Στην Αθήνα, στο ξενοδοχείο που μέναμε, ήρθε να μας δει ο παλιός μου μαθητής ο Μένιος.
– Μένιο, κάπως αλλιώτικος μου φαίνεσαι…
– Ναι, βγήκα στην σύνταξη.
– Δεν εννοώ αυτό. Εσύ φορούσες γυαλιά…
– Ναι, τώρα φοράω φακούς επαφής.
– Σ’ αυτήν την ηλικία!
– Η Κάλια επέμενε…
Δεν απόρησα. Η Κάλια, η γυναίκα του, είναι παράξενη και αυταρχική. Αν θέλει κάτι, πρέπει οπωσδήποτε να γίνει. Αλλιώς δεν ξεμπερδεύεις μαζί της.
– Μα και τα δόντια σου τα βλέπω κάπως αλλιώτικα. Άσπρα και ωραία…
– Φοράω μασέλες… μου απάντησε και η φωνή του είχε κάποια θλίψη.
– Η Κάλια, βλέπω, σε αναμόρφωσε. Πόσων χρονών είσαι, Μένιο;
– Εξήντα έξι.
– Τέλος πάντων.
Ύστερα, από το γεγονός ότι στην πολυκατοικία τους πιάσανε έναν ξένο, μετανάστη, να αποπατεί στο πάρκινγκ, ανάμεσα στα παρκαρισμένα αυτοκίνητα (στην αρχή νόμιζαν ότι σκύλος πήγαινε και λέρωνε τον τόπο), η συζήτησή μας στράφηκε στο προσφυγομεταναστευτικό πρόβλημα της χώρας μας.
– Γνώμη μου είναι, του απάντησα, ότι την χώρα μας πρέπει να την προστατεύσομε από τον κίνδυνο της μουσουλμανοποίησης. Κίνδυνο που μερικοί ανόητοι δεν θέλουν να τον καταλάβουν. Η μουσουλμανική πλημμύρα προς την χώρα μας πρέπει κατά κάποιο τρόπο να αναχαιτιστεί.
– Πρέπει, λένε, να είμαστε φιλόξενοι και ανεξίθρησκοι.
– Άλλο η ανεξιθρησκία, η ανεκτικότητα προς την θρησκεία του ξένου που είναι περαστικός από τον τόπο σου, και άλλο η διαφορά θρησκείας του μόνιμου γείτονά σου, όταν μάλιστα εσένα σε βλέπει σαν άπιστο, γιατί εσύ πιστεύεις σε άλλον Θεό. Και σε εχθρεύεται. Και ιδίως όταν η θρησκεία αυτή κηρύττει θάνατο στους απίστους. Και φανατίζει τους πιστούς της. Και τους κάνει τρομοκράτες. Ενώ η δική μας θρησκεία κηρύττει την αγάπη: Αγαπάτε τους εχθρούς υμών. Οι θρησκείες επηρεάζουν πολύ την διαμόρφωση του χαρακτήρα των πιστών τους.
– Μην είμαστε υπερβολικοί, παρατήρησε ο Μένιος. Υπάρχουν και οι συνετοί και καλοί μουσουλμάνοι, όπως και κακοί χριστιανοί. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι καμιά άλλη θρησκεία στην οικουμένη δεν έχει δημιουργήσει τέτοια μίση μεταξύ των λαών όσο η μουσουλμανική. Μίση που είχαν ως αποτέλεσμα πράξεις φρικιαστικές. Ρόλο έπαιξαν οπωσδήποτε και άλλοι παράγοντες…
Ασφαλώς το θρήσκευμα, η πίστη, είναι κάτι εντελώς προσωπικό, στο οποίο δεν έχει το δικαίωμα να επεμβαίνει ο άλλος. Και εδώ αξίζει να αναφέρομε ότι για την αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών οι πρωτεργάτες της Γαλλικής Επανάστασης είχαν επιχειρήσει , αντί για τις διάφορες θρησκείες που διδάσκουν διάφορες μορφές Θεού, να εισαγάγουν ειδικό κλάδο φιλοσοφίας. Και είχαν μάλιστα αποφασίσει και την καθιέρωση νέου ημερολογίου και διαίρεση του χρόνου σε δεκαήμερα, αντί για εβδομάδες. Και την δέκατη μέρα την αφιέρωσαν στην «Λατρεία του Υπέρτατου Όντος». Όμως το ημερολόγιο αυτό το κατάργησε ο Ναπολέων Α΄ ο Βοναπάρτης το έτος 1805.
Εκείνη την στιγμή η Κάλια με την γυναίκα μου γύρισαν από το κομμωτήριο. Η Κάλια με εκείνο το παράξενο φουντωτό χτένισμα που συνηθίζει. Και την πρωτοβουλία στην συζήτηση την πήραν πια οι γυναίκες μας, με άλλα θέματα (φυσικά κουτσομπολιό). Εμείς σιωπήσαμε.