Είδα πρόσφατα το παρμπρίζ περιπολικού της αστυνομίας που έγραφε «ΑΜΕΣΗ ΔΡΑΣΗ» κι εγώ διάβασα «ΑΝΕΣΗ ΔΡΑΣΤΗ»! Προς στιγμήν απόρησα μήπως απέκτησα κάποιο είδος δυσαναγνωσίας, αλλά γρήγορα αντιλήφθηκα ότι μάλλον πρόκειται για κάποιον στιγμιαίο παροξυσμό του υποσυνείδητου. Από τη μια, σκέφτηκα πως, αν και οι δύο αυτές φράσεις εκπέμπουν αντίθετα μηνύματα, εντούτοις διαφέρουν μόνο κατά δύο γράμματα.
Από την άλλη πάλι, ανακάλεσα στο μυαλό μου όλες εκείνες τις ζοφερές εικόνες της επικαιρότητας που καθημερινά τροφοδοτούν το υποσυνείδητο και απέδωσα την αλλόκοτη ανάγνωση στην πληθώρα αυτών των εικόνων. Έτσι κι αλλιώς, από τώρα και στο εξής μάλλον, όλα τα αλλόκοτα θα φαντάζουν καθημερινά, σχεδόν αυτονόητα…
Η καθημερινή ειδησεογραφία μονοπωλείται από φόνους, από ενδοοικογενειακή βία, από κυκλώματα μαστροπείας, από συμπλοκές ανάμεσα σε συμμορίες ανηλίκων, από ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ «νονών» της νύχτας, από διαρρήξεις σπιτιών και καταστημάτων, από κλοπές αυτοκινήτων και από ένα σωρό άλλες παράνομες δραστηριότητες που κάνουν πολλούς συμπολίτες μας να ανατριχιάζουν. Ο πληθωρισμός αυτός των εγκληματικών ενεργειών, που καταγράφονται μάλιστα σε καθημερινή βάση, προφανώς και επηρεάζει, τόσο το συνειδητό όσο και το υποσυνείδητο. Το ένα περιστατικό διαδέχεται το άλλο και πριν προλάβει η κοινωνία να συνέλθει από το ένα σοκ, δέχεται το επόμενο. Όμως, μέσα από τις ίδιες επαναλαμβανόμενες τηλεοπτικές εικόνες βίας, αντί να ευαισθητοποιείται η κοινωνία, μάλλον οδηγείται στο αντίθετο. Μόνο μέσα στο 2023 σχηματίστηκαν 11.500 δικογραφίες που αφορούν περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας.
Δεν απέχουμε πολύ από το να παρακολουθούμε έναν φόνο στις τηλεοράσεις μας σε ζωντανή μετάδοση. Το παρακολουθήσαμε πρόσφατα, αλλά σε μαγνητοσκόπηση, το φονικό έξω από το αστυνομικό τμήμα των Αγίων Αναργύρων με θύμα την 28χρονη Κυριακή και δράστη τον 39χρονο πρώην της. Αλήθεια, τι άχαρος νεοτερισμός κι αυτός, να προσδιορίζονται τα θύματα και οι θύτες μονάχα με την ηλικία τους. Ένας βολικός προσδιορισμός για να μην παραβιάζονται τα προσωπικά δεδομένα, που ουδόλως όμως αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό που προοιωνίζεται το κακό, όμως θα ήταν, το ζοφερό περιβάλλον, καθώς και οι κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες των πρωταγωνιστών.
