Τα πλήθη δεν παραλείπουν να συρρέουν και σήμερα σε όλες τις γωνιές της πόλης, στα εστιατόρια, στα καφέ, μέσα και έξω αναζητώντας λίγο τις εξασθενημένες ακτίνες του λιγοστού ήλιου. Ετούτη η πόλη, ένα κράμα στην πραγματικότητα του σλαβικού, του γερμανικού και του εβραϊκού στοιχείου, διατηρεί τα εχέγγυα μιας πόλης πολυπολιτισμικής και ανταγωνίζεται ευθέως τις άλλες δύο, τις επίσης ονομαζόμενες ως «αυτοκρατορικές».
Τη Βιέννη, τουτέστιν, και τη Βουδαπέστη. Ίσως απουσιάζει, πάντως, κάποια δόση νοσταλγίας για το παρελθόν της όχι μόνο από τους κατοίκους της, αλλά και για όσους έχουν έρθει εδώ στο παρελθόν και επανέκαμψαν πρόσφατα. Πολυκαταστήματα, καφέ, ξενοδοχεία, εστιατόρια, πινακίδες εκεί ψηλά, ονόματα, όλα βιάζονται να αγκαλιάσουν ή και να υποδεχτούν το αλλότριο, το ευρωπαϊκό, ή το αμερικανικό!
Ο τουρισμός ενέχει τη θέση μεγάλης ‘βιομηχανίας’ και για ετούτη τη χώρα και φυσικά την εκμαυλιστική, κυριολεκτικά, πρωτεύουσά της. Η εν εξελίξει μεταμόρφωση, η αλλοίωση καθιερωμένων καταστάσεων και διαχρονικών συμβόλων, λαμβάνει χώρα παντού. Κάποιοι την επιθυμούν, άλλοι παράλληλα όμως την κατακρίνουν με σθεναρό τρόπο! Σχεδόν σε όλες τις τουριστικές υπηρεσίες που προσφέρονται, οι λογαριασμοί έρχονται εδώ και καιρό τυπωμένοι σε τσέχικες κορώνες και ευρώ, ταυτόχρονα.
Όλοι όμως αναμένουν την έλευση του δημοφιλούς νομίσματος. Η κατάσταση θυμίζει λίγο εκείνη που διαδραματιζόταν πριν λίγες δεκαετίες. Ανταλλακτήρια συναλλάγματος και μηχανήματα ανάληψης τοπικού νομίσματος υπάρχουν σε κάθε γωνία της Πράγας, περισσότερο για τους ντόπιους και την καθημερινότητά τους, παρά για την εξυπηρέτηση των επισκεπτών των ολίγων, φυσικά, ημερών παραμονής στην πλειονότητα των περιπτώσεων.
Όμως, η διαρκής εισβολή της Γερμανικής βιομηχανίας στην Τσεχία είναι αδιάψευστο γεγονός, όπως το μαρτυρούν οι γνωστές και άγνωστες συγχωνεύσεις και οι εξαγοράσεις διαφόρων τσέχικων εταιρειών από πολυδύναμους γερμανικούς κολοσσούς.
Ίσως σε τελική ανάλυση ετούτη η δρομολογημένη αλλοτρίωση όλων να αποτελεί το αναπόφευκτο πεπρωμένο του σύγχρονου δυτικού τρόπου ζωής και ενός διαφορετικού τρόπου θέασης των πραγμάτων. Οι περισσότεροι αρέσκονται στον όρο παγκοσμιοποίηση!
Οι μπυραρίες φυσικά ζουν και βασιλεύουν και είναι πάντα πλημμυρισμένες από ξένους και ντόπιους οι οποίοι τιμούν με τον καλύτερο τρόπο την ομολογουμένως υψηλή ποιότητα της τσέχικης μπύρας.
Είναι το σημείο συνάντησης όλων, πλούσιων και φτωχών, πολιτικών, επιστημόνων και λογοτεχνών, όπως ήταν και για τον Χάβελ, ο οποίος υπήρξε τακτικός θαμώνας τους δίπλα και μαζί με τους καθημερινούς ανθρώπους της χώρας του, αφού είναι γνωστό πως για ένα χρονικό διάστημα εργάστηκε για βιοποριστικούς λόγους σε αυτές.
Η ενασχόληση του αναγνώστη με το λογοτεχνικό έργο του τελευταίου, φωτίζει αρκετά ικανοποιητικά την ψυχοσύνθεση αυτού του μεγάλου Τσέχου άντρα που βίωσε πολλά αρχής γενομένης με τη φυλάκισή του. Στις φιλοσοφικές και τις πολιτικές του θέσεις και απόψεις του ως αντιφρονούντα. Για τις εμφανείς δυσκολίες της δημοκρατικής κοινωνίας.
Τους ολοκληρωτισμούς, γενικώς, την ελευθερία του ατόμου και τα κοινωνικά δικαιώματα. Και τέλος για την ενασχόλησή του με όμορφες και ελκυστικές γυναίκες και προπαντός με τις γνωστές στο κοινό!
Ο Βάτσλαβ Χάβελ, είχε και το θλιβερό προνόμιο και τη μοίρα να είναι ο τελευταίος πρόεδρος της Τσεχοσλοβακίας και ο πρώτος της Τσεχίας, μέχρι το 2003. Ταυτόχρονα ήταν και ποιητής, κάτι το οποίο αποτελούσε τροχοπέδη για την άσκηση της πολιτικής του εκείνες τις εξαιρετικά δύστροπες εποχές.
Κι’ αυτό γιατί ενώ οι πολιτικοί λειαίνουν, και οφείλουν να το κάνουν, τις όποιες οξύαιχμες γωνιές των πραγμάτων και των αναδυόμενων καταστάσεων, οι ποιητές έχουν άλλη αποστολή και σαφώς διαφορετική θέαση όλων αυτών, για πολλούς βεβαίως και ποικίλους λόγους.