Αν παρατηρήσει κανείς τα γεγονότα κάπως σφαιρικότερα, και σε βάθος χρόνου πολλών δεκαετιών, θα διαπιστώσει ότι πολλά από τα γεγονότα που διαδραματίζονται τελευταία στη Συρία, ήταν εν πολλοίς αναμενόμενα.
Αρκετοί στον δυτικό κόσμο επιθυμούσαν διακαώς να ανατρέψουν το καθεστώς που προστατευόταν από τη Ρωσία, μετά από το ανάλογο που διαδραματίστηκε στη Λιβύη. Ενδιαφέρον είναι ότι για τους σκοπούς των μεγάλων δυνάμεων, πολλάκις χρησιμοποιήθηκαν έξυπνα ομάδες ισλαμιστών.
Είναι γνωστό το ‘’Μεγάλο Παιχνίδι’’ (Great Game), όπως έμεινε γνωστός ο ανταγωνισμός μεταξύ βρετανικής και ρωσικής αυτοκρατορίας του 19ου αιώνα για τον έλεγχο της Κεντρικής Ασίας, ο οποίος οδήγησε φυλές, κράτη και μοναρχίες να καταλήξουν προτεκτοράτα των δύο αυτοκρατοριών, οι οποίες σημειωτέον πολεμούσαν δι’ αντιπροσώπων!
Η Μεγάλη Βρετανία πολλάκις χρησιμοποίησε μουσουλμανικές ομάδες κατά της ρωσικής αυτοκρατορίας, αλλά και οι Γερμανοί, όπως και οι Αμερικανοί δεν έμειναν πίσω. Ακόμα είναι νωπά τα γεγονότα με τους μουτζαχεντίν, οι οποίοι με προτροπή της Αμερικής οδηγήθηκαν εναντίον των σοβιετικών.
Αλλά και το Ισραήλ, λόγω της ιδιάζουσας γεωγραφικής του θέσης, δεν μπορούσε να μένει ανενεργό στις όποιες διαδικασίες απέναντι στον αραβικό εθνικισμό.
Ο τελευταίος, δεν μπόρεσε να υλοποιήσει τους στόχους του, λόγω πολλών αιτιών, στις οποίες όμως παραλαμβάνονταν και η αιώνια διαμάχη σιιτών και σουνιτών.
Για τη Συρία, που συζητάμε, οι Αλαουίτες, ένα παρακλάδι του σιιτικού Ισλάμ με δεδομένη τη σχέση του με τον Μπασάρ αλ Άσαντ, επίσης Αλαουίτης, βρέθηκαν μπροστά στην πλειοψηφία των σουνιτών, αλλά νικήθηκαν, όπως βεβαίως και οι Κούρδοι οι οποίοι προσβλέπουν σε διεθνή αναγνώριση.
Ίσως όλα αυτά να επιταχύνθηκαν αφ’ ενός με την εμπλοκή της Ρωσίας στο πόλεμο με την Ουκρανία και την αδυναμία της να προσφέρει βοήθεια στο Συριακό καθεστώς και αφ’ ετέρου με τις επιθέσεις των Ισραηλινών εξασθενίζοντας την σιιτική Χεζμπολάχ και τη σχέση της με το Ιράν.
Όμως ενώ όλα αυτά φορούν τη Συρία, πολλά διαδραματιζόμενα εκεί αφορούν και τη χώρα μας, αφού ο χριστιανικός πληθυσμός, όπως και οι Αλαουίτες, ένας πληθυσμός πέντε περίπου εκατομμυρίων μαζί, θα αντιμετωπίσουν σοβαρές αντιξοότητες και ίσως υπαρξιακό κίνδυνο, από το σουνιτικό καθεστώς που ανέλαβε την εξουσία, που στην ουσία αποτελεί απόγονο της Αλ Κάιντα.
Οι καινούργιοι ηγέτες της Συρίας, με δεδομένη την ενθάρρυνση των Αμερικανών, θα προσπαθήσουν να εξοστρακίσουν τη ρωσική παρουσία και των βάσεων που διαθέτει εκεί, ώστε να αποτελέσουν οριστικό παρελθόν από την Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο.
Για την ώρα φυσικά βρίσκονται σε εξέλιξη πολλά πράγματα στα παρασκήνια που δεν γνωρίζουμε, αλλά δεν περνά απαρατήρητο το γεγονός ότι η Συρία μετατρέπεται σε ακραιφνές ισλαμιστικό κράτος, με ό,τι βεβαίως συνεπάγεται αυτό.
Το ζήτημα με τους Κούρδους στα βορειοανατολικά της χώρας, και για το οποίο έχουμε αναφερθεί πολλάκις σε τούτη την εφημερίδα, παραμένει ανοιχτό, επ’ ωφελεία της Τουρκίας η οποία θα δημιουργήσει κατά πως φαίνεται μια ζώνη ελέγχου ωθώντας τους Κούρδους ανατολικότερα, ως ανάχωμα των σιιτών του Ιράκ.
Για την ώρα είναι άγνωστες οι βουλές του πλανητάρχη επ’ αυτού. Όμως αυτό που ενδιαφέρει περισσότερο τη χώρα μας είναι ότι η Τουρκία εξελίσσεται σε βασικό παίκτη της ευρύτερης περιοχής που θα ελέγχει φυσικά και το κράτος της Συρίας που δημιουργείται και θα έχει τον πρώτο λόγο για τα τεκταινόμενα εκεί.
Προεκτείνει κατά κάποιο τρόπο τα σύνορά της έξω από τα γεωγραφικά της, όπως έχει πολλές φορές αναφερθεί ο πρόεδρός της, με έναν διαφορετικά τρόπο αυτή τη φορά. Να θυμίσουμε τους τρόπους ελέγχου άλλων κρατών, όπως την Αλβανία, τη Λιβύη, κοκ.
Πού βρίσκεται λοιπόν η δική μας στοιχειώδης εξωτερική πολιτική σε όλα αυτά; Κατανοούν εκεί τι ακριβώς διακυβεύεται, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα συγκεκριμένα γεγονότα που οδηγούν σε αλλαγή συνόρων, ολόκληρου στην ουσία του χάρτη της Μέσης Ανατολής;
Κι’ όλα αυτά με τις διαφαινόμενες δραματικές εξελίξεις στο θέμα της προμήθειας των γνωστών γαλλικών πυραύλων από την Τουρκία. Με τι ακριβώς, λοιπόν, ασχολείται ο υπουργός εξωτερικών της χώρας μας, από τότε που ανέλαβε, δηλαδή που κάποιοι του έδωσαν το εν λόγω πόστο; Στην από εδώ μεριά του Αιγαίου, η κατάσταση από το κακό στο χειρότερο. Γνωστή η κατάσταση στην κοινωνία αναφορικά με την υπόθεση των Τεμπών.
Η κυβέρνηση ανήμπορη, σύρεται δεξιά και αριστερά, οι περισσότεροι υπουργοί φοβισμένοι αναμένουν ανασχηματισμό, οι συζητήσεις για την Κύπρο, συνεχίζονται υπόγεια εν απουσία μας, και η Τουρκία σύντομα θα αλωνίζει πέρα δώθε, αφού έφτασε ανενόχλητη έξω από το Ηράκλειο και εμείς θα περιμένουμε κάποια κυβέρνηση να ορθοποδήσει τη χώρα! Ομολογουμένως, κάποια πράγματα θα μπορούσαν να είναι σαφώς καλύτερα!
Ο Γεώργιος Νικ. Σχορετσανίτης είναι τέως διευθυντής Χειρουργικής και συγγραφέας