Εκεί, έξω από το Α.Τ. των Αγίων Αναργύρων, το βράδυ της Πρωταπριλιάς- και δεν ήταν ψέμα – παίχτηκε η τελευταία σκηνή μιας ακόμα σύγχρονης τραγωδίας με θύμα μια νεαρή γυναίκα. Είχαμε ακόμα μια γυναικοκτονία κι ας μην αναγνωρίζεται επίσημα ο όρος, ούτε από τον ποινικό κώδικα, ούτε από τον λεξικογράφο του Microsoft office που τον υπογραμμίζει. Εκεί, στον μοιραίο τόπο αυτού του ειδεχθούς εγκλήματος, δεν δολοφονήθηκε μονάχα η άτυχη Κυριακή. «Δολοφονήθηκε» μαζί της και κάθε έννοια σεβασμού απέναντι σε έναν ανυπεράσπιστο άνθρωπο που η ζωή του βρισκόταν σε κίνδυνο και ζητούσε βοήθεια. «Δολοφονήθηκε» και κάθε αίσθημα ασφάλειας που περιβάλλει έναν πολίτη που ζει μέσα σε μια ευνομούμενη Πολιτεία και είδε το έγκλημα αυτό από τον… καναπέ του. Μόνο που ο φόνος που έβλεπε δεν ήταν κινηματογραφικός από κάποια ταινία θρίλερ, αλλά πραγματικός. Για άλλη μια φορά η φαντασία της ζωής ξεπέρασε την τέχνη…
Θα ήταν άδικο αν καταδικάζαμε συλλήβδην την Ελληνική Αστυνομία για όλα όσα έγιναν – αλλά και για εκείνα που δεν έγιναν – έξω από το αστυνομικό τμήμα των Αγίων Αναργύρων. Τα οπτικοακουστικά ντοκουμέντα πάντως δεν αφήνουν καμία αμφιβολία πως εκείνο το μοιραίο βράδυ τίποτα δεν λειτούργησε όπως θα έπρεπε, μέσα και έξω από το συγκεκριμένο αστυνομικό τμήμα, όταν το επισκέφθηκε η 28χρονη. Οι λιγοστοί αστυνομικοί στο Α.Τ. Αγίων Αναργύρων δεν έκαναν τίποτα για να αποτρέψουν το μοιραίο. Ο φρουρός του αστυνομικού τμήματος «φρουρούσε» μέσα από το φυλάκιο, η νεαρή αξιωματικός υπηρεσίας και η επόπτης δεν πήραν χαμπάρι τι γινόταν μέσα αλλά και έξω από το τμήμα τους. Όταν η Κυριακή εισήλθε μέσα στο τμήμα και συνομίλησε για 10 λεπτά με την αξιωματικό υπηρεσίας εκθέτοντας τους φόβους της, η αξιωματικός δεν συνειδητοποίησε τη σοβαρότητα της κατάστασης. Η 28χρονη της ζήτησε να καλέσει την ΑΜΕΣΗ ΔΡΑΣΗ για να της διατεθεί περιπολικό, αλλά η αστυνομικός την προέτρεψε να βγει έξω από το τμήμα και να την καλέσει η ίδια μέσω του τηλεφωνικού κέντρου της αστυνομίας.
Ο μοιραίος και χωρίς πείρα – όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια – αστυνομικός στο τηλεφωνικό κέντρο, συνομιλώντας με την άτυχη 28χρονη, διεκπεραίωνε κι εκείνος μια υπηρεσιακή υποχρέωση, ακολουθώντας πιστά ένα τυπικό πρωτόκολλο, χωρίς όμως να διανοηθεί στο ελάχιστο τον πραγματικό κίνδυνο που απειλούσε την ζωή της συνομιλήτριάς του στο άλλο άκρο της τηλεφωνικής γραμμής. Δεν ξέρω και πώς αισθάνεται σήμερα αυτός ο άνθρωπος, που μια γυναίκα που ζητούσε τη βοήθειά του, ξεψύχησε στο ακουστικό του! Το περιπολικό της αστυνομίας το οποίο ζήτησε η Κυριακή, ήταν παρκαρισμένο έξω από το αστυνομικό τμήμα. Στο παρμπρίζ του μπορεί να έγραφε κι εκείνο «ΑΜΕΣΗ ΔΡΑΣΗ», αλλά δυστυχώς δεν υπήρξε ούτε η «ΑΜΕΣΗ» ούτε η «ΔΡΑΣΗ»… Το μόνο που υπήρξε και καταγράφηκε από τις κάμερες ήταν η ΑΝΕΣΗ του ΔΡΑΣΤΗ με την οποία κυκλοφορούσε έξω από το αστυνομικό τμήμα, μέχρι που δολοφόνησε το θύμα του. Βλέπετε, στην Ελλάδα του φιλελευθερισμού, του κυνισμού και της αδιαφορίας «τα περιπολικά δεν είναι ταξί», αλλά τα αγροτικά είναι… ασθενοφόρα!
