Δύο επισημάνσεις γρήγορα-γρήγορα. Το πρόβλημα δεν εντοπίζεται μόνο στην Κρήτη, ούτε το δημιούργησε η παρούσα κυβέρνηση, αλλά έγινε με βαρύτατες παραλείψεις πολλών. Αναφέρομαι στην κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει όλα τα νοσοκομεία της χώρας, χωρίς φυσικά να αφήσουμε στο περιθώριο της συζήτησης και την πρωτοβάθμια περίθαλψη η οποία επίσης χωλαίνει. Πρόσφατα είδαμε κινητοποιήσεις των πολιτών, άρθρα σε εφημερίδες και ιστοσελίδες, συζητήσεις σε τηλεοπτικά δίκτυα, και τόσα άλλα τα οποία συνεχίζονται και ορθώς.
Δεν έχει νόημα να εστιάσω σε κλινικές νοσοκομείων μας που κλείνουν, σε καθυστέρηση προγραμματισμένων χειρουργικών επεμβάσεων, σε χημειοθεραπείες για κακοήθεις παθήσεις που αναβάλλονται, σε κινητοποιήσεις και αποχωρήσεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού οι οποίες όπως έχει η κατάσταση μαθηματικά θα συνεχιστούν ακάθεκτες, ούτε σε όλα εκείνα που έχουν τονισθεί κατ’ επανάληψιν από πολλούς.
Ούτε πώς ένα μεγάλο νοσοκομείο της Κρήτης κινδυνεύει να κλείσει ή να μετατραπεί σε αστικό κέντρο υγείας. Όλα αυτά είναι γνωστά και σε εμάς, αλλά δυστυχώς και στο καθ’ ύλην αρμόδιο υπουργείο και βεβαίως στην ανήμπορη να δράσει προς κάποια θετική κατεύθυνση υγειονομική περιφέρεια.
Η κυβέρνηση οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι στην προηγούμενη θητεία της αντιμετώπισε σοβαρές κρίσεις, και για να εστιάσω εις τα καθ’ ημάς, την μεγάλη και πρωτόγνωρη πανδημία του κορονοϊού την οποία αντιμετώπισε επιτυχώς παρά τις αντιπολιτευτικές κορόνες τις οποίες εκτόξευσαν οι γνωστοί πατώντας πάνω σε συνήθεις ανήμπορες ιδεοληψίες τους και παραλείποντας συγκεκριμένα γεγονότα και δικές τους ευθύνες.
Όλο αυτό το χρονικό διάστημα, λοιπόν, στη δεύτερη θητεία της παρούσας κυβέρνησης, με τον καινούργιο υπουργό Υγείας, ακούμε εξαγγελίες για προσλήψεις προσωπικού, για κατασκευή νέων νοσοκομείων σε συγκεκριμένες πόλεις, μεγαλεπήβολες δηλώσεις, αλλά οι αποχωρήσεις και παραιτήσεις του υγειονομικού προσωπικού όπως βεβαίως και οι συνταξιοδοτήσεις, συνεχίζονται!
Και το χειρότερο απ’ όλα είναι οι αψυχολόγητες μετακινήσεις προσωπικού από το ένα νοσοκομείο σε νοσοκομείο, από τον ένα στον άλλο νομό, για να καλύψουν έτσι πρόσκαιρες ανάγκες. Η απάντηση του αρμόδιου υπουργείου σε όλα αυτά είναι η αφόρητη ψυχολογική πίεση των διοικητών να δράσουν όπως επιθυμούν εκείνοι στα κεντρικά γραφεία του υπουργείου και σε δεύτερο στάδιο η παύση και απομάκρυνση των διοικητών των νοσοκομείων, ωσάν να είναι αυτοί υπεύθυνοι για την πλήρη διάλυση του συστήματος υγείας που βρίσκεται ήδη καθ’ οδόν!
Είμαι πεπεισμένος, πλέον, ότι όλα αυτά είναι γνωστά στο υπουργείο. Και ο πιο αδαής γνωρίζει ότι το δημόσιο σύστημα υγείας χρειάζεται ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, χωρίς φυσικά να αφήσουμε σε δεύτερη μοίρα όλους τους υπόλοιπους.
Όλα αυτά απαιτούν χρήματα, τα οποία, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι δεν είναι διατεθειμένοι να δώσουν στους λειτουργούς υγείας, όπως φάνηκε ξεκάθαρα χρόνια τώρα. Γιατί όλοι κάνουν πολιτική ξεδιάντροπα στις πλάτες των λειτουργών. Εκείνες τις πλάτες που επικαλέστηκε προ μηνών ο νυν υπουργός για να διασώσει τη θέση του ή το πρεστίζ της κυβέρνησης.
Γιατί το πρόβλημα δεν είναι πρόσφατο, αλλά διαχρονικό. Έτσι όλη η τελευταία φιλολογία περί αξιοκρατίας διοικητών των νοσοκομείων μας μόνο γέλωτες προκαλούν πλέον. Απλώς όλα αυτά γίνονται για να αποδώσουν σε αυτούς, όποιοι κι’ αν είναι και όπως και αν επιλεγούν, την επερχόμενη πλήρη κατάρρευση των πάντων.
Εξιλαστήρια θύματα αναζητούν για να κρύψουν τις δικές τους βαθύτερες πολιτικές ανεπάρκειες και αδιαφορίες!
Χρυσώνουν την επιπολαιότητά τους με τις υψηλές, δήθεν, αμοιβές των επόμενων διοικητών των νοσοκομείων τους οποίους θα θέσουν σε διαθεσιμότητα μόλις εμφανισθούν οι καινούργιες τραγωδίες όταν πέσουν οι μπόρες από τα βαριά σύννεφα που βρίσκονται από πάνω μας. Περί αυτού ακριβώς πρόκειται!
Και το πιο απαράδεκτο είναι ότι προσπαθούν να μας πείσουν για τις καλές και αγαθές τους προθέσεις!
*Ο Γιώργος Σχορετσανίτης είναι δ/ντής Χειρουργικής – συγγραφέας