. Τότε εμφανίστηκαν στη δημόσια θέα κατά κόρον και σε συνεχή βάση οι μελλοντικοί υπουργοί του κόμματος που μιλούσαν για όλα εκείνα που ενθυμούμαστε καλά.
Η τρομακτική και εγκληματική ευθύνη της τότε κυβέρνησης που άφησε να εξελιχθεί όλο εκείνο το σκηνικό, έχει καταγραφεί δεόντως, ενώ ο υπουργός των Εσωτερικών για τις όποιες ‘υπηρεσίες’ του, ανταμείφτηκε στη συνέχεια με το ανώτατο αξίωμα του τόπου!
Η χρεωκοπία που ενέσκηψε, ολοκλήρωσε την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ, σε συνεργασία με τους ομοίους του, με τα γνωστά έξυπνα, μεν, αλλά επιπόλαια συνθήματα και τους εκμαυλιστικούς, για τους αδαείς, λαϊκισμούς του τότε ημιμαθούς Προέδρου του. Η ευθύνη αυτού αργότερα, ανεκδιήγητη, μοναδική στα χρονικά και παροιμιώδης. Εν μέσω μνημονίων, όπως αρέσκεται να δικαιολογείται, απορρίφτηκαν οι προτάσεις Χαρδούβελη κόστους περίπου ενός δισ. ευρώ, οδηγώντας τη χώρα σε ένα τρίτο μνημόνιο, άχρηστο εν πολλοίς, και υποθηκεύοντας τη δημόσια περιουσία για σχεδόν ένα αιώνα.
Αυτή είναι, εν συντομία, η απορριπτέα πορεία και ιστορία του συγκεκριμένου πολιτικού σχηματισμού. Το χειρότερο όλων, όμως, είναι ότι τόσο κατά τη διάρκεια διακυβέρνησης, όσο και τα τελευταία χρόνια στην αντιπολίτευση, καλλιέργησε εντόνως την εχθροπάθεια στους έχοντες διαφορετική γνώμη, δημιούργησε και εφηύρε πολιτικούς εχθρούς, στοχοποίησε πρόσφατα δημοσιογράφους και δικαστές, λυντσάρισε τους πολιτικούς του αντιπάλους κυρίως στο δημόσιο τομέα, προσπάθησε να χειραγωγήσει με κατάπτυστο τρόπο τα μέσα επικοινωνίας, προώθησε τον εκστογλανισμό της κοινωνίας σύμφωνα με τη γνωστή δήλωση στελέχους του ΠΑΣΟΚ, δίχασε για μεγάλο χρονικό διάστημα τον ελληνικό λαό και τόσα άλλα απαράδεκτα, ων ουκ έστιν αριθμός!
Δυστυχώς δεν μπόρεσε, ακόμα και στην αντιπολίτευση που βρέθηκε, να εμβαθύνει στα βαθύτερα αίτια της πτώσης και της σημερινής, όπως προμηνύεται, διάλυσής του. Πολλοί ανεπάγγελτοι από το εσωτερικό του, θα πρέπει να στραφούν αλλού, ενώ αρκετοί πολίτες να μένουν άναυδοι παρακολουθώντας, μετά την άνοδο, την πτώση τώρα των χαρταετών που κλείνει το κεφάλαιο των χαμένων ευκαιριών για τη χώρα από την δεκαπενταετή άθλια και επιβλαβή παρουσία του στα πολιτικά πράγματα της χώρας.
* Ο Γιώργος Σχορετσανίτης είναι διευθυντής Χειρουργικής-συγγραφέας