Αμέσως μετά το τραγικό περιστατικό άρχισαν ξανά οι «τηλεδίκες»! Εκεί που κυριαρχεί η υπερβολή και βασιλεύει η υποκρισία. Τα εγκλήματα πάντα πουλάνε και θα πουλάνε. Σε μια περίοδο μάλιστα χωρίς έντονες πολιτικές αναταράξεις στη χώρα μας, πώς αλλιώς να γεμίσουν τα δελτία ειδήσεων; Από την άλλη πάλι, η τρομολαγνεία εξυπηρετεί και βολεύει πολλούς. Οι αγράμματοι «αναλυτές της συμφοράς», που κάποιοι από αυτούς είναι και συνδικαλιστές της αστυνομίας, έχουν δημόσιο λόγο σε όλες αυτές τις «τηλεδίκες». Για μια στιγμή, παρακολουθώντας τους, νόμισα πως ο δολοφόνος της κοπέλας είναι ο αστυνομικός στο τηλεφωνικό κέντρο με συνεργό του τον φύλακα στο Α.Τ. Αγίων Αναργύρων. Φυσικά και φέρουν τεράστιες ευθύνες αυτοί οι άνθρωποι για ό,τι έγινε, αλλά θα το πάρουν όλο πάνω τους; Ποιος τους εμπιστεύθηκε τον κρίσιμο ρόλο τους; Ποιος τους αξιολόγησε πριν να τους τοποθετήσει σε θέσεις τέτοιας ευθύνης; Ποιος τους εκπαίδευσε για να είναι σε θέση να εξυπηρετούν, αλλά πρωτίστως να προστατεύουν τους πολίτες; Πόσοι αστυνομικοί έπρεπε να υπηρετούν στο συγκεκριμένο αστυνομικό τμήμα και γιατί ήταν υποστελεχωμένο; Ποιες οι ευθύνες της Πολιτείας για την αποτυχία αποτροπής ακόμα μιας γυναικοκτονίας;
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος «δεν βλέπει πολιτικές ευθύνες σε αυτήν την υπόθεση, παρά μόνο ότι εκείνο το μοιραίο βράδυ πήγαν όλα στραβά». Αλλά και ο πρωθυπουργός, αποφεύγοντας να υιοθετήσει νομικά (αλλά και ουσιαστικά) τον όρο «γυναικοκτονία», ανακάλυψε ξανά τον αγαπημένο του εχθρό, τους δημοσίους υπαλλήλους, καθώς συνέδεσε την γυναικοκτονία με τον «ωχαδερφισμό και την γραφειοκρατική αντίληψη» στο Δημόσιο.
Όπως ανέφερα και πριν, εκεί έξω από το Α.Τ. των Αγίων Αναργύρων, διαδραματίστηκε η τελευταία σκηνή μιας ακόμα γυναικοκτονίας. Σε αυτήν την τελευταία σκηνή – όπως πάντα έτσι και τώρα – έχουν πέσει όλα τα φώτα της δημοσιότητας, αφήνοντας πάλι στη σκιά, τις αιτίες που «προετοίμασαν» και τούτο το έγκλημα. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν πως, αν δεν κατάφερνε να σκοτώσει ο δράστης το θύμα του εκείνη τη μοιραία νύχτα έξω από το Α.Τ. των Αγίων Αναργύρων, θα το κατάφερνε κάποια άλλη στιγμή κάπου αλλού.
Το είχε αποφασίσει και απλώς έψαχνε μόνο να βρει την ευκαιρία.
Ο δράστης του εγκλήματος, όπως και κάθε εγκλήματος, μας λένε οι εγκληματολόγοι, ότι θα πρέπει να πληρούσε τρεις προϋποθέσεις: Είχε κίνητρο, είχε τα μέσα και είχε και την ευκαιρία. Όσο συνεχίζουμε, ως Πολιτεία και ως κοινωνία, να περιορίζουμε το ενδιαφέρον μας μόνο στην τελευταία πράξη κάθε γυναικοκτονίας, αδιαφορώντας για τις αιτίες που οδήγησαν σε αυτήν, θα εξακολουθούμε να παραμένουμε μοιραίοι παθητικοί θεατές και στο επόμενο έγκλημα, με δράστη κάποιον που ήδη ψάχνει να βρει την… ευκαιρία.