Ανήμερα των γενεθλίων, σε ηλικία 95 ετών, έφυγε για το μεγάλο ταξίδι ο τελευταίος των ανταρτών της Ε.Ο Σατανά.
Χρόνια γεμάτα με πραγματικές ιστορίες που βίωσε και σημάδεψαν όχι μόνο τον ίδιο αλλά και την Ελλάδα και την Κρήτη, αλλά ένα παραπάνω σημάδεψε τον τόπο καταγωγής του, τον Κρουσώνα.
Ο Γιάννης Ανδρεαδάκης γεννήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 1922, ήταν το πρώτο παιδί από τα έξι της οικογένειας του Δράκου Ανδρεαδάκη του Νικολάου. Ο πατέρας του πολέμησε εθελοντής στους Βαλκανικούς Πολέμους και έχει τιμηθεί από την πολιτεία με τέσσερα (4) μετάλλια για την ανδρεία του.
Ο Ιωάννης Ανδρεαδάκης έλαβε μέρος στη Μάχη της Κρήτης, πολέμησε μαζί με τον πατέρα του Δράκο, θα πρέπει εδώ να τονιστεί, ότι πολέμησε μαζί με όλους ανεξαιρέτως τους Κρουσανιώτες μαζί και με αυτούς που στη συνέχεια συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς, ιδιαίτερα στις περιοχές Τσαλικάκι, Αγάκου Μετόχι, Εσταυρωμένο.
Το σπίτι του λεηλατήθηκε από τους Γερμανούς, έμειναν μόνον οι τοίχοι, φυλακίσθηκαν δε για δύο χρόνια στο Ηράκλειο και στο κολαστήριο της Αγιάς Χανιών. Μετά τη μάχη της Κρήτης συμμετέχει ενεργά στην αντίσταση όπως και όλη η οικογένειά του. Του γίνονται τρείς απόπειρες δολοφονίας, την τρίτη συλλαμβάνεται από 8 Γερμανούς, συνεργάτες των Γερμανών και χωροφυλάκους στον μύλο του παππού του, του Σαββογιάννη, στον Καλεσσανό Λαγγό, στη θέση «Βλυχάδα».
Ο μύλος αυτός ήταν το κέντρο της αντίστασης των Κρουσανιωτών, που κακώς, κάκιστα θα έλεγα, κατεδαφίστηκε τα τελευταία χρόνια. Σκοπός των Γερμανών ήταν να εκτελεστεί στο Βουλισμένο Αλώνι, κατόρθωσε όμως να δραπετεύσει από το χάνι στη θέση «Καντρί την καμάρα». Τον βοήθησε ο χωροφύλακας Φαφατάς που δεν του έδεσε τα χέρια. Ο συγκεκριμένος χωροφύλακας ήταν από την Καλαμάτα και η γυναίκα του ήταν αδελφή των Γρηγοράκηδων.
Όλο αυτό το διάστημα τον βρίσκουμε να γυρνά στα βουνά με την υπόλοιπη ομάδα Σατανά. Του δίνουν το παρατσούκλι «καλή ώρα», συμμετέχει σε πολλές και δύσκολες αποστολές της Ε.Ο Σατανά.
Αρχές Ιουνίου του 1943 ένα μεγάλο μέρος του ενόπλου τμήματος της ομάδας Σατανά έφυγε για την Αίγυπτο από την παραλία Αγίου Σάββα της νότιας Κρήτης. Στην Αίγυπτο κατατάχθηκε στον Ελληνικό Στρατό και εκπαιδεύτηκε ως κομάντος σε όλα τα όπλα, ακόμα έπεσε και με αλεξίπτωτο.
Συμμετείχε σε ασκήσεις και επιχειρήσεις στην Παλαιστίνη στο μαρτυρικό Χαλέπι της Συρίας, στην Ιορδανία, στη Λιβύη, στην Αίγυπτο. Συμμετέχει και αναχωρεί από την Αίγυπτο με την ταξιαρχία του Ρίμινι και αποβιβάζεται στον Τάραντα της Ιταλίας στη μάχη του Ρίμινι όπου οι Έλληνες το κατέλαβαν και το απελευθέρωσαν από τους Γερμανούς. Ο Ανδρεαδάκης τραυματίζεται, μάλιστα υπάρχουν δημοσιεύσεις που τον αναφέρουν ότι σκοτώθηκε.
