Του Αιμίλου Ψαθά
– Τι γίνεται, παππού, με τους εξοπλισμούς των κρατών στην γη; ρωτούσε ανήσυχη η εγγονή, τριτοετής φοιτήτρια της νομικής. Όλοι οι κυβερνήτες μεγάλων κρατών, τελευταίας τεχνολογίας όπλα αγοράζουν, όπλα ακόμη τελειότερα ετοιμάζουν, πυρηνικά όπλα κατασκευάζουν… Πού θα πάει αυτό;
– Στην οικουμένη σήμερα, όπως όλοι ξέρομε, υπάρχουν τρεις μεγάλες δυνάμεις, η Αμερική με πρόεδρο τον Τραμπ, η Ρωσία με τον Πούτιν και η Κίνα με τον Σι Τζινπίνγκ. Οι χώρες αυτές ξοδεύουν τεράστια ποσά για εξοπλισμούς, υποβάλλοντας τους λαούς τους σε στερήσεις, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο. Ο Θεός να τους φωτίσει να μην αρχίσουν κανένα πόλεμο μεταξύ τους. Γιατί, με τα όπλα που έχουν αποθηκευμένα, μπορούν να καταστρέψουν τον πλανήτη μας. Φαντάσου πόσο αλλιώτικα θα ήταν για την ανθρωπότητα, αν αυτά τα ποσά ξοδεύονταν αποκλειστικά για την πρόοδο των επιστημών και του πολιτισμού, για την ευημερία των λαών. Αν τα χρήματα ξοδεύονταν, αντί για έργα καταστροφής, σε έργα ειρήνης. Και αν όλοι οι λαοί της γης συναδελφωμένοι απέβλεπαν στον ίδιο σκοπό, στην ευημερία της ανθρωπότητας. Δυστυχώς πολλοί κυβερνήτες κρατών σκοπό τους βάζουν να γίνουν πανίσχυροι για να τους φοβούνται και να υποτάσσονται οι γύρω τους και να κυριαρχήσουν στην οικουμένη.
Όλοι οι δυνατοί της γης σήμερα σ’ αυτό αποβλέπουν και αυτό έχουν ως σκοπό τους. Μια ύπουλη πάλη γίνεται στον πλανήτη μας, ποιος τελικά θα κυριαρχήσει. Από την άλλη μεριά οι πιο αδύνατοι υπολογίζουν ποιος είναι πιθανόν τελικώς να επικρατήσει και με ποιον συνεπώς τους συμφέρει να συμπαραταχθούν. Προς το παρόν η Αμερική φαίνεται να πρωτοπορεί. Αυτή ανεπισήμως είναι η ηγέτιδα του πλανήτη μας. Έχει βέβαια και το πλεονέκτημα της συμμαχίας των κρατών που λέγεται ΝΑΤΟ, και πολύ την βοηθάει σ’ αυτό.
Δυστυχώς δεν είναι πρόθυμα όλα τα κράτη, ιδίως τα μεγάλα, να ειρηνεύσουν και να μονιάσουν. Αντιθέτως τελευταία εμφανίζονται και άλλοι λαοί, που, παρασυρμένοι από φιλόδοξους ηγεμόνες (όπως ο Κιμ Γιονγκ Ουν της Βόρειας Κορέας, ο Ερντογάν της Τουρκίας) διεκδικούν πρωτεία. Και ζητούν να μεγαλώσουν την δύναμή τους εξοπλιζόμενοι στρατιωτικώς. Κοντινό μας παράδειγμα είναι ο Ερντογάν. Φιλόδοξος ηγέτης. Αρχικώς βοήθησε την χώρα του να ανέλθει και να πλουτίσει. Ύστερα, για να αποκτήσει ο ίδιος γόητρο και να εντυπωσιάζει, πράγματα που θα τον βοηθούσαν στον κρυφό σκοπό του, έχτισε ένα υπερπολυτελές κυβερνητικό παλάτι στην πρωτεύουσά του την Άγκυρα, και ένα υπερσύγχρονο αεροδρόμιο – το μεγαλύτερο του κόσμου! – στην Κωνσταντινούπολη. Ως εδώ όλα καλά. Μετά όμως άρχισε να ξοδεύει τον πλούτο της χώρας του σε ξέφρενους εξοπλισμούς. Και τότε λιγόστεψε η ευτυχία του λαού του. Εμφανίστηκαν σοβαρά οικονομικά προβλήματα στην χώρα του. Και ανεργία. Και εχθρότητα από τους γύρω λαούς που είδαν ότι απειλούνται. Και σταμάτησε η πρόοδος. Εμφανίστηκαν κίνδυνοι. Και άρχισε παρακμή στην Τουρκία.
Μεγάλη λοιπόν ευθύνη φέρουν οι ηγέτες που, από προσωπική φιλοδοξία, ξοδεύουν τον πλούτο της χώρας τους σε εξοπλισμούς εις βάρος της ευτυχίας των λαών τους. Και με απειλές πολέμου γίνονται αιτία να αναπτυχθούν μίση λαών. Έχθρα πολέμου. Και έχομε πολέμους αντί για ειρήνη. Οι λαοί δεν φταίνε. Παρασύρονται.
– Θα μπορούσε άραγε κάποτε να αλλάξει αυτή η κατάσταση της παγκόσμιας έντασης; αναρωτήθηκε σκεφτική η φοιτήτρια.
– Μου φαίνεται απίθανο. Από τα πανάρχαια χρόνια έτσι γινόταν. Και φοβάμαι ότι έτσι θα εξακολουθήσει να γίνεται.