Πριν λίγες μέρες, στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, έγινε η περισπούδαστη συνάντηση των υπουργών Άμυνας των δυο συμμάχων γειτονικών χωρών, της Ελλάδας και της Τουρκίας, δηλαδή του Έλληνα Υπουργού Νικόλαου Παναγιωτόπουλου, με τον Υπουργό Άμυνας της Τουρκίας κ. Χουλουσί Ακάρ, “στο περιθώριο των εργασιών της Συνόδου Υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ που βρισκόταν σε εξέλιξη στις Βρυξέλλες”, όπως ανακοίνωσε το ελληνικό Πεντάγωνο.
Στους τηλεοπτικούς μας δέκτες πράγματι είδαμε κάποια χαμόγελα και ζεστές χειραψίες ανάμεσα στους δύο καλοντυμένους άντρες χωρίς περαιτέρω πληροφορίες, πλην του γεγονότος ότι αυτές διεξήχθησαν μέσα σε κλίμα αρκετά καλό, σύμφωνα με όσα άφησαν να διαρρεύσουν τεχνηέντως οι δύο πλευρές.
Αυτό που μάθαμε, επιπρόσθετα, ήταν ότι ο Έλληνας υπουργός, ο κ. Παναγιωτόπουλος, τόνισε στον ομόλογό του την μεγάλη σημασία των ανοικτών διαύλων επικοινωνίας και την ανάγκη η Τουρκία να απέχει από τις όποιες προκλητικές ενέργειες, οι οποίες, αν μη τι άλλο, τροφοδοτούν την ένταση ανάμεσα στις δύο χώρες.
Την ίδια ώρα και λίγο πιο πριν, πάνω από τον εναέριο χώρο του Αιγαίου, βρίσκονταν σε πλήρη εξέλιξη επικίνδυνες αερομαχίες μεταξύ των αεροσκαφών των χωρών, ακριβώς λόγω των γνωστών και επανειλημμένων υπερπτήσεων και παραβιάσεων του εθνικού μας εναέριου χώρου και συγκεκριμένα πάνω από τους Λειψούς, το Φαρμακονήσι, το Αγαθονήσι, την Παναγιά και τις Οινούσσες, κατά τη γνωστή πλέον και πάγια τακτική της Τουρκίας.
Τα παραπάνω αεροσκάφη, σύμφωνα με τη γνωστή πια διαδικασία ‘αναγνωρίστηκαν και αναχαιτίστηκαν σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες’.
Αλήθεια τι συγκεκριμένα έκανε εκεί, στις Βρυξέλλες, ο υπουργός μας; Μήπως παραπονέθηκε στον ομόλογό του ότι οι παραβιάσεις αυτές δεν βοηθούν στη δημιουργία καλών σχέσεων; Μήπως πήγε στη συνάντηση αυτή απλώς για να κλείσει το επόμενο ραντεβού ανάμεσά τους, το οποίο θα γίνει μεταξύ 17 και 21 Φεβρουαρίου, στην Αθήνα, με σκοπό να συζητήσουν οι διπλωμάτες των χωρών τους ενδεδειγμένους τρόπους μείωσης της έντασης και οικοδόμησης μέτρων εμπιστοσύνης στο Αιγαίο;
Άλλες πληροφορίες αναφέρουν ότι ο υπουργός μας τόνισε στον συνάδελφό του ότι η χώρα μας δεν πρόκειται να ανεχθεί καμία παραβίαση από μέρους της Τουρκίας των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων επί της ελληνικής υφαλοκρηπίδας!
Διανοήθηκε άραγε ο υπουργός ότι η δήλωση αυτή δεν εμπεριέχει ψήγμα σοβαρότητας και μάλλον άπτεται άλλων επιθέτων και ουσιαστικών; Αλήθεια, γιατί έπρεπε να παραστεί σε αυτή τη συνάντηση ο υπουργός μας;
Ποιος του το επέβαλε, την στιγμή που η προκλητική συμπεριφορά των γειτόνων μας είναι καθημερινά ανεξέλεγκτη; Δεν κατανοεί ότι με τον τρόπο αυτό αφήνει ελεύθερο το πεδίο για όποια παραβατική συμπεριφορά της γείτονος χώρας και μάλιστα εις το διηνεκές;
Εάν επιθυμούσε να δείξει στον Τούρκο ομόλογό του τη δυσαρέσκειά του έπρεπε να αποφύγει προκλητικά την όποια συνάντηση και κυρίως τη φωτογράφηση μαζί του, την οποία, ειρήσθω εν παρόδω, γιατί την έκανε;
Για να επιβεβαιώσει ότι “ας γίνονται παραβιάσεις, εμείς προσπαθούμε”; Αλλά αυτό είναι δουλειά άλλων, των υπουργών Εξωτερικών των χωρών. Αλήθεια, είναι εικόνα σοβαρής τακτικής των χώρας μας, αποφεύγοντας να πω λεκτικά σοβαρής χώρας, από τη μια μεριά να γίνονται ανεξέλεγκτες παραβιάσεις, και από την άλλη να παρίσταται ο υπουργός της Άμυνας και να παραπονιέται στον Τούρκο ομόλογό του γι’ αυτές;
Μήπως τα πήρε ο αέρας και τα τουρκικά αεροπλάνα όπως κάτι άλλα ερευνητικά στους σκάφη στις θάλασσες που τα “έσπρωξε” στα δικά μας χωρικά ύδατα και εναέριους χώρους; Τι θα προσφέρουν αυτές οι επιτροπές οικοδόμησης μέτρων εμπιστοσύνης όταν όλος ο εναέριος χώρος του Αιγαίου και όλες οι θάλασσές μας, αμφισβητούνται και μάλιστα σε καθημερινή βάση;
Δεν κατανοούν οι κυβερνητικοί κύκλοι, ή όσοι τέλος πάντων είχαν την φαεινή ιδέα της συνάντησης των δύο υπουργών, ότι απλώς βάζουμε νερό στον μύλο των ατελείωτων τουρκικών παραβιάσεων; Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι φωτογραφήσεις είναι ωραίες ανάμεσα στους ανθρώπους, γράφουν ιστορία για να θυμούμαστε τα γεγονότα μετά από πολλά χρόνια, αν και θα μπορούσαν ή είναι καλύτερα να γίνονται ανάμεσα με άλλα και κυρίως… προκλητικότερα άτομα!
Και για να σοβαρευτούμε, περισσότερο, μήπως αν και εμείς λίγο πριν την κάθε δρομολογούμενη συνάντηση, και νομίζω εδώ ότι πρέπει κάποτε να το αποφασίσουμε, να παραβιάζουμε τις δικούς τους ουρανούς, πάνω από την Ίμβρο την Τένεδο, ειδικά, για λόγους που ξεφεύγουν του παρόντος, ή από κάποιες πόλεις στα παράλια της Ιωνίας, έτσι ενδεικτικά, γιατί ίσως θα είμαστε σε θέση καλύτερη διαπραγματευτικά; Μήπως σε τελική ανάλυση, να αρχίσουμε να σοβαρευόμαστε λίγο;