Μετά την απελευθέρωση του Ρίμινι η ταξιαρχία επέστρεψε στην Αθήνα στις 9 Δεκεμβρίου του 1946. Για μικρό διάστημα προσλαμβάνεται ως νυχτοφύλακας στην ΥΕΒ αλλά η χούντα τον απέλυσε το 1967.
Η οικογένειά του υπέφερε τα πάνδεινα. Μετρά οχτώ θύματα κατά τη διάρκεια της κατοχής. Η μητέρα του Ασπασία, το γένος Σαββάκη, και τα αδέλφια του ξυλοκοπήθηκαν και ανακρίνονταν από τους κατακτητές. Το 1954 ο Ανδρεαδάκης παντρεύεται την Κυριακή Μανουρά και δημιουργεί μια εξαιρετική οικογένεια, κάνει δύο παιδιά, τον Γιώργο και την Ασπασία, έναν εξαίρετο γαμπρό τον Γιάννη Σουλτάτο και αποκτά και δύο εγγόνια, τον Αντώνη και την Αντωνία.
Ο Ανδρεαδάκης υπήρξε αγνός πατριώτης, χαμηλών τόνων, δεν ήταν των άκρων, φιλήσυχος και ανιδιοτελής. Χαμηλοσυνταξιούχος του ΙΚΑ πήρε τη σύνταξη του από ένσημα που έβαζε δουλεύοντας στις οικοδομές. Δεν πήρε σύνταξη αντιστασιακού, ο ίδιος αρνήθηκε να υπογράψει πιστοποιητικά συμμετοχής στην αντίσταση ακόμα και για πολύ συγγενικά του πρόσωπα λέγοντας ότι η συμμετοχή στην αντίσταση δεν ήταν στραγάλια να μοιράζονται απλόχερα.
Ο ίδιος έχει τιμηθεί από την πολιτεία με:
Τον Σταυρό Ανδρείας τύπου Α στις 26 Σεπτεμβρίου 1944
Το μετάλλιο του Αγίου Μάρκου στις 28 Οκτωβρίου 1944 και προάχθηκε σε δεκανέας.
Το μετάλλιο της Εθνικής Αντίστασης στις 02 Μαΐου 1955, για τη συμμετοχή του στην αντίσταση από την 1η Ιουνίου 1941 έως την 14η Ιουνίου 1943.
Τιμήθηκε με τον Χρυσό Σταυρό από το Πατριαρχείο Αλεξάνδρειας για τη προσφορά του στην πατρίδα στις 30 Δεκεμβρίου 1945 από τον Πατριάρχη Χριστόφορο.
Βαπτίστηκε στον Ιορδάνη ποταμό στις 24 Μαρτίου 1944.
Στις 06 Δεκεμβρίου 2015 ο Πολιτιστικό Σύλλογος Κρουσώνα τον τιμά για την προσφορά του στην πατρίδα.
Στις τιμητικές διακρίσεις πρέπει να συμπεριληφθεί και η απόλυση από την δουλειά του από την χούντα το 1967. Ο ίδιος έλεγε ότι: «έκανα το χρέος μου στην πατρίδα και την οικογένεια, ντρέτα πρέπει να πηγαίνει ο άνθρωπος και να μην κάνει γαγλάκια»
20 Οκτώβρη κλείνει ο κύκλος της ζωής και ξεκινά το μεγάλο ταξίδι της αιωνιότητας. Θα συναντήσεις τη γυναίκα σου, τους συγγενείς και φίλους που έφυγαν πριν από εσένα. Θα ξαναβρεθείς με τους συντρόφους σου της αντίστασης με αρχηγό τον Καπετάν Αντώνη Σατανά, θα είσαστε ήσυχοι ότι κάνατε το καθήκον σας απέναντι στην πατρίδα και συμπληρώσατε και εσείς μια από τις ένδοξες σελίδες της ιστορίας της Ελλάδας.
Εμείς εδώ έχουμε χρέος να σας θυμούμαστε για ό,τι προσφέρατε για τους αγώνες σας για Εθνική Ανεξαρτησία, για Δημοκρατία, για προκοπή αυτού του τόπου. Οι αγώνες σας δεν πήγαν χαμένοι. Όλοι εμείς με απέραντο σεβασμό σε αποχαιρετούμε και στο σκήνωμά σου αποχαιρετούμε τη γενιά της αντίστασης. Μας κάνατε να νιώθουμε υπερήφανοι και είμαστε περήφανοι για εσάς, για τον τόπο μας.
ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ…
*Ο Ηρακλής Πυργιανάκης είναι αρχιτέκτονας και γραμματέας του ιδρύματος «Αντώνης Γρηγοράκης – Σατανάς».